Öykü Seçkisi'nde okumak için: https://oykuseckisi.com/tuneller-sinan-sonlu/
Öldüğümüz vakit ne olur oyuncaklarımıza? Yaşlı gözlerle zamanın sonunu mu bekler sevimli ayıcıklar? Başka dostlar bulup da unutup giderler mi eskileri? Yoksa onlar için de son mu bulur hayallerimizdeki hayatları? Peki ya şu sözde daha akıllı ve elektronik olanlar? Evlerimizi, giysilerimizi ve zihinlerimizi kaplayanlar… Kendilerine hayatlarımızı emanet edecek denli güvensek bile, bütün işlerimizi kolaylaştırsalar dahi,… (DEVAMI…)
Öykünün ilk yarısındaki oyuncaklardan başlayan o uzun girişte, anlatmak istediğiniz öz ile bağlantı kurana kadar epey zaman harcıyoruz. Ne anlatmaya çalıştığınızı kavramak için epey beklemem ve paragrafları ardı ardına okumam gerekti. Anladığım kadarı ile insanoğlunun teknoloji ve enerji açlığı nedeniyle, olasılık dahilindeki bir nükleer felaketin er ya da geç kapımızı çalacağını anlatmak istiyorsunuz. Dediğim gibi virajı epey geniş açıyla almışsınız gibi hissettim. Oldukça karamsar ve yitik olduğu farz edilen geçmişe özlem duyan bir karakter görüyoruz.
Elinize sağlık.