Ölümden geldi düşlerim
Yalnızlığımı tarttım biliyorum artık
Yaşamdan ağır basıyor yürek sızısı
Bir kaldırım kenarında
Eksik dokunuşlarının ateşiyle ısıttığım
Ağır yorganların altından söylüyorum bu şiiri
Benim ateşim bu
Hani hep kötüydüm ya ben
Evet evet hep kötüydüm
Aşkı Azazil’de bildiğim
Kibri sende gördüğüm için
Bu yüzdendir melekler bakmadı hiç suretime
Bu yüzdendir saklandığın alemlerde dolandım hep.
Bu yalnızlığım çok ağır basıyor.
Tenimde sorular dolaşıp duruyor
Cevabını ne benim ne de Metis’in bildiği
Nedenlerinden düşmüş bir yalnızlık bu biliyorum ama…
Tanımıyorum
Aşkından düşmüş bir Mecnun misali
Göğsümün penceresinden içeri hiç ışık sızmıyor çünkü
Çok uzun zaman oldu
Rüzgarlara kapattığımdan beridir kulaklarımı
Taa fi tarihinden beri.
Hatırlıyorum da seneler yaşadığım günlerim oldu benim
Ay ışığı altında kendime küfürler savurarak
Varlığıma ettiğim ilk küfrü hatırlamıyorum bile
Böyle olmayı mollalardan öğrendim ben
Yaşamak istemeyi nefret ile
Ölümü aşk ile anlattı bana mollalar.
Kaç kez uğruna şehit oldum en iyi sen bilirsin
1 Beğeni