Böyle bir başlığa forumda denk gelmedim. Hoş olabileceğini düşündüm. Çocukken aklımızdan geçen ya da inandığımız yanlış/komik bilgileri, düşünceleri, inançları yazabiliriz buraya.
Ben başlayacak olursam:
Çocukken İngiltere’yi Amerika’nın bir şehri sanıyordum. İkisinde de aynı dili konuşmaları bana bu fikri vermiş olabilir ama ilkokul 4. Sınıfa kadar falan bunu düşünmüştüm 
Minareyi Tanrı sanmak…
Futbolcu isimlerinin birer takma ad olduğunu ve gerçek hayatta isimlerinin daha farklı olduğunu sanırdım.
Sağlıklı bir insanın olmadığını hastaneye gittiğinizde her türlü bir hastalığınızın bulunacağını sanırdım.
Filmlerde ölen insanların sırf o film güzel olsun diye kendilerini feda ettiğini sanırdım.
Citroen’in transformersı andıran bir reklamı vardı. O gerçek diye arkadaşlarımla kavga etmiştim. 
Filmlerde ölen insanların hapishanelerden alınmış ölüme mahkum insanlar olduklarını ve gerçekten öldürüldüklerini düşünüyordum.
Ben küçükken Tolga Abi ile Hugo vardı. Hugo Tolga Abi ile sohbet falan ettiği için onu gerçek zannederdim 
Küçükken siyah-beyaz filmleri görünce eskiden her şey siyah- beyaz sanırdım 
Tüp bebeklerin bizden farklı olduklarını; laboratuvar gibi bir yerlerde yapıldıklarını; sentetik oldukları için duyguları olmadığını ancak duyguları varmış gibi davranabildiklerini ve en önemlisi isimleri tüp bebek olduğu için patlama ihtimalleri olduğunu sanıyordum…
Daha önce yazmıştım ama buraya da yazayım:
Park Yapılmaz levhalarını çocuk parkı yapılmaz olarak düşünürdüm. Zaten daracık yer, buraya tabi ki park yapılamaz, ne gerek var ki levhaya derdim. Hatta biraz ileri gider, belki de burası önceden boştu, o zaman levhayı koydular, sonradan binalar yapıldı diye çıkarımda bulunurdum.
Dünyada gerçek, iradeye sahip tek insanın ben olduğunu, benim dışındaki insanların sadece ben onlarla etkileşime geçtiğim için var olan simülasyon gibi bir şey olduklarını düşünüyordum.
Ezan okunduğu zaman Allah konuşuyor zannederdim. Neden hep aynı şeyi söylüyor diye merak ederdim.
Bu belki de doğrudur. Bilemezsin. Emin olamazsın.
İmamların kutsal insan olduklarını düşünürdüm.
Şimdi isee neyse
Küçükken düşüncelerimi başkalarının da duyduğunu sanırdım.
Çocukken, büyüyünce herşeyin çok güzel olacağını, çok başarılı, çok zengin olacağımı, çok güzel bir arabam ve manken kadar güzel bir karım olacağını, dünyanın her yerini göreceğimi sanırdım… Keşke çocuk kalsaydım…
Tv’de yayınlanan her filmin, bantsız, canlı canlı icra edildiğini zannederdim. O yüzden Kemal Sunal mucizevi bir oyuncu gibi gelirdi. Çünkü her kanalda aynı anda Kemal Sunal filmi dönerdi. Ben de “Nasıl ya? Aynı anda farklı filmlerde nasıl oynuyor?” diye şaşırırdım. 
Konu eğlenceli olmuş(baya güldüm okurken)
Ne kadar masum bir çocukluğumuz varmış.
Çocukken izlediğim haber: “Hortumcular tutuklandı.”
Anladığım: Hırsızlar hortum çalıyor.