Önceki forumumuzda da açıldığı vakit oldukça tutmuş ve ilgi görmüş bir başlıktı. Burada da olsun istedim. @periyodiknesriyat konuyu açarken şöyle bir soru sormuştu:
Olmasın ama oldu diyelim, hayal kuralım: Bir sebepten kitaplığınızın, kitaplarınızın olduğu oda tutuşuverdi, cayır cayır yanıyor canım kitaplarınız. Yangın söndürme tüpü, su falan derken olmadı, sönmedi bir türlü. Yanıyor sevdiceğiniz kitaplar. Gönül ister ki hepsini kurtarın ama yok, alevler habis dillerini çıkarmış, sırıta sırıta yalıyorlar çocuklarınızı, dostlarınızı, ahbaplarınızı. Hiç yoktan bir kaçını kurtarayım diyorsunuz ve atılıyorsunuz alevlerin arasına, hangi kitapları alırdınız?
Şu da benim cevabımdı:
Cevap tam olarak burada!
Ups! Yangın mı?? Önce bir panikler, annemi çağırırdım. Ama dur, annem evde değil… O zaman daha da paniklerdim! Mutfaktan su dolu sürahiyi kim getirecek şimdi!!!
Olayın ciddiyetine vardığım an atılırdım kütüphaneme. Allahım ne çok kitap! Gözlüğüm gözümde neyse ki, yine de sırt yazıları paniklemenin verdiği etkiyle doğru düzgün okunmuyor. Fakat Poe tüm haşmetiyle bana bakıyor, o kocaman cildiyle. Hemen kapıyorum, daha okumadığım öyküler var çünkü. Sonra… Silverberg ile Bradbury’nin tüm kitapları ve Le Guin’in bazı kitapları yan yana neyse ki… Tek seferde koltuk altıma atardım onları da, eğer elimde bir çanta varsa Metis bilimkurgu ve Baskan kurgu-bilim serisini de eklerim içine. İzzet Yasar, Cemil Kavukçu, Selçuk Baran ve Feyyaz Kayacan… Onlar da doğru çantaya… Arada kattığım Yekta Kopan’lar ve Murat Yalçın’lar ise ayrı sevindirici!
Çok mu aç gözlüyüm ne? Zira yangın herhalde daha kitaplara sıçramadı. Ben de işyerinden alışık olduğu üzere bol bol ağırlık taşıyabiliyorum. Dolayısıyla Jones’un Şato Üçlemesi ve Walpole’un Otranto Şatosu da çantadaki yerini alırdı. Ne büyük çantam varmış di mi? Hem bir dakika… Çantayı sırta takacağımdan elime iki adet poşet alabilirim. Annemin yataklarımızın altına poşet koyma alışkanlığının hayati önemi burada devreye giriyor işte. En büyüğünden iki tane poşeti kaptığım gibi tekrar kütüphanenin yanında bitiverirdim. O da ne?! Kara Dörtleme ve Rekin Teksoy’un çevirdiği İlahi Komedya’lar… Hemen sol rafta Bourne’ın Günbegün Mahşeri de kapak özelliğindenn dolayı parıldıyor.
Tolkien, Rothfuss, Eddings, Jordan, Mieville… Türk Edebiyatı eserleri… ALLAHIM!! BEN DE BURADA YANACAĞIM GALİBA! İyice panik oldum!! Ulan abim ne yapıyor diğer odada, gelsin bana yardım etsin. Ohanes, o da oyun CD’lerini kurtarmakla uğraşıyor. Hey yarabbim…
Of ya dergiler de var arşivlik, onlardan -ismine bakmadan- birkaç tanesi de poşetteki yerini alır. Artık şansa hangisi gelirse!
Son olarak 22/11/63… Onu çok ucuza kapatmıştım gençler. Bir daha bulamam valla!
Evet, kıvılcımlar sonunda kütüphaneye de sıçardı. Ağlasam mı, kurtardıklarıma sevinsem mi bilemiyorum. Daha o an her duygu birbirine karışıyor. Siyah ve beyazın birbirine karışıp gri olması gi… Ne gri mi?! Elric’leri unuttum yaa, bi ton para saymıştım onlara!! İşte şimdi ağlayabilirim…
Küçük bir yangınsa söndürmeye çalışırım. Yangın tüpüyle çok anılarım var.
Eğer engelleyemeyeceğim boyuttaysa yangın, evde kimse yoksa önce ailemizin bir parçası olan kuşu kurtarırım, telefonumu ve özel eşyalarımı yanıma alırım. Kpss kitaplarımı kurtarmaya çalışırım, daha hiç dokunmadıklarım var yazık olur yanarsa.
Dedem gençliğinde yayınlanan Tarih Mecmuası adlı dergiyi her ay hiç kaçırmadan alır ve okurmuş. Sonra her yılı bir cilt haline getirmiş. Dergi dediğime bakmayın, her bir sayı yaklaşık 95-100 sayfa kadar. Dedem öldüğünde, anneannem bütün torunlara birer cilt vermişti. Bana da 1970 yılının cildi düştü. Düşünün 70’li yılların tarih dergisi. Yani çok daha öncelerinden bahsediyor her sayıda. Üstelik sadece Türkiye tarihi de değil. Dünya tarihi ile ilgili de çok güzel yazılar var. Sanırım ilk kucaklayacağım kitap o olurdu.
Bunun dışında; yine dedemden kalan çeşitli siyasi ve tarihi kitapları, Atatürk’ün başka hiç bir yerde görmediğim sözlerinin olduğu röportajları da unutmazdım tabi ki. En önemlisi de Kazım Karabekir-İstiklal Harbimiz kitabının orijinal birinci basımı olurdu herhalde.
Hileli bir cevap vermiş gibi olacağım ama değil. Ben sevdiğim kitapları tek bir çekmecede saklıyorum. Yani çekmeceyi yerinden söküp çıkardığım gibi koşa koşa kaçarım.
Dorian Gray’in Portresi, Ciddi Olmanın Önemi, İçeriden Ölmek, Otostopçunun Galaksi Rehberi, İçimizdeki Şeytan gibi romanlar bir yana Tolkien, Poe, Kobo Abe, Terry Pratchett, Huxley, Asimov gibi yazarların romanları da içerisinde. İçim rahat.
Apartmanın kedisi olurdu heralde. Ayı hanım kıçını kaldıramiyor ki. Yangın çıksa “şimdi yatıp tembellik yapmak varken kaçmakla mi uğraşacağım” der yatar uyur valla.
Konuyu görünce aklıma geldi, üniversiteye gidince burslarımdan biriktirebildiğim kadarıyla 4 senede kendime monster gaming laptop aldım ve aldıktan sonra ilk defa memlekete gittiğimde annemgil “Allah korusun deprem falan olursa (Erzincanlı olunca) sen laptopu alır kaçarsın bizi bırakırsın o kadar önemli senin için” demişti o aklıma geldi kitap olmasa da örnek vereyim dedim.
Başlığı isterseniz editleyin, anlam karmaşası var. Yangında ilk kurtaracağımız kitapları soruyorsunuz. Başlığı gören kediyi, kuşu falan kurtarıyor haklı olarak.
Neyse böyle bir durumda kitaplığım yansa , ben okumadıklarımı kurtarmaya bakarım, gerisi yandı bitti kül oldu ne yapalım
İlk olarak kitabın kalitesine güzelliğine nadirliğine bakmadan benim için çok değerli bir arkadaşımın hediye ettiği kitapları kurtarırım. Kurtaramayacak olursam herhalde ben de yangının içinde kalırım o kitaplarla. O kitapları garantiye aldıysam elim ilk olarak otostopçunun galaksi rehberi ile witcher serisine gider. Hemen yan yana duruyorlar zaten bir çırpıda kapıveririm. Onların dışında kapıya çok yakın olması hasebiyle ve ilk kitaplarım olduğu için Sherlock Holmes serisini kurtarırdım herhalde.
Tabi bunlar kitaplar, bunların hepsinden ( arkadaşımın hediyesi olan kitaplar hariç ) önce telefon ve bilgisayarımı kurtarmaya çalışırdım yangından. Daha düşündükçe aklıma kaybetmek istemediğim bir sürü şey geliyor. Yangını düşündükçe tüylerim diken diken oluyor. Allah kimseye yangın yüzü göstermesin.
Ne olsun istiyorsun? Okurken fenalık geçirdim. Ursula’nın kitabını alır ömür boyu suskunluğa gömülür ve yas tutarım zaten az olan akıl sağlığım tamamen yiter.
Ben en sevdiğim kitaplar o zamanki kafama göre değiştiği için fazla bir alacağım yok. Ama bir kitap var onu belirteceğim. Serhan Vural- Anatolya Efsaneleri (söylemekten hiç bıkmayacağım ikincisi çıksın lütfen artık basılmıyor bulması baya zor olur üstelik kapağı da çok güzel birkaç sayfası kopsa da gözümün önünde tutuyorum kıymetlim), el çabukluğuyla Agatha Christie’nin birkaç kitabını kaparım üst üste duruyorlar çünkü. Azkaban Tutsağı ve ZY eski basımları var elimde. Ve P.C. Cast- Gül Tanrıçası edebi değeri olan bir kitap değil ama sevdiğim bir arkadaşımın hediyesi. Diğerleri eski basım falan değil her şekilde bulurum.
Panikten bilgisayarı kaptığım gibi koşarım herhalde. Yok koşmazsam kitaplarım iki tarafa bölünmüş durumda, kesin telaşa kapılırım. Ha kitapların taranmış versiyonları bilgisayarda var ama manevi değer azizim… Bilemiyorum, sol taraftan Harry Potter, Percy Jackson falan var, kucaklarım, sağdan Sanderson, ZÇ, İblis Döngüsü vs var, hepsini kucaklamaya çalışır, bunu denerken de manyak gibi paniklerim sanırım.
Okurken fenalık geçirdim. Ursula’nın kitabını alır ömür boyu suskunluğa gömülür ve yas tutarım zaten az olan akıl sağlığım tamamen yiter.