Yalnızlığın Zirvesi!

[Korkmaz]

@deeepreader

Bir gün buraya gelip ‘The Doors of Stone’ çıktı diye haber almayı umuyordum. Ancak farkettim ki artık içimde bi şeyler ölmüş. Yani hâlâ çok seviyorum ama haberi duyduğumda sevinçten kalp krizi geçiririm dediğim günler geride kalmış. Çıktığını duyarsam dudağımın kenarında buruk bir tebessüm mü olacak şimdi?

@Korkmaz

Bir kitap için bu kadar üzülüyorsan hayatı nasıl yaşıyorsun, şahsen merak ettim.

@deeepreader

Ben de siz insanların bu kadar çok önyargıyla nasıl mutlu kalabildiğinizi merak ediyorum. En azından seninkini gidermiş olayım; insanoğlunun duygular yerine olaylara konsantre olduğu bu çağda kendimi o kadar yalnız hissediyorum ki bu platformda bazen duygu namına kırıntılar görüyorum. İnsanlar bir şeyleri gerçekten seviyorlar ve bunu paylaşmaktan gurur duyuyorlar. Bu beni mutlu ediyor. Bu yüzden bir kitapla ilgili hissettiğim derin duyguları mecazlar yoluyla, mübalağa yaparak paylaştım. Hayatı genelde olaylara fazla takılmadan ve duygularımı göstererek yaşıyorum. Çoğu insan için bu korkunç bir durum. Bazıları için koz. Nadiren sevilen, çokça uzak durulan ve daima yargılanan biriyim. Umarım senin için tatmin edici bir cevap olmuştur.

@deeepreader
Duyguları ifade etmenin bir sakıncası olduğunu düşünmüyorum fakat abartılı ifadeler, tıpkı benim de dikkatimi çektiği üzere insanlara yapmacık gelmiş olabilir.

Ön yargı değil, bu tip platformlarda yazılar ile kendimizi ifade ederiz ve senin yazdıklarına göre bir yorum yaptım. Abartılı anlatımı özellikle tercih ettiğini belirtmişsin ve hedefin bazı konulara dikkat çekmekse, her türlü eleştiriye de hazır olmalısın.

İnsanların sevgi ve saygısına ihtiyaç duymak yerine öncelikle sen kendinden emin olmalı ve egoya kapılmadan kendini sevebilmelisin ki, başkaları da sendeki o ışığı fark etsin.