İçeriğiyle Yürekleri Dağlayan Oyunlar?

Dragon Age Origins Morrigan’ın bizi terk etmesi 60 saat oynadığım oyunda bir anda karnıma öküz oturmuş hissi yaratmıştı.

Planescape Torment son sahne - sonsuz savaş… çok detay vermeyeyim. O savaş alanına bakakalmıştım ama.

SOMA — son zamanlarda oynadığım en kafa açan oyun, süper senaryo , süper hikaye, muhteşem bir son.

Metal Gear Solid 3 : Snake Eater (sonu)

Game of Thrones : Telltale Game – bu oyunda dizisi kadar başarılıydı bence, içeriğini bilen bilir, yürek dağlamanın koda bürünmüş hali.

3 Beğeni

Yazacağım her şey yazılmış. :disappointed:
To The Moon, Undertale, Last Of Us,What Remains Of Edith Finch,Brothers a Tale of Two Sons ( en sevdiğim yapımlardan biridir ),Finding Paradise

Transistor’u beğenmeyen daha doğrusu fazla abartılmış bir oyun olarak gören tek kişiyim galiba. Yani müzikleri hariç o kadar da iyi değildi benim için. 4-5 saatlik ortalama, çerez bir oyun olmuştu benim için. İlk oyunu olan Bastion net daha iyiydi bence

2 Beğeni

Sanitarium

Gelmiş geçmiş en iyi adventure oyunlarından birisi benim gözümde.

Grim Fandango

Copy+paste iki satır üstte yazan.

Horizon Zero Dawn

Müthiş bir hikaye, enfes bir kurgu. Korkutucu bir gelecek tasviri…

Papers Please

Ne adamlar geliyor ülkeye kaçak girmek için bir görseniz oturur ağlarsınız…

Starcraft

Dram evrenin her yerinde…

Silent Hill 2

Allah’ın lanetlediği kasabada bir gariban…

5 Beğeni

Kimse Journey söylememiş. Gerek müzikleri gerek dünyası gerek oynanışı muazzamdı.

1 Beğeni

Papers Please hariç oynamadım :frowning:. Cidden güzel oyundu. Masa başında memurluk yaptığımız bir oyun keyifli olur mu? Valla bal gibi de olduğunu gösterdi bize Papers Please.

Horizon’ı zevkine çok güvendiğim bir arkadaşım oynamıştı ve sadece iyi olarak nitelendirmişti, sen bu kadar övünce merak etmedim değil.

Bu paragrafa dayanarak da Dark Souls diyorum. Zorluğuyla gözümün dolmasına sebep olduğu , sinirden ağlayacak hale getirdiği anların sayısı pek de az değil. Özellikle Irithyll Dungeon’dan Yhorm’a kadar olan kısımda defalarca kaybolmuş, kaybolmanın yanında oyunun en saçma gücüne sahip damgalı ablalar yüzünden defalarca ölmüştüm. Oyunu ciddi olarak silmeye çok yaklaşmıştım ki birkaç deneme sonra boss kapısının yanından defalarca geçip farkına varmadığımı farkettim. Bossu kestikten sonra sevinçten ağladığımı hatırlıyorum. Böyle de bir oyundur Dark Souls :rofl:

1 Beğeni

Alan wake in senaryosunu çok beğendim ama oynanş olarak kötüydü

Not: oyunun yapımcısı Sam Lake max payn oyunun yapımcısı

Şöyle bir incelemesini yazmıştım Horizon Zero Dawn’ın:

Oyunlarda senaryoya ve hikayeye önem veren oyuncular için müthiş bir keyif.

1 Beğeni

Bu oyun için oynanış bir yerden sonra kendini çok tekrar ediyor diyorlar. Bu konuda ne düşünüyorsunuz.

Açıkçası bu eleştiriye hak verebilirim. Gerek oynanış gerekse de yan görevler bir noktadan sonra bayıyor. Ama ortada bayağı merak uyandıran bir ana hikaye olduğu için heyecanla devam ediyorsunuz. Dövüş mekanikleri zevkli, crafting sistemi ile uğraşmak da keyifli (Her ne kadar ben arayüzünüzü beğenmemiş olsam da).

Ama olay karakterlerde, yaratılan evrende ve hikayede. Bu açıdan beni bayağı tatmin eden bir yapımdı.

1 Beğeni

image

“I thought that if you lost someone you cared for, even a devil may cry”

Durduk yere hüzünlere gark oldum. Çok da güzel anlatılmış :slight_smile: Devil May Cry’ın oyun dünyasındaki yeri benim için çok, çok ayrıdır. İlahi Komedya’dan çıkıp buralara gelebilmek Japonlar’ın dehasına tekrar tekrar saygı duymama neden oluyor.

2 her ne kadar üvey evlat muamelesi görse de, 4 açık biçimde serideki en kolay oyun olsa da, tüm seri bir destanın parçalarıdır gözümde.

Yıllar geçti, o korkunç DmC denilen (Emo May Cry diye anıyorum tabii) oyun çıktı, ancak benim duygularım değişmedi. Tıpkı etkisinin de hiç değişmediği gibi.

Halen daha Devil May Cry’ı açar PS2’de oynarım :slight_smile: Böyle de bir sadatakim var. PC versiyonunda istenilen yerde save özelliği gelmişti, ama PS2’ye ilk çıktığında save noktası bulana kadar çekilen çileleri halen seviyorum.

Çok başkaydı Dante ve Vergil. Biri iyi biri kötü hiç olmadı. Klasik rolleri hiç kuşanmadılar. Kendi içdünyalarında bir başkaydı onlar. Nasıl ki Vergil ile savaşmak sanki kendimizi bulmaktı, onun yozlaşmasını görmek de kendi kendinin canını acıtmak gibiydi.

Sabah sabah çok canım sıkıldı :smiley:

2 Beğeni

Özellikle etkileyici sonuyla yürekleri perişan eden oyun: Owlboy

Bir kişi de şuraya Defcon , CS , CoD yazsın da konuyu yüceltsin ve yazıklar olsun .

Planescape Torment, Half-Life, Arcanum, ah be… Hele bir de Fallout 1-2 ve üstüne bir de ağlayarak Max Payne eklersek… gözyaşlarımı tutamıyorum arkadaşlar.


Shadow of the Colossus
Yasak bir toprakta 16 tane dev yaratığı yok etmeye çalıştığımız oyunun hikayesi basit gibi görünse de aslında anlatmaya çalıştığı aşk uğruna felaketle sonuçlanacağını bildiğimiz şeyleri dahi göze aldığımızdır.Basit gibi görünen hikaye aslında insanlığı ve onun kibrini anlatan karışık bir öyküdür.

Spec Ops:The Line
Bir kum fırtınasının vurduğu Dubai’ye kurtarma görevi için giden 3 kişilik bir bölüğü konu almaktadır.Başta tipik bir FPS oyunu senaryosu sandığımız bu oyun her girilen çatışmada her ilerlenen bölgede bir şeylerin doğru olmadığını bize hissettirmektedir.Ama nedir bu doğru olmayan şeyler?Oyun kahraman Amerikan askerlerinin kötü adamaları öldürüp dünyayı kurtardığı bir B filmi senaryosu mudur,yoksa bir askerin savaşın insan üzerindeki psikolojik yıkımını en içten şekilde hissettiği ahlaki değerlerin oyunun merkezinde olduğu bir nevi Karanlığın Yüreği’nin modern uyarlaması mıdır?

5 Beğeni

Aslında ben oyunu bizzat oynamadım fakat izledim.

Detroit: Become Human Gerek hikayesinin günümüze yakınlığı gerekse grafikleri beni çok etkiledi, fakat en çok hikayesinden etkilendim. Çok değil 10-20 yıl sonra böyle bir ortamda olsak ne yaparız, nasıl tepki veririz, ne gibi tehlikeler bekliyor diye insanı çok düşündürüyor. Ayrıca empati duygusu geliştiriyor. Bu nedenle en çok sevdiğim oyun oldu. (Spoiler vermek istemedim :smirk: )

2 Beğeni

İkinci şık. Oyunlardaki kahraman ile macera ilişkisini merkezine alarak ve oyun deneyimimizi de denklemine ekleyerek, kahraman olma arzusunu ve bununla bağlantılı ahlaki çelişkileri dışa vurmasını, takdir etmiştim.

1 Beğeni

Planescape Torment. Bunun üstüne yürek dağlayan oyun tanımam.

1 Beğeni

Sanırım kimse değinmemiş ama benim nezdimde yürekleri dağlayan 1 numaralı oyun Valiant Hearts The Great War oyunudur. Hikayesinden müziklerine, oynanış mekaniklerinden son sahnesine mutlaka yaşamanız gereken bir deneyim. İsteyen olursa kısa bir inceleme de atabilirim.

5 Beğeni

Valiant Hearts çok güzel bir oyundu gerçekten de. Bazı sahneleri insanın yüreğini burkuyordu. Ama bazen de güldürüyor, iyi eğlendiriyordu :slight_smile:

3 Beğeni

@mit Aynen öyle, bütün bu duyguları kapsayan harika bir kitap gibiydi, oyun esnasında gösterilen gerçek savaş resimleri, eşyaları ve bilgileri de çok etkileyiciydi.

1 Beğeni