Forumda sık sık adını duyduğum bu Netflix dizisini sonunda bitirdim. İlk sezon muhteşemdi. Hikayeler olsun görsellik olsun ciddi emek var. Yalnız bazı bölümleri izlerken “Gerek var mıydı?” diye düşündüğüm oldu. İkinci sezonu hiç beğenmedim, bitse de geçsek şeklinde izledim. Üçüncü sezonda da belli başlı bölümler fena değildi. İlk sezonun yerini ikisi de benim için tutamadı.
Benim en beğendiğim ve keyif alarak izlediğim bölümler şunlar oldu:
Jibaro 10/10 (Ne izledim dedirttirse bile o kadar beğendim ki, hikayesi, görsel efektleri, vermek istediği duygu, emeğine sağlık kimler ortaya çıkarttıysa.)
Beyond the Aquila Rift (Karakterleri inceledim dakikalarca gerçek mi CGI mı diye , o kadar iyi yapmışlar.) 9/10
Beğenmedim açıkçası. Asıl hikaye tamamen farklı neredeyse. Aynısını yapmak zorunda değiller tabi, ancak yaptıklarını da ilgi çekici çekselermiş keşke. Eşofmanlarıyla peri kanatları oldu ve dönüştüler 6/10
Surinam’ı kötü yansıttığı dolayısıyla yakında dava konusu olacağı söylenen minidizi gerçek bir olaydan uyarlandı. “Feleğin çemberini bir türlü kıramayan Kang In-gu arkadaşının gazıyla Surinam’dan yok pahasına vatoz balığı alıp Kore’de yüksek meblağdan satarak kısa yoldan köşeyi dönmek ister fakat olaylar onu iki rakip uyuşturucu çetesinin tam ortasında polis muhbirliği yapmak zorunda bırakıyor” şeklinde bir konusu olan yapım aynı zamanda yanlış anımsamıyorsam kartellerle ilgili yapılmış ilk KDrama. Squid Game’den ve Money Heist: Joint Economic Area’dan Park Hae Soo önemli rollerden birinde yeralıyor. Helikopter, uçak vs CGI’ları daaha iyi olabilirmiş ama çok da yıkıcı bir eleştiri konusu olacak bir konu değil. Tempo düşük denebilir ama gerçek olaylardan uyarlandığı iddia edildiği için bunu da çok kıyasıya eleştirmeyeceğim. Seslendirme oldukça iyi yapılmış. Tarikat-ticaret-siyaset üçgeninde yaşananları anlatması açısından pek de fazla bir örneği olmadığından tavsiye etme gereği hissediyorum.
İsmini son zamanlarda sıkça duyduğum başka bir dizi olan Severance’ı bugün bitirdim. Gerilerek, biraz da boğulmuş hissederek izledim ama bayıldım. Adam Scott’ı Parks and Recreation’dan beri severim. Gerçi onu böyle ciddi bir dizide görmek garip geldi. Aşırı heyecanlı bir yerde bırakmışlar sezon finalini, sabırsızlıkla bekliyorum devamını. 8/10
Atlanta izlemeye başladım, çok övüldüğünü görmeme rağmen beklentilerimi karşıladı. Her sahnesine gülmüyorum ama gerçekten eğlenceli ve eğlenceli olduğu gibi de sadece mizah amaçlı olmayan derinlikli diyalogları var. Hood hayatı da resmediliyor, The Wire’dan sonra bu konseptli dizilere bayılıyorum. Ekstradan sinematografisini ayrı beğendim, bir dizi çekmek istesem benzer kareleri tutturmaya çalışırdım sanırım.
Bitmesini istemeyerek, çekilmiş olan sezonu bitirdim.
Diziyi sadece görsel açıdan başarılı bir yapım olarak izlemedim. Mesajları çok güçlüydü. En iyi tarafının bu olduğu kanaatindeyim. Spoiler vermemek adına blurlu dahi olsa detaya girmemeyi tercih ediyorum. Her bölümün söylemek istediği bir şeyler var ve bunu gayet başarılı biçimde gerçekleştiriyor da.
The Office bittikten sonra yeni dizi arayışına başlamıştım, aklıma yıllar önce cnbc-e’de izlediğim bu dizi geldi. İlk sezonunu neredeyse bitirdim. Kafa dağıtmak için birebir, keyifle izliyorum
“Mindhunter severler baksın,” diye duyduğum için bir göz atayım dedim, ilk 2 bölümü izledim. Sahneleri çok ağırdan alarak çekmişler, karakterler yayvan konuşuyor ve diyaloglar arasında beklemeler uzun. Seveni vardır fakat Too Old To Die Young’da da pek sevmemiştim bu tarzı. Fakat renkleri olsun, kamera kullanımı olsun Mindhunter tadı verdi biraz, kötü yanı birden fazla katile değil de bir tanesine odaklanılmış. İkinci bölümde de çocukluğu anlatılıyor origin hikayelerini seviyor olsam da aşağı yukarı çoğumuzun tahmin edeceği şeyler(hele ki Mindhunter’i izledikten sonra) anlatılıyor. Şimdilik 2 bölüm ortalama üstü bir dizi hissiyatı verdi ama tarzıyla 10 bölüm katlanabilir miyim bilmiyorum, çok hook atamadı bana. Şimdi üçüncü bölümü açacağım belki daha ilginç bir şeyler görürüm.
Bu dizi dün önüme düştü, başlamayı düşündüm ama biraz bakınınca 9 saatlik izleme süresi ve Netflix çalışma prensipleri ile gitmeyecek bir konu gibi geldi Normalde True Story uyarlamaları da epey severim ama biraz da boş vakitsiz bir dönemde olduğumdan eledim Dahmer’i .
Onun yerine Andor’a başladım, sonunda derli toplu ve büyüklere Star Wars gördük yıllar sonra
The Sopranos’u izledim. Mafya konulu yapımları çok severim. Bu diziyi de Goodfellas’ı izledikten sonra izlemeye karar vermiştim. Goodfellas’ta oynayan birçok oyuncuyu bu dizide de oynatmışlar. Bu yüzden çok fazla tanıdık oyuncu vardı. Geri kalan oyuncular da hep başarılı oyunculardı.
Dizide, bizdeki yapımlarda gördüğümüz gibi sadece ciddi ağır abiler yoktu. Karakterlerin sosyal yönlerini ve aile hayatını da çok yakından tanıyoruz. Al Paciono taklidi yapan bir consigliere, Gladiator repliklerini sürekli kullanan bir capo, film senaryosu yazmaya çalışan bir soldier, psikiyatra giden bir patron gibi alışık olmadık karakterleri vardı.
Dizi beklediğim şekilde ilerlemediği için son sezonları daha az beğendim ama yine de iyi ki izlemişim dediğim bir yapım oldu. İzlenmesini tavsiye ederim.
Bence de Andor ilk 3 bölüm muazzamdı. Star wars sevenler kaçırmamalı bence. Bazı insanlar son üclemeden sonra öyle bir soğudular ki komple bıraktılar Star wars’u ama Disney dizilerde inanılmaz bir iş çıkarıyor.
Dahmer’e başladım. Dahmer’in çizgi romanını okumuştum. Lise arkadaşı tarafından, malum olayları gerçekleştirmeden önceki hayatı anlatılıyordu kitapta. Dizinin ilk bölümünde ise hapse atılmadan kısa süre öncesi anlatıldı.
Sandman’in de sadece ilk bölümünü izledim. Diziye devam etmeyi düşünüyorum.
The X Files’ın 3. sezonundayım. En keyif aldığım dizilerden biri…
Better Call Saul’u izledim. Her Breaking Bad hayranlarının düşünebileceği gibi spin off olan bu diziye biraz mesafeli yaklaşıyordum. Bu beklentimi ilk iki sezon da sanki doğruluyor gibiydim. Fakat 3. sezon ile birlikte dizi Breaking Bad tadı bir yana ilk iki sezonun değerini diğer sezonları izledikten sonra anlamlandırabilmeye başlayınca sevmeye başladım. Bu dizinin senaryosu çok ince işlenilmiş, her bir detayın anlamı olduğu, görüntü yönetimi babında abisi Breaking Bad’in çok önünde konumlanmış bir dizi. Breaking Bad’in şarlatan avukatı Saul Goodman’ın Jimmy McGill karakterinden dönüşümünü izliyoruz. Kanımca film, dizi dünyasının en büyük dönüşüm hikayesi ve yine çok boyutlu karakter tipiyle şekillenen Walter White karakterinin aksine çizgileri belirli, seyircinin anlamlandırabileciği bir karakter ekseninde bir çıkmaz karakter, gel-gitleri olan bir dönüşüm izliyoruz. Breaking Bad de olan itici kadın karakterin aksine burda oldukça derinlikli, çok sevdiğimiz bir kadın karakter yazılmış. Dizide Breaking Bad den bildiğimiz Mike’ın geçmişine de bakış atıyoruz. Gustavo Fring, salamancalar, kartel üçgenin de gelişen akslarla birlikte Breaking Bad den bildiğimiz tempolu aksiyon sahnelerini yakalıyoruz. Breaking Bad de tanıyamadığımız Lalo Salamanca, Nacho, Jimmy’nin abisi Chuck, Howard gibi esaslı derinlikli karakterler yaratılmış. Her bir karakterin bu kadar ince ince işlenmesine, karikatüre kaçmayan özelliklerine hayran kalmamak elde değil. Son olarak dizinin seviyesi son iki sezonu ve finali ile birlikte Breaking Bad’in koyduğu çıtanın üzerine çıkmasıyla gönüllere taht kurmuştur. Bu dizi spin off bir iş nasıl olmadır sorusuna ders verebilecek bir yanıttır.
Zamanının koyu bir breaking bad fanı olarak gönül rahatlığı ile diyorum ki kaynak dizisini geçen nadir dizilerden BCS Bu sezon da boş döndürdüler emmy lerden, umutlar seneye kaldı artık.
Netflix’de son zamanlarda izlediğim en iyi dizi oldu. Normalde de gerçek suç belgeselleri yada seri katillerle ilgili yapımları izlemeyi seven biri olarak yayınlandığını görür görmez izledim tabi ki.
Jeffrey Dahmer yaptıklarıyla gelmiş geçmiş en iğrenç seri katillerden biridir. Dizi de onun yakalanmasıyla başlayıp geri dönüşlerle çocukluk, gençlik ve katillik dönemlerine odaklanıyor.
Dahmer’in hikayesini bildiğim halde hiç sıkılmadan izledim ve çok beğendim. Evan Peters Dahmer’i mükemmel canlandırmış. Hatta canlandırmamış resmen yaşamış, çok çok iyiydi.
Kardeşimle birlikte Obi-Wan Kenobi’yi izledik. Ciddi ciddi güldüğüm kısımlar oldu (kötü anlamda, ama gerçek gülüş). Olayların gidişatı ve bazı sahneler göze batıyordu. Buna rağmen sıkmadan kendini izletiyor diye düşünüyorum, başladığımız akşam bitti. Son bölümdeki düello sahnesi zaten çok iyiydi. Biz izlerken eğlendik, Star Wars heyecanını yaşadık ve gecenin kalanını evde soundtrackleri dinleyerek geçirdik Sevdim.
Sinir stres rezalet bir dönem geçiriyorum. Sevdiğim bir oyuncunun 12. Bölümde bu diziye katılacağını duyduktan sonra hem kafam boşalsın diye hem de biraz merakla dizinin başına oturdum. İki günde güncele dayandım.
Gayet güzel gidiyor. Bir suç örgütü liderinin hayatında yeni bir sayfa açmak ümidiyle polise gidip teslim olmasıyla başlıyor hikaye. İtirafçı olması karşılığında tanık koruma programı(!) kapsamında yeni hayatına varoşlardaki liseden birinde bir coğrafya öğretmeni olarak başlıyor. Ayrıca kendisini koruması ve gözetmesi için görevlendirilen komiser ablamız da suç örgütü liderinin sözde eşi olarak kendisi beraber yaşamaya başlıyor. Hikayenin diğer bir yanında da ıslahevine düşmüş beş genç pilot bir uygulama ile eğitimlerine devam etme imkanı buluyor ve suç örgütü liderinin sınıfında eğitim görmeye başlıyorlar.
Hızlı ilerleyen, kafa yormayan, eğlendiren, tatmin eden bir dizi. Keyif alarak izliyorum. Ve şunu farkettim. Tahmin edilebilirliği oldukça az. Bazen şu an yaşanan olay neye hizmet ediyor acaba diyorum. Çok garip bir yere çıkıyor. Belki benim kafamı çalıştırmamam, belki de yorgunluğumdandır. Ama ben güzel yazıldığını düşünüyorum. Ayrıca tiplemeleri de çok sevdim. Sadi karakterini dayıma benzetiyorum. (Not: kendisini sevmem ama sempatik adamdır.) Olaylar birbirinin içine içine giriyor ya çok eğleniyorum.
Not: Nazar değdi görüyor musunuz? 12. Bölümde küçük bi saçmalamaya başladılar. Bu küçük eğlencemiz de buraya kadarmış.
Ben bitik düştüğümde bunlara sarıyorum, ilaç gibi geliyor. Üniversite sınavına hazırlanamam gereken dönemde de Çukur izliyordum başta harikaydı bu arada. Hatta ilk bölümde harika bi cenaze yıkama sahnesi vardı. Diziye orada tutulmuştum. Sonra artık nolduysa bir gün saçma sapan bi bölüm oynadı. Daha da dikiş tutturamadı. Senaristi istifa mı etti naptı anlamadım.
Neyse, güzel işte ya. Kafanızı dağıtmak istiyorsanız öneririm. Lotr RoP Dan on yirmi kat iyi.
Kötü hissettiğim dönemlerde yeni şeyler izleyemiyorum. Bu yüzden tilkinin kürkçü dükkanına dönmesi gibi ben de Ahs’ye döndüm. Dün akşam başladığım en sevdiğim sezonu olan Asylum’u bir bakmışım ki gece dört sularında bitirmişim. Aynı anda çok fazla şeyi harmanlayıp yarısını batırmasına diğer yarısında çok iyi olmasına, klişelerini izleyicileri şoke edebilme seviyesine getirebilmesine, karanlığına ve ironisine her zaman hayran olduğum bir antaloji serisidir. Yedinci sezondan sonra önü alınamaz bir şekilde sh*t showa dönüşmesine, eski kadronun yerinde yeller esmesine rağmen kopamıyorum. Şimdi de ilk sezona döndüm. Kötü kötü yapılmış zoomlarının tadı bile bambaşka. Hiç kimse sarışın bad boy Tate Langdon sevdamızı sorgulamasın.
6/10
Bu sezon da boş döndürdüler emmy lerden, umutlar seneye kaldı artık.
başta harikaydı bu arada. Hatta ilk bölümde harika bi cenaze yıkama sahnesi vardı. Diziye orada tutulmuştum. Sonra artık nolduysa bir gün saçma sapan bi bölüm oynadı. Daha da dikiş tutturamadı. Senaristi istifa mı etti naptı anlamadım.