Freemasonlar, tapınakçılar hakkında yazılmış romanlar, uyarlanmış diziler ve filmler ile kitabın son bölümü daha güncel ve ulaşabileceğimiz kaynaklara işaret etmesiyle daha keyifli.
Önce masonlar: Freemason olarak binanın dışını değil içini estetik biçimde boyama işini alan duvarcı ustaları, çırak, duvarcı ve duvarcı ustası (Gesualdo, sen misin?) adıyla üç derecelik bir hiyerarşi oluşturuyor ve parola, dışa kapalılık gibi bildik detaylar o zamandan peydah oluyor. Ayrıca hamileri nazarında popüler hale gelip, onların kabulüyle, bambaşka bir forma bürünüyorlar ve sonradan oluşmuş bu yapay tarikatin üstatları artık duvarcı ustaları arasından seçilmiyor. Mason tarihçesini tapınakçılara bağlamak da kendi mitlerini yaratma güdüsünden başka bir şey değil.
Kitaplara gelelim: Bizde devamı basılmayan, Maurice Druon’un 7 kitaplık “Lanetli Krallar” serisi, idam edilmeden önce Capet Hanedanı’nı lanetleyen üstad-ı azam De Molay ile açılıyor. TV’ye de uyarlanmış, Depardieu mini dizide oynamış. Kral tüm varislerini kaybedip, kendi de sağlıklı olmasına karşın aynı yıl ölmüş.
Cadfael serisi, Eco’nun Foucault Sarkacı, Da Vinci Şifresi, Last Templar ve Tapınak Şövalyelerinin Mirası kitapları da masaya yatırılıyor ve uzun uzadıya özet veriliyor.
Hatta birinde Torino Kefeni’ne sarılanın İsa değil De Molay olduğu gibi bir twist bulunuyor.
Birkaç kitap:
The Holy Blood and the Holy Grail (1982)
Baphomet’s Meteor (1972, Pierre Barbet)
Last of the Templars (1979, William Watson)
The Crusades Trilogy (1998-2000, Jan Guillou)
(bilimkurgunun da yer aldığı bu ilk grup dilimize çevrilmemiş)
Labyrinth (2005, Kate Mosse)
The Brotherhood of the Holy Shroud (2006, Julia Navarro)
The Last Templar (2005, Raymond Khoury)
The Templar Legacy (2006, Steve Berry)
The Brethren Trilogy (2006-08, Robyn Young)
Sinemada Blind Dead dörtlemesine ve National Treasure’a, müzikte Grave Digger ve HammerFall’a, video oyunlarında Medieval Total War’a ve Assassin’s Creed’e atıfta bulunulması da hoşuma gitti. Bu nedenle kitabın notunu bir puan artırıyorum.