Kendimce Locke Lamora’nın Yalanları kitabı başı görür. Devam kitapları hakkında bir şey söyleyemem fakat ilk kitap jenerik esprilere ve fazlaca Hollywood’a maruz kalmış. Guy Ritchie filmlerinin düşük bütçeli hali gibi. Eğer insanlar ilk kitabı okuyup bu kadar çok sevmişse sanırım yeteri kadar klişe Hollywood filmleri izlememiş, diye düşünmüştüm. Bu hali yüzünden bir süre sonra aşırı tahmin edilebilir oldu. Kurguyu kendim yazmışım gibi ezbere tahmin edip bilmeye başladım.
Yerdeniz Büyücüsü sanırım Ursula ablamın romanları arasında sevmediğim tek kitabı olabilir. Hikayesi zayıf, basit ve tahmin edilebilir. Kralkatili ve HP serileri kendisinden güzel kopyalar çekmiş olsa da ilk kitabını yavan bulup seriye devam etmedim.
Bir de abartıldığını düşündüğüm için hiç okumadığım HP var, ama onun hakkında bir yorumda bulunmak aptallıktan başka bir şey olmaz. Daha çok çocuklara yönelik olan bir film serisini bile sevmemiştim, bu yaşımda kitaplarını okursam sanırım verdiğim paraya sövecek olurum.
Işık Tanrısı, bu kitabın bu kadar abartılmasının sebebi okuyanların çoğunluğunun kitabı anlamaması bence.
Bitmeyen Savaş, neredeyse tüm askeri bilimkurgu kitaplarını abartı (overrated) buluyorum. Dünya üzerinde olabilecek standart bir savaş uzaya ve uzay gemilerine taşınınca ve birkaç zaman atlaması, ışınlanma, uzay zaman farkı benzeri numaralar eklenince kitaba başyapıt rolü biçilmesini yadırgıyorum.
BKK serisinden çıkan kitapların en az yarısı edebi değer olarak vasat ve vasat altı kitaplar bence.
Gölge ve Kemik serisi hatta Kargalar Meclisi serisini de dahil edelim, tüm Leigh Bardugo kitapları. Netflix’e dizisi çekiliyor bir de ama benim için çerezlikten öteye gitmedi.
Gölge ve Kemik’te ana karakter çok sığ ve ergen. Kargalar Meclisi serisi ise amerikan aksiyon filmleri gibiydi izlesem belki fena değil derdim ama 600 sayfalık kitap olarak okuyunca insan bunalıyor.
Mutlaka okuyun diyecek kadar niye övüldü anlamadım.
Tabii ki katılıyorum, ama bazı yorumlar o kadar özenli oluyor ve kitabı iyi özetliyor ki yorumları ister istemez dikkate alıyorum. Başka birinin yaptığı eleştirileri bile iyi analiz etmek gerekiyor. Bazıları daha kitabın ne anlatmak istediğini anlamadan bile kötü yorumda bulunabiliyor.
Her kitap herkese farklı dokunur. İçinde bulunan sıradan bir karakter bile seriyi sevmeye sebep olabilir. Ben kendim deneyimlemeyi tercih edenlerdenim. Bir kitap rezaletse bile ona benim karar vermem lazım. Ancak o zaman ben de o kişiye katıldığımı söylerim. Belki çok kez dedim ama herkesin hayatı algılama ve olayları değerlendirme şekli çok farklıdır. Bazen öyle cümleler vardır ki 700. sayfadadır ve onu okumak insanın kafasında bir ışık yakar ve ben onu bir iki yorum yüzünden okumamışsam pişman olurum.
Burada özünde şuna ulaşırız: Neye göre kötü? Harry Potter misal 10-16 yaş aralığı yoğun okuyucusuna sahip bir seridir. Bu yaş aralığının abartması kadar doğal bir şey yok. O yaşlarda hepimiz bir şeylere çoşkuyla bağlandık. Pokemon izleyip pokemon yakalamayı hayal edip bununla yatıp kalkmayan kaç çocuk vardır? Keza yaş ilerleyip de saç baş beyazlayınca yine bu seri okunduğunda insana farklı şeyler sunar. Arkadaşlığın o masum hissiyatını, dostluğun nasıl fedakarlıklar içerdiğini, saf ve duru sevginin nasıl olduğunu… Şimdilerde bunları bulmak o kadar zor ki. İyi bir dostluk bile içinde şüphe ve güvensizlik barındırabilir. Büyüdükçe kirlenen zihinlerimiz gençlikteki o tutkulu dostluğun önüne geçer. Birisi bunlara önem vermiyor, çekemiyor veya hayatında hiç bulamamışsa bu tarz kitapları okuması onun için hiçbir şey ifade etmez. İçindeki çocukla yaşayanlar için ayrıca anlamı vardır gibi gibi. Tamamen kişinin bakış açısıyla alakalı bir durum. Aşırı gerçekçi bir insan zaten asla fantastik okumasın. Aradıklarını asla bulamazlar. İçlerinde hep o gerçekçiliği arama dürtüsü alacakları zevkin önüne geçip önyargılarının içinde onları boğar.
Ben böyle düşünüyorum.
Diğer bir yandan bir kitabın bir kişiye hitap etmemesi kişiye dair çok büyük ipuçları verir. İyi bir gözlemci bu cevaplardan kişinin nasıl bir yaklaşımı olduğunu çıkarabilir.
Çok haklısınız. Her kitap herkese hitsp etmiyor. Onu da geçtim içinde bulunduğumuz dönem, ruh hali her şey etkiliyor. Yüzüklerin Efendisi’nin ilk kitabını okuduğumda çok zor okuması vs. demiştim sadece bir ay sonra yeniden okuduğumda bayılarak okumuştum.
Bu yüzden herkes kitabı kendince deneyimlemeli. Bunun dışında tek bir kişinin yorumuna değil en azından genel görüşe bakılarak fikir sahibi olunması daha doğru. Mesela Kargalar Meclisi çok yüksek goodreads puanlarına sahipken benim burda kötülemem de bir örnek olsun😄
Bu başlığı yeni gördüm ve oldukça beğendim.
Şu anda Taht Oyunlarını okuyorum 590. sayfadayım ve biraz sarmıyor gibi dizisini izlediğimden ötürü mü böyle oldu bilemiyorum. Entrikalar biraz boğuyor beni açıkçası. Yani mesela ben Witcher,Centilmen Piç, Kral Katili Güncesi, Drizzt, Kara Kule gibi fantastik kitaplar da okudum onları okurken sürükleyicinin yanı sıra eğlenceliydi okurken keyif alıyordum ancak Taht Oyunları tamam sürükleyici ama eğlenceli ve keyif verici gelemedi bana. Bir fantastik romana göre çok gerçekçi ve ciddi geldi ve bu gerçekçilik ve ciddilik teması altında anlatımın basit olduğunu düşünüyorum yani tezatlık var.
düşman değil kardeşiz hehe.