Son Eşik’i okumaya başladım fakat kitabı okurken sanki başka bir yazarın kitabını okuyormuşum gibi hissediyorum. Salvatore her zaman akıcı yazan, kolay okunan bir yazar olmuştur benim gözümde. Serinin önceki kitaplarını defalarca okumuş biri olarak kitabın çevirisini (şimdilik) pek başarılı bulamadım. Bu kadar yıl bekledikten sonra müşkülpesentlik yapmaya niyetim yok lakin aklıma takıldı. İlk defa İthaki baskısı bir Salvatore okuyorum. Eski baskılarını da okuyanlardan diğer kitaplarda böyle hisseden oldu mu acaba?