Öykü Seçkisi'nde okumak için: Zor – Aylık Öykü Seçkisi
İki dakika anlatayım da dinle Zenbi. Üzerime üzerime geliyor zombi. Gözleri görmüyor bir şey, ağzında anlaşılmadık öfkeli homurtular. Asla doymuyor, ne istiyor anlamıyorum ki. Gerçi bilmiyor muyuz sanki, zombilerin açlığı insan gibi mi olur? Aman. Bir zamanlar insanmıştı da bilmemneymişti. Bari buyur beynimi ye; dağıldı kursağım, fırladı gitti midem. Beni kendine mi benzetiyor? Köpükler saçılıyor… (DEVAMI…)
1 Beğeni
Merhaba Nur Morçiçek
Özgürce hareket ettiğini zannederken karşısındaki zombiden (ve kafesteki kuştan) daha da tutsak olan, düşünceleri giderek daralan bir alana sıkıştırılmış bir insanın, artık insanlıktan çıkmış bir canlıyla diyaloğunu izledim (evet, okuduklarım gözümde birebir canlandı). Bu bir veda konuşmasıydı, ama Zenbi’ye karşı yapılırken aslında içe dönük bir monolog hissi uyandırdı bende. Beğendim.
Anlatım diliniz de çok güzel. Kürsüden topluluğa hitap eder gibi, bir yükselip bir içime konuşarak okudum.
Kaleminize sağlık.
merhaba Huseyin,
değerli vaktinizi ayırıp hem eserimi okuduğunuz hem güzel yorumunuzu bana ilettiğiniz için teşekkür ederim.
1 Beğeni