Mars Yıllıkları
Kent gibi bu kitabı da okuma sıramda öne aldım. Mars Yıllıkları, isimlerinde tarihler olan hikayelerden oluşuyor. Kitabı okurken zaman zaman güldüm, düşündüm ve bazen de korktum. Hikayeler tekdüze değil. Rad Bradbury Simak’ın Kent’te yaptığı gibi insanlığa eleştiri de getiriyor. Ayrıca yazar Usher II isimli hikayede kitapların yakılmasıyla Fahrenheit 451’ e göz kırpmış. Hangi kitabı önce yazdığını bilmiyorum. Okurken çok güldüğüm bir tasviri buraya yazmak isterim. Sessiz Kasabalar isimli hikayeden: …kucağında açık bir kremalı çikolata kutusu vardı. Kutuyu sımsıkı kavrayan parmakları solgun ve tombuldu. Walter ışığa adım atınca kadının yüzünün yuvarlak ve kocaman olduğunu gördü, gözleriyse ekmek hamurunun ortasına saplanmış iki devasa yumurta gibiydi. Bacakları ağaç gövdesi kadar kalındı. Kadın hantal bir aya sürümeyle ilerliyordu. Defalarca üst üste boyanmış saçı alacalı bir kahverengiydi, bir kuş yuvasını andırıyordu. Kadında dudak namına bir şey yoktu ve bu eksiğini kalemle yağlı, bir zevkle açılıp, bir telaşla kapanan koskoca bir ağız çizerek gidermişti. Son olarak kafama takılan bir şey de dünyada atom bombaları patladıktan sonra neden herkes geri dönüyor? Atom bombalarının patladığı bir yere insanlar niye geri dönsün?
13 Beğeni