Buraya bu sabah yaşadığım bir anı yazmak istedim. İster şaka gibi deyin (baktım ama göremedim belki de böyle bir başlık vardır) isterseniz kurgu değil gerçek. Sizler de benzer bir durumu yaşamışsınızdır.
Bankanın ikinci katının bekleme bölümü boştu. Sadece orta koltuklarda bekleyen kır saçlı ve kareli gömlekli yaşlı bir bey vardı. Geniş salonun etrafına sıralanmış küçük kabinlerde bankacı gençler müşterileriyle ilgileniyordu. Benim sıra numaram 605’ti ve kabinlerin birindeydim. İşlerimin yapılmasını beklerken yandaki kabinde 606 numarayı çağıran ışık yandı. Ortada duran müşteri öylece bakmaya devam etti sırasını bekler gibi. Bankacı delikanlı numarayı yüksek sesle söyledi “altı yüz altı” diye. Ben de döndüm baktım ama bekleyen adam oralı olmuyordu. Bir daha söyledikten sonra bekleyene dönerek, “Sizin numaranız kaç?” dedi. Adam kendinden emin “909” dedi. “Sakın o 606 olmasın?" deyince de “Olur mu?” dedi ama kuşkuyla elindeki kağıda bakınca yüzünün kızardığını gördüm. Utangaç adımlarla yerinden kalktı, kendisini çağıran memurun yanına yürüdü. Ben dahil herkesin yüzünde bir gülümseme oluştu ama Allah’tan maskelerimiz vardı, güldüğümüz belli olmadı.