Yıllar yıllar önce insanların tanrı kabul edip saygıyla tapındığı, şimdiyse ışığıyla, ısısıyla köle gibi kullandığı güneş ağır ağır batarken etrafa seyri güzel bir kızıllık yayıyordu. Yemyeşil ağaçlarla örtünmüş ormanda nefes nefese kalmış olan adamın yeşil gözlerinin yansımasında, güneş dağın ardında yavaşça kayboluyordu. Ancak adam bu seyirden keyif almak bir yana dursun korkak bakışlarıyla adeta karanlık… (DEVAMI…)
Zombileşmiş bir dünyada hayatta kalmaya çalışan bir ailenin hüzünlü bir anına şahit olduk. Öykünün akıcılığı çok iyi, kendini okutturuyor; tabi bunda seçtiğin kelimelerin ve anlatım becerinin etkisi yüksek. Zombi dizilerini seven birisi olarak senin oluşturduğun bu sahneyi de keyifle okudum.
Öyküde bazı kelime hataları vardı, sanırım editörler onları gözden kaçırmışlar. Alın kelimesi iki yerde yanlış yazılmış: anlı ve anlından olarak geçiyor. Bir de ‘ne alt ediyor’ cümlesinde sanırım ‘halt’ yazmak istedin.
Bunların dışında diyalogların ve yazım özenin güzel. Ama betimlemelerini çok beğendim, onlara ayrı bir parantez açmak istiyorum. Karakterlerin tiplerini, kıyafetlerini ve yaptıkları hareketleri betimlemeleri çok sevdim. Özellikle kopuk kopça sebebiyle tabancanın bıçakla çarpışması ve ses çıkarması detayı hoştu.
Bir eleştirim var izninle. Henüz öykünün başında, kadının “Isırıldın mı?” sorusundan sonra hikayenin geri kalanını tahmin ettim. Ama bu belki de daha önce bu tür diziler izlemiş olan benim için kolaydı, başkaları tahmin edemeyebilir.
Güzel bir öyküydü. Akıcılıktaki bu becerini yeni ve daha karmaşık öykülerinde görmeyi diliyorum.
Değerlendirmelerin için teşekkür ederim, daha iyisi için motive oldum.
Kelime hatalarımı sen söyleyince fark ettim, bir daha olmazlar umarım.
Sana katılıyorum, çok bilindik ve tahmin edilebilir bir hikâyeydi.
Yazmaya başladığımda farkındaydım ama kendimi ilerlerken buldum.
Daha beklenmedik öykülerde buluşmayı diliyorum.
