gerçekten edebiyatla sanatla ilgili insanlar bulmakta zorlanıyorum giresunlu birini arıyorum adlı konumda sonuçsuz kaldı en azından burdan zamanı olan insanlarla paylaşım yapmak ve yeni şeyler üretmek adına bir konu açayım dedim konu zihin yalnızlığı yaşayan yani fikirlerini anlayan insanları bulamayanların olsun, buyrun ilk cümle benden:
yalnızlık kalabalığın tozlu sayfalarını çevirirken o tozu havaya kaldırmamaktır.
“Eğer bir kişi yalnız olmayı beceremiyorsa, başkalarıyla bir arada olmayı da beceremez.”
Michel Foucault
Yalnızlığı bir çaresizlik olarak algılamak yerine iyi yönetmeyi başarabilirseniz çok güçlenirsiniz. Yaşamınıza zorunluluktan insanların girmesi yerine sadece tercih ettiklerinizle zaman geçirmeye başlarsınız. Kendinizi tanımak ve geliştirmek için iyi bir süreçtir.
@deeepreader
Duyguları ifade etmenin bir sakıncası olduğunu düşünmüyorum fakat abartılı ifadeler, tıpkı benim de dikkatimi çektiği üzere insanlara yapmacık gelmiş olabilir.
Ön yargı değil, bu tip platformlarda yazılar ile kendimizi ifade ederiz ve senin yazdıklarına göre bir yorum yaptım. Abartılı anlatımı özellikle tercih ettiğini belirtmişsin ve hedefin bazı konulara dikkat çekmekse, her türlü eleştiriye de hazır olmalısın.
İnsanların sevgi ve saygısına ihtiyaç duymak yerine öncelikle sen kendinden emin olmalı ve egoya kapılmadan kendini sevebilmelisin ki, başkaları da sendeki o ışığı fark etsin.
arkadaşlar aranızda zamanı olan, interaktif yazım arkadaşı arzulayan birisi yok mu?
Hah! Önyargılara devam 
Hatta şimdi bir de kafana göre yorumlama çıktı. Ben kendimi gayet seviyorum bu yüzden kişisel gelişim koçluğu yapıp tatmin hissetmek için bir başkasını bulursan çok sevineceğim. Yazdıklarımla ilgili çıkarımlarda bulunmak yerine kendi hayatınla ilgilen. Benim burda yaptığım tek şey içimden gelenleri yazmaktı ama senin gibilerle karşılaştıkça hevesim kaçıyor. Birini tanımadan etmeden sadece buraya yazdığı iki cümleye bakarak koskocaman yargılarda bulunup onun hayatında etkin olabileceğine mi inanıyorsun gerçekten? Böyle düşünmüyorsan insanlara yapması veya olması gerekenler hakkında nasihat vermeyi bırak lütfen. Kimse sana kendini anlatmakla uğraşmak zorunda değil.
Neden yalnız kaldığın ve dışlandığının sebebi ortada işte…
Maalesef yeterli zamanım yok.
Haklısın. Bu yüzden çekilebilirsin 
İnsanlar için yalnızlığın kader değil de yanlış seçimlerin sonucu gelinebilen bir nokta olduğunun güzel bir örneğisin, sayfalarca yazsaydım şayet bu kadar açıklayıcı olamazdı, katkıların için teşekkür ederim.
Yalnızlık her zaman kötü seçimler sonucu gelinen bir aşama degildir, çoğu zaman bilinçli bir tercihtir. İnsan çevresi ile uyum sorunu yaşadıkça toplumdan uzaklaşmaya başlar. Bu tip zamanlarda insan, sosyal aktivitelere daha fazla zaman ayırıp kitaplar okursa kolay kolay karamsarlığa kapılmaz.
Kesinlikle! Böyle devam et. Yargılayıcı ve manipülatif olmak seni bu kadar tatmin ediyorsa asla bırakma. Ama rica ediyorum az ötede yaşa. Bu kadar rahatsız edici olacağını bilseydim burada da paylaşım konusunda bu kadar rahat olamazdım.
Rahat ol ve ne istiyorsan yaz. Bu kadar büyütülecek bir konu yok ortada, abartma!
Duygularını ifade etme demedim ayrıca kaç mesaj yazdın daha bir cümle yalnızlık üzerine yazamadın.
Ne üzerine yazmak istiyorsam onu yazarım. Sana bir şey ispat etmek zorunda hissetmiyorum ama senin gibi manipülatif insanlar sinirimi bozuyor. Konuyu buralara taşıdığına inanamıyorum cidden. Yalnızlık hissetmekten kastım duygularını paylaşmayan insanlardı. Olaylar karşısında hissettiklerini konuşmaktansa olayların kendisine takılan insanlardan bahsediyordum. Bu platformda kendimi rahat hissediyordum ama senin gibi insanlar oldukça rahat olmak imkansız. Çok şükür hayatımda sevdiğim ve beni seven insanlar var. Ama keşke hayatta maruz kaldığım herkes böyle olsaydı. Kastettiğim buydu. Bir şeyi abartmak söz konusu olduğunda kendi içine bakarsan ne kadar rahatsız edici derecede yargıların olduğunu görebilirsin belki.
Yalnızlığın zirvesi budur.
“Kendimi yalnız bırakmamak icin bütün gece aynanın karşısında oturdum”
-Cesare Pavese
Yapıcı eleştirini dikkate alacağımdan emin olabilirsin. 
Senin gibi herkes duygularını abartılı bir şekilde paylaşmak zorunda degildir, samimiyet ve doğallık tercih ediyor olabilirler.
Zihin olarak yapayalnız görünen birisi olarak sevdiklerin ve sevenlerinin olmasına ben de çok sevindim. 
Yalnız kalmak bazen insanın iç huzuru için gerekli oluyor. Duyarsız yaşayamıyorsun, gördüklerine katlanamıyorsun, nasıl çıkılacak bu işin içinden hiç bilmiyorum.
Çevreme baktıkça içim sıkılıyor, insanların boş işlerle harcadığı zamanı gördükçe kendimi uzaylı gibi hissediyorum. Bu süreci fırsata çevirmek gerekiyor yoksa insanı her an kendilerine benzetebilirler.
Yalnızlık süreci tıpkı bir inziva gibi insanı dibe değil yukarılara çekmelidir ve asla ruh emicilere fırsat vermemek gerekiyor.
İnzivaya çekilmek ve yalnızlık aynı şey degildir. İnziva bilinçli bir seçim olup, yalnızlık çoğu zaman istem dışı yaşanan bir süreçtir ancak önemli olan yalnızlığı da kaliteli bir zaman aralığı olarak değerlendirebilmektir.
“Bir kadın söyleyeceği çok şeyi olduğu halde susuyorsa, erkek artık tüm şansını kaybetmiştir.” Pablo Neruda
Bazı kadınların sessiz duruşu, bir kabulleniş değil tam tersi vazgeçtiği anlamına gelir.
Kadın ya da erkek fark etmiyor, taraflardan birisi sürekli aynı yanlışları tekrar etmekte ısrarlı ise artık söylenecek bir şey kalmamış demektir. İnsan karşısındaki kişiyi huzursuz etmek pahasına, rahatsızlık veren davranışı yapmaya devam ediyorsa, yolun sonuna geldiğinizi kabul etmelisiniz çünkü hayat, size hak ettiğiniz değeri vermeyen insanlarla harcanamayacak kadar kısadır. Bu tip kararların sonu bazen yalnızlık gibi algılansa da sizi yıpratan insanlarla tüketilen zaman aralığından çok daha değerlidir.
Şahsen ben böyle bir şey isterdim, fakat o insana güvenmem tanımam gerekir ki benim fikirlerimi yürütmesin ehehehe.
Yalnızlık konusuna gelince… Tüm kavgalardan ve tartışmalardan uzak. Ben hayatta herkesin, babanızın, annenizin bile sizi gün geldiğinde yarı yolda bırakacaklarına inanıyorum. Onlar bile sizi üzecekler. Yaşarken olmasa bile öldükleri zaman. Onlar bunu yapıyorsa, diğerleri neler yapmaz? Hayatta tek bir gerçek var, o da tek başıma olduğum. En azından benim için öyle. Asosyal biri değilim gerçi ama bu yalnızlık ya da arkadaşlık konusu öyle önemsediğim bir konu değil. Aslında yer yer insanlarla olmak sıkıyor beni. Zamanımı çalıyorlar. Yapmam gereken çok şey var benim halbuki.
Her insanın zaman çaldığını düşünmüyorum, tam aksine bazı insanları tanımak insana olumlu ya da olumsuz çok şey de katabiliyor. Ölüm ise hayatın değişmez bir gerçeği ve yakınlarımızın kaybı ile yaşanacak olan yalnızlıktan hiçbirimiz kaçamayacağız. Bu sebeple insan yaşamını, kendisine huzursuzluk yaratan kişilerle harcamak yerine sevdiklerine daha çok zaman ayırmak suretiyle değerlendirmelidir.
Birileri tarafından kabul görmek ya da yalnız kalmamak için rol yapmaktansa insanın kendi başına yoluna devam etmesini ben de doğru buluyorum çünkü çoğunluk bazen yanıltıcı olabilir.
Size kesinlikle katılıyorum.