Kulaklarımda bir siren ağıdı
Sesim geçmişten uzak bir yankı
Aynada bir öfkeli yüz
Yeriyor dönüştüğüm kişiyi her bakışı
Kırgınım;
Kırgınlık derviş-vâri dolanıyor damarlarımda
Bir kısır döngü bu hayal kırıklığı, utanç ve acı
Kessem akıp gitmez,
Bir diktatörcesine hükmediyor ruhumda
Tanrı kadar yorgunum artık
Ve bir o kadar umarsızım dünyaya
Ve yokum ben; hiç var olamadım
Bir sebep bulamadığımdan varlığıma
Seni yazdım… o da olmadı
Leyla değildin sen Guinevere ya da Francesca da
Ne de ben Mecnun olmak istedim ya da Lancelot veya Paola
Sevseydin ne bir padişah ne kral ne de tanrı durabilirdi aramızda
Aşk değil kavuşmak olmalıydık biz,
Ama Tanrı kadar sevdin beni;
Şeytan olmak düştü bahtıma
