Ağıt filmini yıllar önce izlemiştim, bugün kitabı okuyunca filmi tekrar izledim. Senaryo’da anlatılan hikaye bir dönemin Türkiye gerçekliğinin bir parçasını çok güzel yansıtıyor.
Filmin İtalyan western filmler gibi bir havası var. Diyaloglar yerine tavır, hal, davranışlar ve karakterlerin yüzlerine yakın çekim yapan kamera. Bir tarafta olağan hayat akarken, çocuklar ağlarken, oyun oynarken hemen yanı başında birileri öldürülüyor.
Senaryoyu okuduktan sonra filmi izlediğimde iç hesaplaşmalar, geçmiş gibi birçok şey daha anlaşılır oldu benim için.
Muhbirler ölmeli,
Çocuklar gülmeli.