'GRIS’i yeni bitirdim.Bağımsız bir stüdyo tarafından geliştirilmiş “Macera-Platform” oyunu.Sunduğu görsellik ve müzikleriyle, sanat eseri gibi bir oyundu.Oyunda kullanılan renk paleti çok hoşuma gitti.Ayrıca müzikleri de çok dinlendiriciydi.
3 Beğeni
Ori and The Will of The Wisps oynuyorum şu sıralar. Tür olarak platform oyunu ancak aksiyon tarafı da hiç fena değil. Ayrıca çok akıcı ilerliyor. Her girişimde saati unutup 2 3 saat oynamış buluyorum kendimi. Her şeyi bildiğimizi varsayıp zaman kaybetmeden tüm görevleri yaparsak oyun 9 saat sürüyormuş. Yalnız ben 5 saat oynamama rağmen hikayenin anca %20’sini bitirebilmişim 
Bulmaca tarafı birazcık zor olabilir veya bana öyle gelmiş olabilir. Evden çok çıkmadığımız şu dönemde ilaç gibi gelmiştir bana.
4 Beğeni
Yaklaşık 3 ayda (115 saat sürmüş) Withcer 3 ile Hearts of Stone ve Blood and Wine ek paketlerini bitirdim. Bunun üstüne Cyberpunk 2077’den sonra yeni bir Witcher oyunu üzerinde çalışacaklarını duymak çok hoş oldu. Belki Geralt’ı oynamayız ama bu evrende geçen her şeye varım 
Hah onun ardından da -gündeme uygun olarak- Resident Evil 2: Remake’e başlayıp Leon’un hikayesini bitirdim. Yavaş yavaş Claire’in hikayesine bakacağım bakalım.
8 Beğeni
‘Ori and The Will of The Wisps’ platform oyunlarını çok beceremesemde sakin sakin oynuyorum.
1 Beğeni
Aa çok iyi oldu. Teşekkür ederim.
1 Beğeni
Biraz nostalji olsun diye Prince of Persia : The Sands of Time’a girdim. 3 veya 4. oynayışım. Her oynadığımda oyun beni biraz daha çıldırtıyor 
. Hala gideri var ama eskimiş artık . Yeni PoP oyunu istiyoruz Ubisoft. Biraz da bunun ekmeğini ye. Yeter AC, FarCry gördüğümüz bıktık artık .
5 Beğeni
Ne istediğine dikkat et bence 
. Gerçekten olursa pek iyi olmaz. Ubisoft’un bir daha o kalitede oyunlar yapabileceğini düşünmüyorum. Asasins Creed 2 ve Brotherhood oldukça güzeldi. Aynısı Far Cry 3 için de geçerli. Bu seriler her sene çıkan fabrikasyon oyunlar yüzünden eskisi kadar sevilmiyor artık. Aynı oyunun farklı skin giydirilmiş haline üçüncü defa tam oyun parası ödedikten sonra insanın pek PoP sevgisi kalmaz bence. Eski oyunların güzel anılarını da zedelerler hiç elleşmesinler.
2 Beğeni
FarCry’a sözüm yok. 3. oyundan beri aynısını yapıyorlar tabi. Ama Son 2 AC kötü değildi ya. Bence isterse yapabilir Ubisoft. Ayrıca Pop’u da tekrar diriltmeye çalışıp beceremediler bence. Mesela 2008 Pop pek başarılı değildi. 2011 The Forgetten Sands’ i de pek beğenmemiştim. PoP, AC kadar ölüsü öpülecek bir oyun serisi olmayabilir.
1 Beğeni
Bu AC formülüyle iki oyun daha çıksın böyle düşünmezsiniz muhtemelen.
1 Beğeni
Evet muhtemelen düşünmem. Ama PoP, AC kadar geniş değil. Her sene oyun gelmez ama Ubisoft yine yapar bir şeyler 2 senede bir gelir .
Metro Last Light başladık, bakalım nasıl devam edecek
Yarıyılda yarım kalan Death stranding i bitirdim.
Hislerim karışık, oyunu hem sevdim hem de ondan nefret ettim. (Tıpkı yüzüğü sevip nefret ettiğim gibi )
Grafikleri, aktörleri, ara sahneleri, hikayesi beni kendine hayran bıraktı. Bu nedenlerden ötürü oyunu “bitirebildim.”
Gelgelelim oyun eğlenceli değil. Yani oynuyorum ama stres atmak yerine stres oluyorum. 40 saat amelelik yaptık resmen. Kamyonla gideyim diyorsun, doğa şartları el vermiyor. Yürüyerek hallederim diyorsun, kargo ağır gelmesin diye Bola silahı alamıyorsun, yolda askerlere denk gelince mal gibi kalıyorsun.
Bola silahı alsan, KV silahı alamıyorsun, yolda KVlere denk geliyorsun. KV silahı alsan, kan torbasını unutuyorsun, kanın yetmiyor. Etraftan dolaşayım desen, dağa tepeye çıkıyorsun, merdivenin yok, halatın yok. Yani illallah ettim bi’ bilseniz. Normal bir oyun olsa acımam yarım bırakırım, bir daha da yüzüne bakmazdım. Ama bu oyunu duyurulduğu günden beri bekliyordum. Norman reedus, mads mikkelsen, del toro, bilimkurgu teması, atmosferin harikalığı vs derken oyuna öyle yükselmiştim ki. Benim için hayal kırıklığı oldu.
Yine de oyun kötü değil. Diğer oyuncuları rakip, düşman olarak ve ezilecek böcek olarak görmek yerine birbirlerine yardım edecek, birbirlerini kollayacak görünmez birer dost olarak oyunumuza dahil etmesi bence muazzam bir şey. Ve bu mekaniğin oyun boyunca yaptığımız “insanları birbirlerine bağlama” işi ile birebir örtüşmesi dahiyane.
Hikayesi, anlaşılamazlığı, hayal dahi edilemeyecek bir dünyaya bizi bırakması, tuhaf tuhaf olayların olması insanı oyuna bağlıyor. Yarım bırakamadım bu yüzden. Dediğim gibi hem hayranım kendisine hem de eğlenceli olmadığı, stres attırmadığı için kızgınım.
Çizginin dışına çıkan böylesi bir oyunun yapılabilmesi ve maddi olarak buna arka çıkılması ise her sektörün endüstriyel üretimin kurbanı olmayabileceğinin kanıtı niteliğinde. Teşekkürler Kojima 
7 Beğeni
Batman Arkham Knight😍
1 Beğeni
PlayStation ın son yaptığı terbiyesizlikten sonra son konsol nesli psikolojik olarak benim için bitti.
7 yaşımdan bu yana oyun oynuyorum. O zamanlar atari vardı. Çakma aletlerdendi galiba. Gazete mi vermişmiş neyse artık. O zamanlar 1 milyonum olursa bayramdı benim için. Tanış kırtasiyeye gidip oyun kasedi alırdım. Şu 999 in 1 olanlardan.
Bomberman, ördek vurmaca, mario vs oynardım.
Sonra, akranlarımdan birine bilgisayar almışlardı. Fifa 2005’in grafiklerini, gerçekçiliğini gördüğümde ağzım açık kalmıştı. Benim atarimdeki kuşbakışı futbol oyunu ne kadar da komik kalıyordu yanında. Ama bilgisayar alamazdık, hem yaşım küçüktü hem de maddi imkansızlıktan ötürü. Hem, isteklerimiz de öyle hemen yapılmazdı. Bir şey isterken çekinirdik, sıkılırdık.
Neyse, 5. Sınıfa kadar bilgisayarım olmamıştı. Fotokopi makinesiyle birlikte “eşantiyon” olarak vermişlerdi. Öyle büyük bir hevesle oturmuştum ki başına… Ramsiz, ekran kartsız göndermişler meğersem. Ağlayacaktım nerdeyse. Babamı bir şekilde ikna etmiştim herhalde, 1 (?) gb ram ve 9800GT ekran kartı almıştık. Çok fazla ömrü olmayan bir sistemdi ama yine de birçok oyun oynamıştım. Param olunca bu sefer kaset değil cd almaya gidiyordum. 5 tlye korsan Call of Duty almıştım. Ha, cod u nerden biliyordum? 3.sınıfta iken arkadaşımla gizlice İnternet kafelere gitmeye başlamıştık. Orada öğretmişti bana, cod oynamayı. 1.oyununda paraşütle inerken ne kadar heyecanlanmıştım. Ama internetin süresi bitince mutlu olmak yerine devamını oynayamayacağım için mutsuz olmuştum. 2 sene sonra oynayabilecektim işte. 1.oyununu, 2.oyununu cd olarak almıştım. Ne güzel günlerdi.
Neyse çok uzattım. Bilgisayarın gücü güncel oyunlara yetişemeyince ve internet bağlatınca Metin 2 oynamaya başladım. Sistem gereksinimleri düşüktü.
Yıllarımı o çöp oyuna verdim. Zevkli olmasına zevkliydi ama insanın zihni peynire dönüyordu. Bağımlılık neymiş o zamanlar anlamıştım. Günlük hayatım oyundan ibaretti.
4-5 yılın sonunda aklım başıma gelmişti. Oyunlara el sürmeyecektim. İnsanın zamanını, zihnini esir eden iğrenç şeylerdi onlar. Hem, istesem de oynayamazdım artık. Bilgisayarım hurdaya dönmüştü.
Oyunları bırakıp günlük hayata dönmüştüm. Birkaç yıl sonunda derslerimde inanılmaz iyileşme baş gösterdi. Ne kadar güzeldi hayat! Nefes alabilmek ne kadar güzeldi.
Üniversite 2’ye kadar oyunlar gündemimde olmadı. Hiç takip etmedim, ne oldu, ne bitti.
Lysde iyi derece yaptığım için dizüstü bilgisayar istemiştim ödül olarak. Ama maddiyattan ötürü alınamamıştı. Çünkü iyi bilgisayarlar 4 bin tlydi.
1700tlye oyun oynanabileceğini araştırıp öğrendim. Çok para değildi bence. O yüzden şımarıklık olarak da değerlendirilemezdi. Hem, bir kere de bir şey isteyebilelimdi! Hakkımızdı biraz!
İlk olarak, 30 tllik oyunlar almıştım. Uzun sürecek oyunlara daha fazla vermiştim. Ama dolar yükseldikçe fiyatlar daha da yükseldi. En saçma oyunlar 60-70 tl oldu. Bu ülkedeki tek fakir ben olamam dedim 
bu kadar kullanıcı varsa alternatif bir yoldan oyunlar oynanıyordur dedim ve dh sitesinden ilanlarla oyun oynamaya başladım. Orası çook uzun süre idare etti beni. Mesela son oyunlardan death stranding i 40tlye oynadım.
Ama bir yerden sonra yok sayılmak, böyle ucuz yöntemlere başvurmak zorunda kalmak insanın gururuna dokunuyor. Neden başkaları bir oyunu çıkar çıkmaz alabilirken biz aynı birime alabilmek için 3 yıl beklemek zorundayız? Neden hesap al sat işleriyle uğraşmak zorundayız? Bu ülkede konsol deyince akla playstation gelmiyor mu? Neden herkes tuttuğunu ******* çalışıyor?
Bu tavır hiç alttan alınabilecek bir şey değil. Eğer atandığımda dişe dokunur bir gelirim olursa xbox alacağım. Tabii şu anki güleryüzlerinin altında bambaşka bir ifade yatmıyorsa. Ondan da bir cacık olmazsa korsan oyun oynayacağım.
Neslin sonuna doğru da - bir ihtimal- ps5 almak istiyorum. Vazgeçemiyorum çünkü şimdiye kadar oynadığım en güzel oyunlar özel oyunlardı. Oyunların zırvalıkta ibaret olmadığını, sinema kadar sanatsal olabileceğini bana exclusive oyunlar gösterdi. God of war, spiderman, horizon, last of us, uncharted, last guardian, shadow of the colossus, days gone, death stranding, detroit, heavy rain, tearaway unfolded… Hepsi muhteşemdi.
Ama bunları oynayabilmek için kırk takla atmak zorunda bırakıldık. Sadece ben değil. Birçok kişi bu yöntemle oynadı. Altyazı, dublaj nedeniyle ses çıkarılmadı. Ama işler bu raddeye geldi işte.
Bugün, dhden 35tlye kiraladığım doom eternalı oynayacağım. Ondan sonra da okulum başlar herhalde. Buraya içimi dökmek istedim.
Ne olursa olsun oyun oynamak çok güzel. Bağımlılıktan kaçınmak şartıyla. (Kamu spotu: Çok oyunculu rekabetçi oyunlardan uzak durunuz.)
3 Beğeni
Bioshock Infinite mükemmeldi ya.
1 Beğeni
Kenarda duruyor ama daha ilk oyunu bitiremedim ben ya 
1 Beğeni
Kesinlikle… İlk oyunda öyledir.Özellikle senaryosu çok iyiydi.Oynamayanlar mutlaka oynamalı,oynamış olanlar bir kere daha oynamalı
1 Beğeni
Atmosferini ve hikayesini çok başarılı buluyorum.
Infinite’ı çok seversiniz bence. Hazır evde vakit geçiriyorken hızlanın derim.
1 Beğeni
Telefona PSP emulatörü kurdum. Jeanne d’Arc ile Obscure oynuyorum.
3 Beğeni