Ve serbest bırakılan faşizmler büyüdü.
Şimdi ki yeni düzensizliğin yeni doğan kuvözlerinde.
Kimler bilebilirdi? Kimler görebilirdi? Kimler duyabilirdi?
Ön görmemiş miydik?
Kimlerin kabuslarındaydı; çalıntı ve yalan yanlış zaferlerin ayyuka çıkıp, köhneleşmiş yobazitelerin imparatorluklarını kuracağı?
Bizim mi?
Ama savaşmayı terk eylemiştik ya biz…
Hapsedildik çaresizliğin pas tutmuş demir parmaklılarına.
Küçük umutsuzluklardan mutlu olmaya çalışan külüstürlüklerin köleleriydik artık.
Yalan yanlış ve elbette çöplük.
Ve yozlaşmış köpeklerin dejenerasyona uğratılmış enikleri gibi küçülttüler mecazi ve masum cesaretlerimizi.
Özgürlük ne derece yatkın?
Bağımsızlık, kapıların ardında mı saklanıyor yoksa?
Savaşmalarımızdan kaçmamalıydık dostum. Sevişmelerimiz okyanuslar kadar engindi oysa ki…
Direnişlerimiz de bir o kadar tutkulu olmalıydı, bir masal kadar yakın olan zaferlerimize…
1 Beğeni