Duiker gözlerini üstünde oturduğu kayayı çevreleyen taşlık toprağa dikerek uzun bir dakika boyunca sessiz kaldı. Sonra genzini temizledi. “Her birimizin kendi eşiği vardır, dostum. Asker olalım veya olmayalım, o eşiği alıp da… başka bir yere adım atmadan önce ancak bir yere kadar dayanabiliriz. Öyle yaptığımızda da etrafımızdaki dünya farklılaşmış gibi gelir ama sadece bize göre. Bakış açımız değişse de bu değişikliğin akılla bir ilgisi yoktur - görürsün ama hissetmezsin; veya ağlarsın ama kendi elemine sanki başka bir yerde, dışarıdaki bir noktadan bakarsın. Orası cevap bulunacak bir yer değildir, Lull zira orada bütün sorular yanıp kül olur. Daha fazla veya daha az insan olmak - karar sana kalmış." ( Duiker - S.703)
Ölühane Kapıları - Steven Erikson