Bazen öyle bir yazanlar var ki ben bir şey yazamıyorum. Kendimi çok okuyan ama bir gram bir şey öğrenemeyen birisi olarak görüyorum. O yüzden bazı konularda acaba yanlış mı biliyorum, yanlış mı anladım durumuna düşüyorum. 
@MelihAntepli o zaman rahatladım diyebilirim.
Bu konunun bir benzeri oyun dünyasında yaşanıyor: Dijital kod olarak çok daha ucuza oyun satılıyorken fiziksel ürün satan yerler rekabetten dolayı dava açıyorlar, uzuyor gidiyor bu konu. Ben D&R gibi büyük zincir kitapçıların okuyucunun lehine bir şey yapacağını hiç zannetmiyorum. Zaman zaman olan indirimleri rakipleri yapmayı azaltsa direkt azaltacak bir firma. Ben genellikle internet üzerinden alışveriş yaptığımdan depo mantığı ile çalışan sitelerden alıyorum. Fiziksel dükkanı olan kitapçılardan bana ve birçok tanıdığım kişiye rafta çok uzun süre durmuş, yıpranmış kitap-çizgi romanlar geldi.
Ben o zaman çok bozulmuştum size. Açıkçası başka başlıklarda yazdığınız her şeye bakıp ve ön yargıyla bir sen biliyorsun moduna sokmaya başlamıştım kendimi
Sahaf satışına benziyordu doğrudur. Ben kitap almaya bayılan bir adamım ve İthaki’den umudu kestiğimde Unutulmuş Diyarlar ve Ejderha Mızrağı toplamaya başladım ve bayağı para harcadım. O ilandakiler tek aldındı, set aldındı derken elimde fazla kalanlardı. Belki isteyen olur diye koymuştum ilana.
Sonuç olarak biraz fazla üstüme geldiğinizi, benim de biraz sahafvari bir hareket yaptığımı anlamamız mutluluk verici 
O dönemler çok sık dikkatsiz ve patavatsız davrandığım dönemlerdi ama dersimi aldım.
Türkiye deki bu kutuplaşma hakkında ne düşünüyorsunuz?
Bugün instagram da Timur Empire sayfasına denk geldim. Gördüklerim karşısında resmen şok oldum. Solcu insanlar Timur’u, Şah ismail’i savunurken sağcılar Beyazıt ile Yavuz Sultan Selim’i savunuyor. Olay bununla kalmayıp işi dini boyutta taşımışlar. Biri diğerine , “Türkler olmazsa Muhonun dini çadırdan çıkamazdı” derken, diğeri başka hakaretler yağdırıyor. Resmen at yarıştirir gibi tarihteki şahsiyetleri yarıştırıyorlar. Timur, Beyazıt, Selim, Şah İsmail hepsi bizim atamız değilim mi, ben bir şey mi kaçırdım?
Türk milletinin bu haline çok üzülüyorum. Tarihi doğru okuyamayıp sadece kendi siyasi emelleri için kullanıyorlar. Tarihteki şahsiyetlerin iyi yanlarını alıp ulusal kahraman ilan etmek yerine. Yok şu araplasti yok efendim şu zibilyon tane aleviyi katletti diye diye koca tarihi önemsizlestirdiler.
Not: Amacım siyasi kavga çıkarmak ya da forumu karıştırmak değil. Sadece forumdaşların yorumunu merak ettim.
Bu kutuplaşma bizi yer bitirir. Ben bir tek bunu söylüyorum.
Çok üzülüyorum Türk halinin bu haline. Keşke bir olabilsek.
Toz tanesi kadar övüneceği bir şey yapamayan bir milletin 700 sene önce yaşamış insanlar üzerinden sidik yarıştırması kadar doğal birşey olamaz bence. Ben garipsemiyorum.
Sadece cehaletin örgütlenmesi ile Bumin kağan müslümandır diyen tarih üstadlarından tutun, Fatih II. Urbanus’u tokatlamıştır, III. Klemens’in Abdülhamit’e af mektubu yazmıştır’a kadar düşen absürd bir aptallığın patlak vermesi ile binlece yıldır hiçbir milletin bize yapamadığı kötülüğü yapıp kendi tarihimizi kendimiz mahvettiğimiz için üzülüyorum ama düzelir. Düzelmeyecek şeyler değiller.
Bu kutuplaşma yeni bir şey değil. Bir nevi sınıf mücadelesi, devletçiler(devletin nimetlerinden faydalananlar, siyasi ve ekonomik gücü elinde tutanlar, makbul olanlar) ve ötekiler gibi belki kabaca, ama bu da tam anlamıyla açıklamıyor.
Osmanlı’nın klasik döneminde bile yörükler veya göçebe türkler devlet tarafından hor görülür göçebe oldukları ve vergi vermek istemedikleri için. İnançları da şehirdeki müslümanlardan daha farklı. Osmanlı’daki ve daha önceki beylikler dönemindeki bir çok çatışmanın, ayrılığın altında vergi konusu vardır. Ekonomik boyut her zaman çok önemli. Ekonomiden bağımsız düşünmeyin hiç bir fikir ayrılığı, parayı takip edin sorunun temeline inersiniz.
Aynı şekilde aleviler de heretik görülür, ki alevi tanımı modern bir tanım. İslamın anadoluya yayıldığı dönemde şuanki sunni, merkezi, kuralları kanunları belli olan islam yok. Heretik denilen kızılbaşlar safkan türk.
Ömer Hayyam’ın rubaileri çok şey anlatıyor.
Bu topraklarda egemenler tarafından her zaman birileri dışlandı, yok sayıldı ve yok edildi. Ben her zaman meselenin ekonomik tarafının da çok güçlü olduğunu düşünüyorum.
Yo sunni, dindar bilince sahip mesela tarikatlı birisi asla şah ismaili atası falan görmez. zındık, kafir, kızılbaş vs. der.
Buna mit oluşturma deniliyor. Mesela asrı saadet denilen şey tamamen hayal ürünü, halifeler eceliyle ölmüyor, öldürülüyor. Hepsi cennetlik denilen Sahabeler birbirleriyle kanlı bıçaklı, Sahabeler döneminde bir sürü iç çatışma var.
Asrı saadet deniliyor. Gerçeğin, hakikatin bir önemi yok önemli olan bir anlatı, mit oluşturmak.
Peygamber öldüğünde bir çok arap aşireti vergi vermek istememiş, bir nevi devlet yıkılmış. İsyan etmiş herkes, şu an zekat denilen şey aslında islam devletine ödenilen vergi. Aşiretler peygamber ölünce bu da bitti artık ödemeyeceğiz deyip isyan etmişler. Sonra savaşla bastırılmış.
Bu savaşlar ve isyanlar hiç anlatılmaz mesela çünkü halk için hakikatin bir önemi yoktur. Önemli olan takip edilecek bir hikaye olmasıdır. Sokaktaki insanlara zekatın kökenini sorsan veya bunu anlatsan ne kadarı biliyordur veya umrundadır? %90’ın umrunda dahi olmaz çünkü hakikat her zaman çok boyutludur. Tek bir basit gerçek yoktur, tek bir doğru yoktur, tek bir kötü veya tek bir iyi yoktur ama geniş halk topluluğu basit, anlaşılabilir bir anlatı ister.
Mesela; “geri kalmışlığımızın, ekonomik kötülüğün sebebi tek parti dönemi ve ismet inönü.” veya “dindarlar, islamcılar ve başörtüsü yüzünden fakiriz, başörtüsü gericiliktir.”
vs. vs uzun uzadıya uzatılabilir.
Ernest Renan’ın İslâm ve İlim isimli makalesini tavsiye ederim. Bizim coğrafyayı anlamak için çok faydalı bir eser bence. Tüm bu “islam ilerlemeye engeldir” veya “islamın olduğu ülkeler geri kalıyor” tezlerin çıkış noktası da bu makaledir. Batı dünyasında ilk defa bu makaleyle gündeme gelmiştir. Ernest Renan 9 Mart 1883’te Sorbonne Üniversitesi’nde “ İslâm ve İlim ” adlı meşhur konferansı. Pdf formatında internette mevcut.
Hocam çok uzun süredir gözlemleyip anlamaya/anlamlandırmaya çalıştığım bir durum bu. İşin kötüsü gördüğüm kadarıyla sadece ülkemize has bir durum da değil. Farkında olduğum kadarıyla son yıllarda her yerde bir kutuplaşma eğilimi yükselişte. Tarihi figürlere bakıştan örnek vermişsiniz, ama bir bakarsanız her konuda o kadar yaygın ki bu absürt kutuplaşmalar, zıtlaşmalar, insan hayret ediyor. Bir sürü şey okudum/okuyorum konuyla ilgili; işte popülizm sağcılık bilmem ne neden yükselişte, kutuplaşma neden artıyor, vs. üzerine. Ama beni tatmin eden bir şeye henüz rastlamadım.
Kimisi diyor ki “sosyal medya yüzünden böyle oldu; herkes kendi baloncuğunu yaratmış bambaşka dünyalarda yaşıyor. Farklı insanların gerçekliği kelimenin tam anlamıyla farklı oluyor”, buna bağlayanlar var.
Kimi yaratıcı arkadaşlar diyor ki “bu iş MAD doktrininin bir sonucu; istediğini almak için şiddete başvuramayan bazı liderler diğer her yerdeki kutuplaşmaları kasten körüklüyor ondan oluyor bu”.
Kimi diyor ki “zaten hep böyleydi neye şaşırıyorsunuz, siz çok gençsiniz; günaydın”.
Kimi diyor ki “bu işler hoşgörüde aşırıya kaçan liboşlara tepkisel bir antitez olarak gelişiyor, yakında bir senteze varılır telaşa mahal yok”.
Kimi diyor ki “kleptokratlar/otokratlar demokrasinin bug’ını buldu, oraya yükleniyor ondan oluyor”.
Kimi diyor ki “ekmek elden su gölden modern yaşam insana iyi gelmedi, rahat batıyor” (“rahat batıyor” demiyorlar ama upuzun paragrafların sadeleştirilmiş türkçesi bence bu).
Kimi diyor ki “kapitalizmde oyun sonuna yaklaşıldı, güç dağılımı aşırı dengesizleşti, bilerek ya da bilmeyerek devrime ortam hazırlanıyor”.
Ve daha neler neler. Ben bunların hiçbirine ikna olmuş değilim. Hiçbirini tamamen çürütebilmiş değilim (tamamen çürütebildiklerim de var ama onları buraya yazmadım tabi). Muhtemelen işin aslı yukardakilerin ve belki başka -bildiğimiz ya da bilmediğimiz- faktörlerin bir lineer kombinasyonu.
Ama şahsen bana bu durumlar biraz da şeyi anımsatıyor: Starcraft 2 izleyip oynarken ben, her metanın son zamanlarında maçları izlemek bana böyle hissettirirdi. Her oyun benzer uyuz trendlerin azıcık farklı versiyonlarını izlerdik. En etkili stratejiler çözüldükçe oyun zevki namına bir şey kalmaz, 2-3 saatlik leş slugfestler dönerdi. Starcrafttaki durumun sebebi aslında “kazanmak” ve "eğlenceli oyunlar oynamak"ın farklı şeyleri gerektiriyor olmasıydı bence. Zaman içerisinde oyuncular kazandıran şeylere kaya kaya işleri bu hale getiriyordu. Sanırım benzer bir şeyi demokrasi için de yaşıyoruz. Benim bulabildiğim en iyi açıklama bu oldu hocam şimdiye kadar. Ki pek de iyi bir açıklama değil aslında.
Beni korkutan da bu. Hem de bütün insanlık için geçerli. Bütün pantheonlar sonumuzu hayretsin.
Boğuyor. Öldürüyor. Nefes aldırmıyor.
Ezberlenmiş anlatının dışında bir şey söyleyemiyorsunuz. Söylediğiniz anda sizi aforoz etmek isteyen güruhlar beliriyor. Yanlış anlaşılmasın, bu söylediklerim her iki kutup için de geçerli. Hakikatin ne olduğu önemli değil artık. Resmî belgesiyle hakikati önüne koysanız bile kutuplar, “Bu hangi tarafın işine yarayacak?” diye düşünüp ona göre mevzi alıyor. Ezberlenen “slogandan” farklı bir şey söylediğiniz anda sizi “karşı taraf” olarak konumlandırıyor bu kutuplaşma. Çünkü hem sürüden ayrılanı kurt kapar, hem de sen kim oluyorsun ki farklı bir şey söylüyorsun ve o söylediğin şey benim işime gelmiyor?
Amin.
Siz tarihten örnek vermişsiniz, fakat ben de genel konuşmak istedim.
İnsanlar taraf tuttukları konulara da o kadar bağlılar ki bazen sizi konuşturmuyorlar bile. Benim en çok kızdığım durum bu. Aksi fikirlerin varlığı yeni şeyler öğrenmek için mükemmel bir ortam. Herkes aynı şekilde düşünse aynı durum üzerinden konuşur asla kendimizi geliştiremeyiz.
Kutuplaşıp, kendi fikirlerine inananlarla birlikte mutlu mesut yaşıyorlar. Şu da yok: A durumunun eksileri şu ama B durumunun da yanlışları var. Hayır, ya A hep doğru ya da B.
Herkes ortak bir fikirde buluşmak zorunda değil tabii, ama iki uçta da olamayız. Katılmıyorum deyip fikre saygı duymak bu kadar zor olmamalıydı.
Ülkemizde kutuplaşma ne yazık ki kötü bir yönde ve hızla ilerliyor. Bununla birlikte kimi insanlarda tahammül, sabır, anlayış gibi kavramlar kalmamış durumda. Kimse diğerinin düşüncesine anlayış göstermiyor. İlla onun gibi düşüneceksin. Farklı düşünemezsin. Siyasi veya tarihi konuları geçtim, spor konusunda bile bu böyle. Herhangi bir yere “ben Fatih Terim’in oynattığı futbolu beğenmiyorum” yazsam ana avrat küfür yerim.
Temelinde bilgi olmayan fikirlerin benim gözümde değeri olmadığı gibi saygı da duymuyorum. İster siyaset olsun ister spor farketmez.
Hocam ister tarih, ister siyaset, ister spor olsun fark etmez, düşünceni dilediğin kadar bilgiyle doldur, karşıdaki cahil insan için fark etmiyor. Seninle tartışmaya bile girmiyor, çünkü tartışacak en küçük bir bilgiye sahip değil. Sadece küfrediyor. Bilmem anlatabildim mi? Eğer yukarıdaki sözüme binaen bunu yazdıysanız, ben tabi ki tek cümlelik fikir yazmıyorum eleştirimi yaptığım yere 
Nedenlerini tek tek yazıyorum uzun uzun. Ama dediğim gibi fark etmiyor.
Yok ben genel olarak söylemiştim. Yaştan dolayı galiba bazı şeylere benim de tahammülüm kalmıyor, eskiden uzun uzun açıklama yaptığım durumlarda he diyorum geçiyorum. Sabitlenmiş kafayla uğraşmak için harcadığım zamana üzülüyorum. Kendi fikirleriyse eyvallah uzun uzun konuşurum yine ama sufle almış beyinler beni yoruyor.
Kesinlikle doğru söylüyorsun hocam. Ben de eskiden yazardım, çok uğraşırdım düşüncelerimi anlatmak için. Fakat bakıyorum içinde bulunduğumuz dönem eskiye göre çok farklı. O yüzden ben de eskisi kadar yazmıyorum.
Bence de bu durum sadece ülkemize has değil, son zamanlardaki olaylara bakarsak Trump/Biden veya Brexit veya ırkçılık gibi olaylar bunu net bir şekilde yansıtıyor. Bu baskıcı durum yüzünden çoğu insanın da görüşlerini açıklayamadığını düşünüyorum.
@Kehribar @Leingrad @murgul @nefarrias_bredd @Everfever @Liliopsida @Blackheart @narpal @Mbes değerli yorumlarınız için çok teşekkür ediyorum. Cidden bu kutuplaşma artık can sıkıcı olmaya başladı. Toplumumuz farklı görüşlere kapalı, kendi istediğini kabuleden bir toplum olmaya devam ettikce sanıyorum ki Türkiye tam olarak bir olamayacak.
Sorgulamayı öğrenmedikçe böyle devam eder, eskiden beri devam eden son zamanlarda iyice artan bir sorun bu. Tabi bunun yanında benim işim görülsün geri kalan ne olursa olsun düşüncesi de giderek artıyor. Bunun tam tersini tercih edebilecek bir toplum olmadıkça aynı sorunlar farklı kalıplar altında devam eder.