EARTH ABIDES
KONUSU
Daha önce eşi görülmemiş yıkıcılıkta bir virüs insan ırkını neredeyse yok etti. Sıradışı bir şekilde bağışıklığı olan Ish, insansız bir dünyayı keşfe çıkar.
DÜŞÜNCELERİM
SF Masterworks listesinde gezinirken bu kitabı gördüm, hem konusu ilginç geldi hem de güncel duruma uygun olduğundan bir şans vereyim dedim.
Günümüz kıyamet hikayeleri gibi zombiler veya yamyam tecavüzcüler yok bu kitapta. İnsanların daha sıradan düşmanları var: tahtakuruları, sıçanlar ve tembellik gibi.
Kitapta Ish’in hikayesini okuyoruz. Kıyametin hemen sonrasında birlikte gelecek kurabileceği insanların arayışında Amerika’yı gezmeye başlıyor. Bir yandan da dünyanın insansız nasıl değiştiğini gözlemliyor. Bulabildiği her şeyi evinde biriktiren bir adam, hiçbir şey olmamış gibi evinde radyo ve martini ile yaşayan bir çift ve ihtiyacı olmadığı halde hala pamuk yetiştiren birkaç siyahiyi, Yaşayan Ölüler diye sınıflandırdıktan sonra, sonunda birlikte yaşayabileceği 6 kişi bulup bir topluluk kuruyorlar.
Sonrasında ise bu topluluğun gelişimini görüyoruz. Ish’in medeniyeti geri getirme hayali var. Topluluktaki diğerleri, üretmeyip eski dünyanın kalıntılarıyla mutlu mesut yaşarken o bir şeyler yapılması gerektiğini düşünüyor. Sonuçta konserveler ve mermiler bir gün bitecek. Yıllar geçiyor, çocuklarla 7 kişi 30 oluyor ama “Bir şeyler yapmalıyız.” sadece her sene tekrarlanan bir konuşma olarak kalıyor. Okul saati ayarlıyor ama eski medeniyeti hiç görmemiş çocuklar için anlattıkları ilgi çekici olmuyor. Okumayı öğrenen bir oğlu hariç. Ish, geleceğini bu çocukta görüyor ve kendisi toplumunu geliştirmeyi başaramamış olsa da liderlik o çocuğa geldiğinde onun başaracağına inanıyor. Fakat kaderin cilvesi o ki çocuk da hastalanıp ölüyor. Ish uzun süre yas tuttuktan sonra hatasının farkına varıyor. Diğerlerini geçmişin tüketicileri olmakla suçlarken, asıl geçmişin medeniyetinde takılı kalanın kendisi olduğunu anlıyor. O medeniyet bitti ve yeni medeniyeti kuracak yeni neslin ne yapacağını belirleyemez, bir ebeveynin evladına yapabileceği gibi sadece yol gösterebilir. Bu sefer sınıf ortamında bir şeyler anlatmak yerine kendi imkanlarıyla bir yay ve ok yapıyor. Tabi çocuklar hiç böyle bir şey görmedi ve bir kere denedikten sonra hepsi kendi yayını yapıyor. Şimdilik bir oyuncak olabilir ama zamanla fark edecekler ki bugüne kadar tüfek kullanarak öldürdükleri hayvanlar bununla da avlanabilir. Ish belki elektriği geri getiremedi ama yıllar sonra mermi kalmayıp barut bozulduğunda torunları aç kalmayacak.
Devamında olanlar ise okumak isteyenlere kalsın, tüm kitabı burada özetlemeyim. Uzun uzun yazmamdan da belli olduğu üzere çok beğendim. Ortam da böyleyken bir yayınevi çıkıp çevirir umarım.