Kılıçların Fırtınası
Serinin üçüncü ve favori kitabım olmasına karşın en psikolojimi bozan kitabı da oldu diyebiliriz. 
Sadece bunu söyleyebilirim detaya giremeyeceğim zira spoiler vermeden nasıl anlatırım bilemiyorum. Yazar hız kesmeden ve beklediğim gibi çitayı her kitapta arşın ötesine taşıyarak yazmaya devam ediyor.
Sevmedigim karakterleri sevdiğim, sıkıldığım bölümlerde sıkılmadığım bir duruma geçti bu kitapta. Gerçek anlamda tek bir bölümünde bile sıkılmadım ve bazı şeyler o kadar farklı sonuçlarla çıkıyor ki, üç kitap boyunca tahminler yürüttüğünüz bir şey aklınızın ucuna bile gelmeyen bir şey olarak ortaya çıkıyor. Artı olarak aşağıda Arya ile ilgili bir şeylere değinmek isterim. Spoiler dolu olacağı için okumayanların bakmasını kesinlikle tavsiye etmem;
Yahu ilk kitapta sana nasıl yükseldim lakin iki kitap boyunca beni çok üzdün. Karakterin istediğim şeyi alması 2200 sayfa sürdü resmen. 2 kitap boyunca sürekli içten içe “ufff şimdi şu olsa şunu yapmıştım, bu olsa bunu yapmıştım, şöyle olsa nasılda böyle olurdu ama…” diye iç geçirmesi baya bezdirsi beni. YA YAP İŞTE. Tamam henüz çocuk filan ama ilk kitapta uff yapsam demiyordu, yapıyordu. Tekrar bir şeyler yapmak için bu kadar uzun beklemeseydi keşke. Ha, bölümler güzel miydi? Gayet güzeldi. Arya dışında ki her şeyi okuduğumuz çok bölüm oldu ama yine de çok güzeldi bölümleri. Düşününce aslında rahatsız edici bir süreçte olmadı, gayet güzel işlendi ama ben istediğimi alamadıkça bölümlerde bencilce canım sıkıldı işte. Kız tek bölümde tekrar yapmasını istediğim her şeyi yaparak yine tahtını kazandı ama. Tek bölümde iki kişi deşti, iğneyi aldı, kendi yoluna devam etti, Jaqen’i bulmaya gittti. 
Kalan iki kitapta pek Arya yokmuş ama olduğu zamanlarda tekrar favorim olacak diye düşünüyorum. 