Sağlık sektöründe olurdum yine. Ama insanlarla değil hayvanlarla uğraşmayı isterdim. Mesela şöyle Afrika’da filler için kurulmuş bir yardım kuruluşunda ya da sokak hayvanlarını koruma derneklerinde görev almayı isterdim. 18 yaşında şu sınav sistemi ve eğitimle hayat boyu yapacağın işi seçmek çok zor maalesef. Gitti giden, arkasından el salla. 
2 Beğeni
Ben çevirmen ve editör olmak istiyordum. Alman Dili Edebiyatı’ndan ilerlerdim yüksek ihtimal, ana dilim de odur aslında.
Hayat bizi çok farklı yerlere sürüklüyor. Hobi olarak kendimce takip ettiğim yazarları çevirdiğim oluyor. Aşırı yoğun ve zor bir iş, bayadır yapmıyorum. Her zaman düşündüğüm şey, çevirmenlere hak ettikleri değerlerin verilmemesi.
Ahmet Cemal’i çok severim bu arada 
5 Beğeni
Ben yorumcu olmak isterdim. Bilgilisi olduğum bir konuda konuşmaya bayılırım. Normalde de çok konuşkan birisiyim, muhabbetim iyidir. O yüzden böyle bir meslek bana göre olurdu.
Her türlü insan ile çok rahat iletişime geçebilirim.
1 Beğeni
Valla açıkçası ben şimdiki mesleğime (veri bilimi/yapay zeka/yöneylem araştırma işleri) biraz şans eseri denk geldim. Ben seçmedim, mesleğim beni seçti gibi biraz. Şansa bala kendime en uygun mesleğe çekildim gibi görünüyor, valla başka herhangi bir iş yaparak faturaları ödeyebilir miydim, bilmiyorum. Bildiğim mesleklerden hiçbirinde pek de tutunamazdım gibi hahah. Belki normal yazılımcılık? Ama o da şimdiki mesleğim sayılabilir. 
Ha ama müziğe, yazmaya, heykeltraşlığa falan yeteneğim olsa o işleri yapsam çok isterdim fakat heyhat; pek oluru yok gibi 
4 Beğeni
Arkeolog elbette! Ama macera peşinde Lara Croft gibi gizemler çözen bir arkeolog.
1 Beğeni
The night manager dizisinin ilk bölümünü izlediğim zaman işte bu benim mesleğim olmalıydı demiştim. Çocukluğumdan beri gece insanı sayılırım ve başkalarının mutluluğuyla mutlu olan bir yapım var. Hem gece sakinliği olması hem de az sayıda insana yardım edebileceğim bir iş tam bana göre olurdu.
3 Beğeni
Doğa fotoğrafçısı veya belgesellerde kameraman olmak isterdim.
2 Beğeni
Yaptığım işten usanmaya başladım. Mesleğimi artık sevmiyorum demek istemiyorum ama sadece yaşam standartımı koruyabilmek için, hiçbir zevk almadan, tatil günlerini iple çekerek çalıştığımı fark ediyorum.
Hep böyle değildi. İlk 9-10 sene dünyanın en mutlu insanıydım. Pazartesileri işe gitmekten mutluluk duyuyordum, arkadaşlarım öyle şey nasıl olur diye şaşırıyorlardı. Son 2-3 yılda bu durum yavaş yavaş değişmeye başladı, hevesim kalmadı. İnsan işini sevmeyerek yapınca huysuz ve çatışmacı davrandığı zamanlar da sıklaşıyor.
İşini yapmaktan sıkılmış bir mühendise ne gibi meslerler uygun olabilir diye araştırıyorum. Lisede fen öğretmeni oldan borsaya atila kadar çeşitli tavsiyeler var. Böyle şeyler yapmak istemiyorum. Mümkünse en az seviyede sorumluluk alacağım, beynimin şalterini indireceğim bir meslek arıyorum. Var mı böyle bir meslek?
Mesela kütüphaneci olmak isterdim, iş ilanlarını araştırdım. Ona da bir diploma istiyorlarmış, şaşırdım. 2-3 senelik bir eğitimi var. @Howl da mühendis ama müteahhitlik ve emlakçılık yapıyor. Bunların dışında ama böyle bir şey arıyorum. Bilim kurgu klasikleri ve fantezi türlerinde kitap yayımlayan uyduruk bir yayınevinde editör olsam diye de düşündüm. Ne gibi kalifikasyonlar gerekiyor acaba?
Eczanede kalfa olarak çalışmak da cezbediyor. Nezih bir ortam, müşteri geliyor reçete uzatıyor, raftan bir şeyi çekip veriyorsun.
6 Beğeni
Emlakçı olmak için selam verirsem borç isterler diye kimseyle konuşamayan asosyal ve yaşlı varyemez Ebenezer Scroogelardan oluşan bir network, ben bu işi mecburiyetten yapmıyorum havası verecek bir iphone 15 pro max, yalan söyleyince sen böyle bir insan mıydın demeyi akıl edemeyecek bir karakter gerekli.
Kaldırım taşını 2500 liradan ihale edecek bir bağlantınız yoksa müteahhitliği tavsiye etmiyorum. Çünkü rantlar dağıtıldı paris barış sermaye kongresinde hasta adamın tüm rantları parsel parsel dağıtıldı derler. Selam ve dua lipanız yoksa sermayenizi betona gömmektense enflasyonun altında kalan mevduat hesaplarına yatırmak bile daha getirili olur.
Vaiz ol. Hem sabit gelir, hem cemaatin himmetleri, hem şüphesiz biatlarıyla mest olan ego, arada güçlü hitaplar yapıp arbaletinle kilise korosunun önünde poz kesersin.
1 Beğeni
Bir şeyler yazıp çizer misin hocam? Yazmayı düşünebilirsin belki.
1 Beğeni
Ne yazmaya ne de çizmeye yeteneğim var. Mutlaka söylemem gereken anlamlı bir şey de yok.
@Howl: İkinci Kıyamet isimli bir dergahta halihazırda vaizlik yapıyorum. Oradaki yoldaş âbidîne, beni hatalarımla kabul etmiş bu yoldaşlarıma sırtımı dönmek ve sadece egomu okşatmak için kiliseye girmek istemiyorum. Her şey para değil.
1 Beğeni
Bence yazma yeteneğin var, o yüzden söylemiştim aslında. Söylemen gerekenler üzerinden düşünmedim ama söylemek istediğin bir şeyler var izlenimi uyandı bende mesela yukarıdaki yazdıklarından sonra. Bir meslek olarak ne olabiliri de belki oradan şekillendirebilirsin gibi geldi. Kendini gerçekleştirdiğin neler var, neler olabilir acaba? Finansal açıdan kısıtlılıklar izin veriyorsa eğitim programlarına mı baksan acaba? Onu demişsin ya, ordan düşündüm. Bir arkadaşım Münih Teknik’te bilgisayar mühendisliği masterını bırakıp spor bilimlerine geçiş yapmıştı, Almanya’da sanırım giriş sınavını falan verince kabul alabiliyorsun. Onları araştırıyor musun?
2 Beğeni
Profesyonel yazarlığı ciddiye alıyorum, standartların yüksek olması gerektiğini düşünüyorum, ben de o yüzden söyledim. 
Senin kastettiğin yazarlık belki başka bir mecradadır (gazete, dergi, blog) ancak edebiyat alanında belli bir yaştan sonra üstesinden gelinemeyecek sorunlarla karşılaşılabileceğini düşünüyorum. Uzun süre pratik yapmak, denemek, yanılmak, tecrübe kazanmak ve yine yazmak gerektiği söyleniyor. Belki de en önemlisi bunları yapmaya aklın en keskin olduğu genç yaşlarda başlamak lazım. Diğer bir deyişle herhangi bir meslekteki ustalaşma prosedüründen bir farkı yok.
Kendimde tüm bunları yapmadan kestirme bir yoldan başarıya götürecek bir yaratıcılık görmüyorum. Cumburlak diye roman yazmaktan da bahsetmiyorum, kaliteli bir kısa öykü yazmak da kolay bir iş değil. Etrafta o kadar iyi yazarlar, öyle muhteşem eserler var ki artık sadece iyi yazmak da kurtarmıyor.
Demin internette hangi ünlü yazarlar yazmaya geç yaşta başlaşmışlar diye bakındım, karşıma Proust, Twain, Tolkien, Raymond Chandler, Bram Stoker gibi isimler çıktı. 40-50’li yaşlar üstelik. Sonra anladım ki ünlendikleri yaşlar onlar. Çoğunluğu ezelenden beri bir şeyler yazıyormuş, şansları sonra dönmüş.
Sonra aklıma Andy Weir geldi, Marslı’yı 39 yaşındayken yazmış. Sonra bir baktım 20’li yaşlarından beri çeşitli dergilerde yazıyormuş. Armut piş ağzıma düş gibi bir durum varsa da istisnai.
Bu yaştan sonra başka bir mesleğin eğitimini almaya da hevesim yok.
5 Beğeni
Endüstriyel tasarım, özellikle otomobil çizimi
Çocuk olduktan sonra tam tersi oluyor. Pazartesi sendromu, yerini cumartesi sendromuna bırakıyor.
Akademisyenlik nasıl Almanya’da? Senden iyi bir eğitimci olur diye düşünüyorum. Keyif de alırsın gençlerle sohbet etmekten. Tabii şimdiki işine göre mali karşılığı ne olur bilmiyorum.
İnanılmaz ya tam benim düşüncelerim. Gerçi ben sana göre daha ataletliyim. Sen gene araştırmış bakmışsın ben oturduğum yerde bir şey olsa da beni değiştirse kafasında öyle bekliyorum. Bunun sebebi içten içe değiştiremeyeceğimi düşünmem de olabilir tabi.
3 Beğeni
Hangi meslek?
İki ay önce baba oldum, henüz cumartesi sendromu yaşamadım. Belki biraz daha büyüdüğünde öyle hissetmeye başlarım. Şu an onla geçireceğim zamanı işte geçireceğim zamana bin kez tercih ederim.
Akademisyenden kastın üniversiteyse öyle bir pozisyon için bir yeterliliğim yok. PhD’m falan yok yani. Keyifli olabilir orası ayrı ama elektronik müh.'de doktora yapıp bir de öğretmenlik gibi bir vazife üstlenmek herkesin harcı değil, benim harcım hiç değil. Bir de dediğim gibi, beynimin şalterini indirmek istiyorum diyorum sen bana CPU’mu azami frekansta çalıştıracağım iş tavsiye ediyorsun.
3 Beğeni
Kuryelik veya depo çalışanı olmak. Benim Erasmus yapan arkadaşım öğrenci ajansında aylık 15k euro kazanmıştı Decathlon deposunda çalışarak… Bisikletli kuryelik yaparsanız spor da olur hem.
Makine mühendisiyim. 9 yıldır Ar-Ge/Tasarım ve çoğunlukla masa başı devam ediyorum.Senden farklı olarak mesleğe başladığım ilk iş yerimdeki 3 sene pazartesi sendromunu yaşamadım. Gerisi yokuş aşağı ama son 2 senedir daha da ağır geçiyor.
Tarih ile ilgili bir şey olurdu. Ya da oyun yapımcısı olmak isterdim. Aklımda bir kaç güzel fikir var. Rdr 2 tarzı Çakırcalı Mehmed Efe’nin oyununu yapmak isterdim. Gri bir karakterden iyi bir karakter olmaya çabalardı. Oyunun bir yerinde Osmanlı askerleri tarafından yakalanıp Gelibolu’ya giderdi. Orada Aznak kökenli bir genç ile tanışıp onuda çetesine katar ve çok iyi arkadaş olurlardı. Oyunun western temasında olurdu.
İkinci proje Altay mitolojisinde geçen bir Lovercraft türünde bir oyun olurdu. Cthullu yerine kötü varlık Erlik Han olurdu. Oyundaki dedetktifimiz gizemleri çözerek ve Altay mitolojisindeki yaratıklar ile savaşarak oyunu bittirmeye çalışırdı. Oyun Amasya şehrinde geçerdi. Birde oyunun kombatı sistemi iyi olurdu. Genelde bu türde korku oyunları yürüme simülasyonu oluyor. O yüzden sağlam aksiyon ve bulmacalar şart.
1 Beğeni