Cam Kent (New York Üçlemesi 1) - Paul Auster
Her şeyi başlatan, yanlış bir numaraydı, telefon gecenin ilerlemiş bir saatinde üç kez çalmış, karşı taraftaki ses birini istemişti, ama o biri kendisi değildi. Çok sonra, başına gelenleri düşünebilecek duruma geldiğinde, rastlantı dışında hiçbir şeyin gerçek olmadığı sonucuna varacaktı. Ama bu, çok sonra oldu. Başlangıçta ortada yalnızca olay ve doğurduğu sonuçlar vardı.
Oo tespih güzelmiş hocam.
Ooo manzara çok güzelmiş hocam… Nasıldı eski bir şarkı…
Şimdi istanbulda olmak vardı anasını satayım
Püfür püfür bir vapurun yan kenarında
Yıllarca bugünleri iple çektim. Deprem programları bozdu belki ama yine de hayat çok güzel. Yeni işime her gün(toplu taşımayla gittiğim her gün) vapurla gidebiliyorum. Büyük lüks.
@Blackheart ilk taşı en günahsızımız sen mi attın şimdi? 
Daha çok başlarındayım ama harika bir kitap olduğu hissediliyor. Bir süredir okumaya zor konsantre oluyordum, bu kitapta o sorunu yaşamayacağım sanırım.
Hiç öyle durmuyor. Şirin şirin güldüğüne aldanma sonra pençelerini çıkarıp ellerine geçirebilir her an. 
Yazardan Lilith’in Dölü de çok başarılı. Bitmesin diye okuyamıyorum ben 
Hacimli bir kitap ama kendini okutturuyor ki ben bilimkurgu pek okumam. Keyifli okumalar. 
Ben de yakın zamanda okumayı düşünüyorum onu. Begeneceğime eminim. Tarzı ursula’ya benziyormuş yazarın, bu bile benim için 1-0 demek. @SJack yok yok, iyi kitap, yapmaz öyle. 
Milli kütüphaneye gittim bugün. Yamuk floresan ışıklarını bile özlemişim. 
Bu romanı ilkokulda kırpılmış versiyonlarından okumuştum. Aklımda sadece okurken çok heyecanlı olduğum ve tek bacaklı John kaldı.
Olmaktan korktuğum yerdeyim.
Bilimkurguyu okumayı dünya klasikleri kadar sevemedim, hep bir tık fazla geldi bana. Ara ara çok beğendiğim kitaplar olsa bile biraz içselleştiremediğim bir tür nedense.
Bu kitaptan beklentim fazlaydı fakat beğenilmedi gibi, belki ben severim. Okuyup bakacağım artık.
