Uçurumundayım tümleşikliğimin.
Vazgeçişten vazgeçmiş ve bir tükenmişlik antraktının gölgesinde.
Ve gece izlerimde…
Karanlığın dehlizlerinde parıldar, aydınlanır dinginliğim.
Sanki bir adım atsam, düşüveririm dünyalarımın penceresinden.
Sanki ayağa kalksam, uçuveririm lapa lapa ağlayan kızıl göklere.
Çukurundayım serzenişlerimin.
Yok oluşlarımı sorguluyorum, var oluşlarımın tecritlerinde.
Ve yine, yine en diplerinde…
Sahipsizliğimin kıyılarına mı çarptılar batmaya yüz tutmuş gölgeler?
Sanırım bu bir zamansızlık denizi. Tuzlarını biriktiririm bende…
Belki vakit olurlar bana, geçmek bilmeyen serkeşliklerimde…