Madem konusu açıldı şöyle oyun hakkında birkaç şey geveleyim.
Oyun hakkında beklentim ve korkum böyleydi aşağı yukarı. İnternet ortamında 9-10 arasında gösterilmesine rağmen 27 saatte ilk arc’ı bitirdim ve %70 D:OS 3, %30 BG 3 şeklinde iki oyunun karmasıyla karşılaştım.
Beğendiğim, Erken Erişim olması nedeniyle nötr kaldığım ve beğenmediğim kısımları şöyle:
Combat hem Divinity’den hem de BG’den en büyük farkı. Ne BG gibi durdurulabilir gerçek zamanlı ne de Divinity kadar kırılabilir oyun mekaniklerine sahip. DnD e5’i kendilerince entegre ederek bir ucu eğlence öteki denge olan spektrumda ortayı tutturmuşlar.
Her tur bir aksiyon, bir bonus aksiyon bir de hareket edebilme barımız var ve kullanmadığımız puanlar sonraki tura aktarılmıyor. Divinity’nin aksine bir turda 3-5 kere vurup üzerine bir de uzağa teleport’lama gibi bir şansımız yok. Büyüler Divinity’nin ilk levellerdeki kadar cafcaflı değil. Fane’i alıp tek hamlede ortalığı cehenneme döndüremesek de çevreden belli oranda yararlanabiliyoruz, onu da özellikle goblin kalesinde göreceksiniz.
Daha önce belirttiğim gibi, bir level inanılmaz değişiklik yaratıyor. Early Access’in level sınırı 4. Lae’zel’in görevlerini yapmaya çalışırken karşılaşacaklarınız ne demek istediğimi ‘‘Bir musibet bin nasihatten iyidir’’ misali anlatacaktır.
Oyunun Early Access olması nedeniyle soru işareti koyduğum kısımlar da var.
En büyük korkum olan Larian’ın RPG mekaniklerinin altından kalkamaması durum var malesef. Pen&Paper’ın olmazsa olmazı zar atma mekaniğini direkt oyunda ancak çok kötü entegre edilmiş. Normal bir DnD oyununda karakterinin özellikleri, içinde bulunduğun durum vs. 20’lik zar üzerinden geçmeniz gereken bir sayı verir. Geçerseniz durum istediğiniz gibi sonuçlanır, geçemezseniz kendinizi Dungeon Master’ın öngördüğü şekilde olumsuz ancak eşit şekilde ilginç bir senaryoda bulursunuz. Div- pardon BG 3’te ise zar atımında başarısız olursanız olaylar şöyle gelişiyor:
Karşındakiler bir faksiyona ait ise çok büyük ihtimalle ufacık bir sebepten combat’a gireceksin.
Karşındakiler masum köylüler ise öldürmek zorunda kalacaksın. (Aması yok öyle. Çocuk, yaşlı fark etmez, combat müziği başladığı an el mecbur.)
Bir companion’da başarısız olduysan onun hikayesiyle ilgili en kilit noktayı kaçıracaksın ya da onun ergen tripine maruz kalıp kampı terk edişini seyredeceksin.
Bundan önce oynadığım Disco Elysium kaybetmeyi eğlenceli kılmada ne kadar başarılı ise BG 3 de o kadar başarısız. Sistemin absürtlüğüne onlarca örnek verilebilir ancak tek bir cümleyle açıklayayım: Haritada karşılaşacağın yan görevlerin hiçbirini yapamadım, daha doğrusu oyun beni karşısındakini doğramak için nefes almasını yeterli bulan ruh hastası rolüne zorladığı için görevleri alamadım.
Companionlar demişken, EA’de toplam 5 companion alabiliyoruz. Her birini Youtube videoları sağ olsun ilginç buldum ancak önceki maddenin tamamlayıcısı niteliğinde bir sorun var. GoT sonrası fantastiğin kaydığı ‘‘İnanılmaz sert, inanılmaz karanlık’’ modasından bu oyun da (Her ne kadar görsel olarak BG’den ziyade D:OS 2’ye benzese de) nasibini almış. 5 karakterden yalnız birisi iyi adam olarak nitelendirilebilir. Özellikle ikisinin Karma puanı eksilerde ve senden nefret etmek için bahane arıyorlar.
Hikaye hakkında ise ilk arkının D:OS 2’ninkine biraz fazla benzerliği dışında yorum yapmak için erken bence, ama umutluyum.
25 saatte içime attıklarım bu kadar yer kapladı, uzattıysam mazur görün . Özet geçecek olursam da bizi Turn Based strateji severlerin zevkle oynayacağı, BG fanlarının ise mırın-kırın etse de almaktan geri durmayacağı bir oyun bekliyor bence.
Kardeşim gece Hades’i indirmiş bir bakayım dedim. Şimdilik hoşuma gitti ama ne zaman sıkılırım bilmem.
Oyundan kısaca bahsedeyim. Oyunumuz Hades’in evindeki yeraltı prensimiz olan ve tanrılar arasında Yunan Mitolojisinin tanınmayan tanrısı Zagreus’un üzerinde dönüyor. Zeus’un torunu Zagreus ile yeraltından çeşitli bölümlerde savaşarak diğer Tanrıların yeteneklerini ediniyoruz. Canımız az ama yaratıkları alt etmek biraz kolay. Öldüğünüzde tekrar başa sarıyorsunuz ama bazı yetenekleriniz kalıcı oluyor gibi. Tam çözemedim ama ilerleyen zamanlarda daya ayrıntılı bir şekilde yorumlayabilirim belki oyunu.
PS Plus’ın bu ay ücretsiz verdiği NFS Payback’den çok zevk alınca dün gece EA Access üyeliği başlattım. Benim PS4 de harici disk de takılı olmasından mı kaynaklı yoksa platforma yeni gelmiş bir sistem olmasından mı anlamadım ama EA Hub uygulaması biraz ağır çalışıyor ama sunduğu kütüphane fiyat politikasına göre oldukça iyi. Daha sonra kütüphanede Unravel isimli bir oyuna rastladım ve hemen indirdim. Basit ama zekice kurgulanmış oyun tarzı, çok canlı ve güzel grafikleri ile oyun beni oldukça sardı. Ayrıca aynı oyunun ikincisi de Ea kütüphanesinde mevcut. Umarım sisteme yakın zamanda güzel oyunlar da eklenir.
Oyun bu. Uzun süredir cd de idi ama 7-8 yıl önce taşınabilir harddiske atmıştım ve oyunun setup’ını böyle böyle yüz yıldır sakladığım için oradan kuruyorum, download linkim yok o yüzden ama kolayca bulunur internette
Ağlamayan telefonda oldukça güzel bir oyun ve ücretsiz. 30 saati geçik oynama sürem var ve hala oynamaya devam etmek istiyorum. Tek kişilik online olması ayrı bir hoş olmuş bence.
Oyunu yeni bitirdim ve oyunda eşcinsellik konusunda bence neredeyse hiçbir şey yok. Bu kadar az şeyin büyütülüp eleştirilmesi aşırı komik. Bir insan bu kadarcık şeyden nasıl triggerlanabilir? Kaç eşcinsel sahne var sanki? Oyunu oynamadan önce bu eleştirileri okuyunca oyun eşcinsel propagandası yapıyor sandım ama oyunu oynayınca hiçbir alakası olmadığını anladım.
Buna nazaran bence bu oyunda GOTY olacak bir şey de yok. Evet iyi oyun olabilir ama bence yılın oyunu olacak derecede iyi değil. Oyun aşırı kabız bir oyun, resmen hikaye akmıyor, zorlaya zorlaya ilerliyorsun. Alakasız flashbackler, gereksiz eğitimler, boş sahneler. 25 saat yapmak için bu kadar zorladılar galiba. İlk oyuna ihanet olmuş resmen. Özellikle de Abby karakteri. Bundan daha çok sıkıldığım çok nadir şey var. Oyun bence çok overrated. İlk oyun benim gözümde efsaneydi ama bu oyun 10da 8lik bir oyun. İyi ki 400 lira verip oynamamışım, The Last of Us 3 çıkarsa onu da çıkışından 2 sene sonra falan anca oynarım, gerek yok bence.
Not: Bunlar benim şahsi görüşüm, herkesin görüşüne saygım vardır ama bence GOTY değil.
Evet katılıyorum. Ben de geçen hafta bitirdim. İlk oyunla aynı geliştirmeler, hemen hemen aynı silahlar, aynı tarz sessizce arkadan yaklaş işini bitir taktikleri. Senaryonun devamını merak edenler açısından oynanabilir. Onun dışında bir yenilik yok. Ghost Of Tsushima’yı henüz oynamadım ama şu an o daha çok GOTY adayı gibi duruyor.
Neymiş bu oyun yarım saat bakayım diye başladıktan 4 saat sonra uyuma mecburiyetinden dolayı istemeye istemeye kapattım Children Of Morta’yı. Uzun zamandır bu kadar ilgimi çeken, kendini zevkle oynattıran bir oyun olmamıştı. AC Odyssey’e ara verip önce bunu bitirmeyi düşünüyorum.
Ekleme: Forumda inceleme yazısı varmış. Oyun severlerin dikkatinden kaçmaması gereken bir eser olmuş.
Bu sene FIFA 21 almama kararı vermiştim ama futbol tanrıları uzak durmamdan rahatsız oldukları için FIFA 21 çekilişi kazanmamı sağladılar. Ve Ultimate Team serüveni kaldığı yerden devam ediyor.
Tek oyunculu oyun modunda normal zorlukta Dying Light oynuyorum, biraz tek düze gibi, bir süre sonra tüm görevler birbirine benzemeye başlıyor ama işin sırrı gerilimde.
Zamanında FEAR oynarken bile bu kadar gerilmemiştim. Özellikle bu tarz oyunları kulaklıkla oynuyorum ve 5-10 kez oturduğum yerden sıçradığım oldu. Gece dışarıda kaldığımda hem oyunun zevki artıyor hem de ciddi ciddi oturduğum yerden PC başında geriliyorum.
Buradan oyun fiyatı uygun, satın alayım mı diye sormuştum. Oyunu almamı öneren arkadaşlara teşekkür ediyorum. Çok gelişmiş bir hikayesi olmasa da korku ve gerilim dozu, oyunun yarattığı atmosfer çok iyi.
. Özet geçecek olursam da bizi Turn Based strateji severlerin zevkle oynayacağı, BG fanlarının ise mırın-kırın etse de almaktan geri durmayacağı bir oyun bekliyor bence.
Ah eski güzel günler.
