Ara sıra yükselen köpek sesleri, bir kaç arabanın gece vakti ağır yol alışları, kokusu henüz geçmemiş bir yağmur, huzursuz bir kişi, apartmanların korkunç canavarları defetmek için açık bıraktığı tek tük ışıklar, esmese bile üşüten bir rüzgar, içindeki nedensiz sıkıntıyı bir türlü doğuramayan bir adam, nefes alırken şişen ciğerler, sigara dumanı ile kirlenmiş perde, üşüyen ayaklara geçirilmiş bir çift çorap, üzerinde henüz kurumamış su damlaları taşıyan tabak, mide bulantısı benzeri hal…
Bunlar bir insanı öldürmek için pek geçerli sebepler. Aynı şey yaşamak için de geçerli olabilir. Bir sabah bir adamın sırf sevdiği peynirden artık üretilmemesi nedeniyle kendini astığını duyabilirsiniz. Aynı günün akşamı bir başka adam tüm ailesini bir kazada kaybedip inadına yaşamak için sert bir karar alabilir. Bunlar olağan şeyler. Şaşırmayınız.
Beni sıkan durum ise daha basit. Soylu bir duyguyla, ki soyluluk Rus romanlarına göre mi yoksa Amerikan yazınındaki gibi mi bilmeden, açıklanabilir. Kendime anlam aramak gibi saçma bir huy edindim yıllar önce. Aslında bu bir çeşit süs. İnsanlardan kaçmak için kullandığım ufak bir oyun. Neden durgun olduğumu, neden konuşmadığımı daha farklı açıklayamıyor oluşumdaki eksiklikten kaynaklanan basit bir neden. Kıyasıya süren bir derbiden heyecan duyamadığım için, bir şeylere sürekli taksit ödeyerek hayat geçirmemek için, şartlar uygun görünce ve uygun gördüğü şekilde sevemediğim için kullandığım bir kalkan. Şimdi birden çok varlıklı olsam ya da başka genel geçer bir mutlulukla sarmalansam bir şey değişir mi? Değişmez. Ben kendimi bildim bileli böyleyim. Sürekli hasta olup olmadığım sorulur bana. Değilim derim. O zaman? O zaman ne? O zaman neden bu kadar hüzünlü yüzün? Bir şey değil. Yıllar önce kaybettiğim bir anahtarlık yüzünden. Gerçekten mi? Elbette. Sizler olmasanız oturur ağlarım bile buna ben. Trajik bir durum bu benim için. Sen normal değilsin. Siz de değilsiniz. Ama biz bunu gizliyoruz. Herkesin içinde göstermiyoruz eksik yanlarımızı. Lütfen! Bana da öğretin bunu. Olmaz. Sen büyüdün. Önceden biliyor olman gerek bunu. Örneğin biz ölümü unutmak için büyük yapılar inşa ettik. İçine girip alışveriş yaptığımız ya da ibadet ettiğimiz oldu. Sen ne yaptın? Hepsini reddettin. Hayır. Seni düzeltemeyiz. Sen haddini aştın.
Geçen gün şişman bir kadın eşcinsel ve azınlık bir adamla yemek yiyorken büyük bir kahkaha attı. Ben bunu anlatırsam ırkçı, cinsiyetçi ve homofobik oluyorum. Oysa yalnızca olayı betimledim. Sürekli bir kalıba girmeniz gerekir. Girmezseniz sokarlar. İnsan kadar sıvı olan başka şey de yoktur.
Bu aralar güzel bir peynir buldum. Umarım üretimden kalkmaz.
Gürkan Sadece
29 Ocak 2020
