Neredesin;
bir süre sonra, yıldızlardan da uzakta kalacak olan?
Şimdi elimi uzatsam bile yakın,
daha önce aklıma gelmeyen düşünceler.
O fikirler ki, tüm ışıkların ilki
daha fırlamadan önce özünden,
söylenmişti varlığına yıldızların.
Ve korlanmadan dahi soğuktan kabuklarına, kazınmıştı.
Artık korkmam karanlıktan,
zira içindeki ümitsiz karanlığı ben çaldım.
Senin her şeye uzanan örtüne,
onun amansızlığını çaldım.
Senden olan ölü gözler görmez, yaşayanların ki gibi.
Güneşler bile gösteremedi,
senin muhteşem parlaklıktaki gölgeni,
kelimeleri, hiçliğin içinden dirilten
yaşam.
2 Beğeni