Öykü Seçkisi'nde okumak için: https://oykuseckisi.com/ucuncu-sahsin-oykusu/
Salıncağın zincirlerinin sürtünmesi kulaklarımı tırmalarken, bulutları bir şeylere benzetiyorum. “Şu tıpkı ejderhanın boğazına kürek kaçmış da ateş püskürmeye çalışıyor gibi,” Gözüme usulca bana yaklaşan mavi balon takılıyor. Balonun ipinin ucunda bir kâğıt olduğunu fark ediyorum. Salıncaktan inip balona yöneliyorum. Göz kamaştırıcı güzellikte maviliği gülümsememe neden oluyor. Düğümü çözüp kâğıttı açıyorum.” BİR ŞEYİN AĞIRLIĞINDAN ANCAK AFFEDEREK… (DEVAMI…)
Kısacık bir öykü. Masalsı yanı hoşuma gitti ama bir şeyler eksik kalmış gibi. “Bir şeyin ağırlığından ancak affederek kurtulabilirsin.” mesajı baş karaktere neden geldi? Neyi affedemiyor? Öykünün bir arka planı olması gerekirdi, bu haliyle yalnızca bir kesit gibi. Emeğine, kalemine sağlık. 
1 Beğeni
Düşünceleriniz için çok teşekkür ediyorum:slightly_smiling_face: Okurken ve yazarken bazı yerlerin askıda kalması, bazı kısımları okuyanın hissetmesi veya tahmin etmesi, kendi yaşanmışlıklarıyla boşlukları doldurması çok hoşuma gidiyor. 
1 Beğeni
Merhaba, öykü güzel elinize sağlık ama kısa. Okuyucunun boşlukları doldurup bütünü görmesi güzel bir düşünce ama burada sizin yazdıklarınızın boşluklardan fazla olursa okuyucu daha iyi bir yolculuğa çıkabilir diye düşünüyorum.
Bu arada ana fikrinizi ben de seviyorum, affetmek hayattaki en büyük erdemlerden birisi.
Not: Başlığı görünce aklıma direkt o Attila İlhan’ın Üçüncü Şahsın Şiiri geldi
Çok teşekkür ediyorum. Haklısınız.
Atilla İlhan 'ın şiirinin isminden esinlendim:upside_down_face: