“Projenin kod adı Çay Partisi’ydi,” dedi Robert dedektife. “Denekleri gönüllülerden seçerdik. Şerefine bir akşam daveti verilir ve sonrasında da deneye tabi tutulurdu. Adam’ı da diğer denekler gibi kaybettik. Başaramadık, onu insan tutmayı beceremedik. O da diğerleri gibi kan emici bir zombiye dönüştü. Ancak yine diğerleri gibi, gözlerine dikkatle baktığınızda o eski Adam’dan izler bulabilirdiniz. Onu… (DEVAMI…)
Gözlerine bakarak onu tanıyabiliyorsak, o hala Adam’dır. Ona üstten bakmaya hakkımız yok.
Hele o formu bir tanım saymayan ve sonrasında kendince bir adaleti yerine getirecek bir Adam’sa, adamsa, Ademse…
Ellerine sağlık. Çok detaylı ve göndermeli olmasına rağmen yalın, kısa ve/ama dolu bir öyküydü…
Tekrar görüşmek dileğiyle…
Zombilerin Ülkesinde Adam kalabilmek zor. O kadar çok ısırırlar ki sonunda sen de zombiye dönüşürsün ve böylece adamlar git gide azalır. Yine de direnmek lazım galiba.
Kalemine sağlık güzel öyküydü. Ben öyküden kendi payıma düşeni aldım. İyi bak kendine görüşürüz…
Üzerine düşünülesi nitelikte güzel ve ince değerlendirmelerin olmuş.
Vakit ayırıp okuduğun ve güzel yorumun için teşekkür ederim.
Ayrıca profil fotonu da beğendim.