Bağlılık üçlemesini bitirmişken şuraya bir kaç satır karalayayım. Genel anlamda seriye puanım 4/5, tipik Scalzi, hızlı ve eğlenceli.
Belirsiz bir gelecekte insanlık evrene yayılmış, ışıktan hızlı seyahat mümkün olmadığı halde Akım denen olgu ile uzun yıllar sürecek sistemlerarası yolculuklar günlere ve haftalara indirgenmiştir. Farklı sistemlerdeki yerleşimler ise iş kollarının dev ticaret hanedanlıkları arasında paylaşılması yüzünden diğerlerine bağımlı hale getirilmiş durumdadır. Yerleşilmiş sistemler arasında insan yaşamına uygun yegane gezegene sahip olan Son sisteminin dükü Akım nehirlerinin çökmeye başladığı fark eder ve bu bilgiyi İmparatoks’a iletmesi için oğlunu görevlendirir.
İlk kitap nedense görece durgun, kurgu biraz aksıyor, sonra 2. kitapla tempo yükseliyor, taşlar yerine oturuyor ve 3. kitap da tempoyu yeterince koruyup fena sayılmayacak bir sonla tamamlıyor.
Okunmalı mı? Uzay operası sevenler için gayet yeterli ama arşa çıkarmayın beklentiyi. Scalzi’nin tarzını sevmiyorsanız ise hiç bulaşmayın. 