Aynen o siteyi bulup 2’de yaptıklarımı aktardım ama sanırım oyuna başlarken yapmam gerekiyordu ortasında keep’e kaydedince olmadı.
Oyunda başlarda epey zorlandım ama Deep Roads’dan sonra açıldı sadece Merrill’in ayna görevini yapamadım onu da sonra yaparım diye ertelemiştim birden Qunari ayaklanması çıkınca arada kaynadı gitti.
Yazın tekrar oynayınca kaydederim artık zaten duyduğuma göre Inquisition’da çıkan karakterlerin çoğu
Origins’tenmiş büyücüleri Inquisition’a alırken Alistair ile Anora çıkmıştı daha kim var bilmiyorum
Bu aralar revaçta olan Apex Legends oynuyorum. Şimdiye kadar hiçbir battle royale oyununa aşina olmamıştım ama Apex oynarken eğleniyorum. Tek sıkıntı takım arkadaşı yok ve bu da oyunu zorlaştırıyor. Oynayan, oynamak isteyen varsa origins nickinden ekleyeyim.
Inquisition’a Da2’deki Hawke’ı kaydedemeyince Origins’i oynamaya karar verdim. Dün başladım ve grafikler bir yana konulursa en içi dolu ve güzel Dragon Age oyunu. Artık 2 çok ruhsuz geliyor öteki oyunların yanında.
Tüm origin hikayelerini okuduktan sonra human noble ve 2h warrior olarak başladım çünkü mage olmaktan sıkılmıştım ve grupta da Morrigan vardı zaten. Ben kılıcı bir kere sallayamadan Alistair’in adamı yere sermesi durumunu saymazsak gayet güzel gidiyor. Arl Eamon görevini bitirdim ve atmosfer olsun görevin kendisi olsun dolu doluydu. Cousland’ların hikayesi de çok iyi zaten. Şerefsiz Arl Howe
Grey Warden üniforması giyememek üzücü deri zırhlarla dolaşacaksam ne anladım ben Grey Wardenlikten. Parti üyeleri 2’ye ve 3’e kıyasla daha dolu sanki. Hepsini hoşnut tutmak gerçekten çok zor ama. Kötü olsan Alistair küsüyor herkese yardım etsen Morrigan alay ediyor hediye vererek arayı düzeltmeye çalışıyorum. Sten desen galiba karakterime feci uyuz oluyor. Fade’e girmeye üşenip Connor’u öldürünce Alistair posta koydu neyse ki arayı düzelttim. Diyaloglar çok dikkat istiyor parti üyeleriyle konuşmak gerekli ha bir de tavsiyelere uyup Zevran’ı öldürmedim ama aptallık mı ettim bilmiyorum. Kilit açabildiği falan da yok.
Edit: Oyunu bitirdim, son savaş, karakterler arası diyaloglar, taç giyme töreni epey duygulandırdı beni. Oyunu 2’ye aktarıp tekrar oynamaya karar verdim ama Origins’den sonra o kadar boş ve ruhsuz geldi ki kapattım. Human noble olarak oynamak çok güzeldi Cousland hikayesi oyundaki en güzel hikaye olabilir. Arl Howe’ı öldürünce mutlu oldum. Hele sonunda Fergus’u bulmak
Anora’yı kraliçe yapmayı planlıyordum ama ihanet edince uyuz olup Alistair’i tahta çıkardım adam ona bile trip attı beni neden kral yaptın diye. Bir de karakterimi öldürmeyi düşünüyordum ama Leliana’ya kıyamadım.
Oyun epey zorluyor bu arada Fade bölümlerini videolara baka baka tamamladım. Orzammar tünelleri saç baş yoldurdu hele Branka görevi kesinlikle travmatikti. Oynayanlar neden bahsettiğimi anlamıştır.
Apex benim de ilgimi çeken ilk Battle Royale oyunu oldu. Kurdum, birkaç el attım. Eğlenceli görünüyor. Fakat hikayesi olmayan oyunların atmosferine girmekte zorlanıyorum. Bu oyunda da aynısı oluyor.
Müzikleri şahane bu arada. İlgimi çeken ilk özelliği o oldu.
Titanfall evreninde geçtiğini öğrenince ilgimi çekmişti duvarlardan koşarak adam vururuz diye heyecanlanmıștım ama wall run yokmuş. İlerde gelir umarım. Titanfall’un devam oyunu olan 3.oyun da bu sene içerisinde gelecek deniyor hadi bakalım.
Dediğiniz gibi müzikleri benim de ilgimi çekti bir Witcher müziği olmasa da battle royale için epik ve güzel kıvamda olmuş.
Origins bitince 2’ye ya da Origins’i import edemediğim için Inquisition’a başlamak istemediğimden ek paketlere dadandım. İlk oyunda Alistair’i tahta çıkarmıştım (it herif bana trip attı bir de bunun için) ve Morrigan ile çocuğumuz olmuştu en son da Ferelden’deki Grey Warden’ları düzene sokmak için yola çıkıyordum. Bana göre oyunun içindeki en iyi origin hikayesi olan Cousland Warden’ımla Amaranthine’e gittim bir baktım kaleyi darkspawn’lar basmış oldukça karanlık olaylar dönüyor. Oghren’i bulmak hoş sürpriz oldu zaten eski dostlardan kimse kalmamış gözler Morrigan’ı, Zevran’ı hatta Sten’i arıyor. Alistair desen kaleyi kurtardıktan sonra gelip Denerim’de işler çok yoğun halledersin sen hadi kib by diyip gitti.
Anders’in bu halini görünce ufak çaplı şok yaşadım Howe’un oğlunu da Grey Warden yaptım bakalım sonumuz ne olacak. Bu bitsin Witch Hunt’a başlayıp Morrigan’ın peşinde kosturacağım.
Bir de oyunda Grey Warden olup üniforma giyememek epey yaraladı beni.
Oyuna girer girmez kendimi Mart 2016’ya ışınlanmış gibi hissettim. Mekanikler ve arayüz ilk oyunla neredeyse birebir aynı. Tabi bu kötü bir şey değil çünkü bunlar ilk oyunda zaten çok başarılıydı, ikinci oyunda ufak tefek iyileştirmeler ile daha da güzelleşmiş diyebilirim.
İlk oyunda mevsim kıştı ve New York sokaklarında dolaşıyorduk, bu sefer bahardayız ve Washington DC’de geziyoruz. NY’u ve karlı atmosferini çok beğendiğim için ilk oyun bu açıdan biraz daha önde benim için.
Darkzone’da ufak tefek değişiklikler olmuş. Tek bir bölge yerine Washington’un üç yönüne dağılmış şekilde ufak DZ bölgeleri var. Ayrıca artık DZ içinde düşürdüğünüz her eşya virüslü değil. Çoğunlukla yerden aldığınız eşyalar direkt envanterinize düşüyor, virüslü olanlar kırmızı şekilde belirtiliyor ve onları da ilk oyundaki gibi helikopter ile deponuza gönderebiliyorsunuz. Son olarak ilk oyunda da böyle miydi hatırlamıyorum ama burda da DZ içinde ufak ufak görev bölgeleri bulunuyor.
İlkini de ilk kez açık beta ile oynadıktan sonra çok beğenip almıştım, ikinci oyunu da oynayınca özlediğimi farkettim. Yüksek ihtimal bunu da alıp uzun süre oynarım.
Uzun süredir oynuyorum. Mount and blade ve hex strateji karışımı bir oyun. Fantastik bir dünyada paralı asker birliği oluşturuyoruz ve türlü hilkat garibelerine karşı canımızı ortaya koyarak para kazanıyoruz. Oyun cidden zor, şans faktorünün oynanışta payı büyük, yine de türünün tek örneği olabilir.
Yapımcı firma önce bıraktı oyunu. Şimdilerde aktif olarak geliştirilmeye devam ediyor. 2.dlc si çıkacak. Çoğu kişiye hitap etmeyebilir ama hiç değilse bir göz atılmalı.
İyi ki yapmamışsınız boşverin. 284 lira ucuz mu yani? Hikaye oyunu online değil, bir kaç ay sonrada oynasanız kaybınız yok. Ayrıca oldukça uygun fiyata almış olacaksınız. Mevcut şartlarda ön siparişle indirime girmeden verilen paraya yazık ve gereksiz lüks. En popüler oyunlar bile bir kaç aya yarı fiyatına düşüyor az sabretmeliyiz.
Son 3 ayımı işgal etmiş oyun. Norveç liginden Sogndal’ı seçerim taa CM 01-02’den beri. Bu oyunu oynamamın amacını defalarca sorguluyorum gene de oynuyorum. Sogndal’ın Türkiye’deki tek taraftarıyım zannedersem. Hayalim bir gün oraya gidip orada Sogndal’ın maçını seyretmek.
Hatta geçen Erzurumsporun maç özetinde Kristien Fardal Opseth’i gördüm.O da Sogndal’ın eski futbolcusudur. Görünce evladımı görmüş gibi sevindim. Sanki eski hocasıydım ve bir geçmişimiz vardı. Sanki karşısına çıksam vay hocam siz de mi burdaydınız diyecek, sarılacaz birbirimize bol şanslar dileyeceğiz.
İnsan garip oluyor, çok bilinmeyen bir ligdeki takımı çok iyi tanıyıp sonra futbolcusunu Türkiye’de görünce. Eski FM’ciler bilir Freddy Adu’yu Çaykur Rize’de görmek gibi.
Bu sene oyuna klasik olarak Karşıyaka ile başladım. FM diğer işlerimi aksattığı için kariyerime ara verme kararı aldım. 2-3 ay çok güzel gidiyordu ama ta ki düne kadar. Dün misafir gelen arkadaşlarım FM muhabbeti çevirince dananın kuyruğu koptu.
Yillar önce FM 2005 ya da 2006 olabilir İngiltere liginden Hull City kulubune almistim. Bu yaşima kadar hala unutumadiğim ve en zevk aldigim sezonlari yasamistim 3-4 kademe asağidan takimi alarak yillar icerisinde Premier lige cikartmistim. Ancak hayallerde gercekleşebilecek sezonlar, doğru oyuncu secimleri, dogru yatirimlar gercekten Fatih Terim modunda egonun dibine vurdugum, bagirislar ve gururla inanilmaz sezonlar yasadigim bir oyundu. Tabi ancak böyle bir yükseliş oyunda olur sanırdim.
Yillar sonra gerçek Hull City ayni benim oyunumda olduğu gibi sirayla ligleri gecerek Premier lige cikarak destansi bir iş basariyordu.
Yeni bağımlılığım APEX. Böyle oyunlar ömür tüketiyor. Bilinçli oynanmadığı zaman hayatınızı ertelemenize sebep olabiliyorlar. O yüzden, bilgisayar bağımlılığına, eğer ki yazılım/mühendislik üzerine yoğunlaşılıyorsa, karşı olmasam da oyun bağımlılığı konusunda kişinin kendisini kontrol edebilmesi gerektiğini düşünüyorum. Yoksa sonucunda, geriye baktığınızda ellerinizde boşa geçirilmiş seneler kalıyor. Dikkat etmek, kontrol altına almak gerek.
He, işiniz gücünüz elinizdedir. Bir raddeye kadar kabul edilebilir ancak öğrenci gençler için kontrolsüz oyun bir zehir. Hiç yoktan bu oyunları oynarken ingilizce konuşmanızı geliştirmeye çalışın.
Hikayeli oyunlarda durum biraz daha insaflı ama rekabetçi oyunların sonu dengeyi tutturamazsanız sıkıntılı bir yere çıkıyor. Örneğin, eski kaldığım yurtta, LOL oynayan ama İtü, Ytü, Boğaziçi’nde mühendislik okuyan, not ortalamaları da gayet üst seviye olan hatta yan dal bile yapanlar vardı. Dengeyi tutmak önemli.
Child of Light’ı bitirdim. Umduğumdan çok daha uzun sürdü oyun. Gayet keyifli bir oynanış sunuyor. Müzikleri, çizimleri ortamı gayet iyi olmuş. Arada böyle 2B el çizimleriyle yapılmış oyunlar güzel oluyor. Bana göre tek eksikliği karakter seslendirmeleri olmaması.
Şimdi Assassin’s Creed serisine 3. oyunla devam ediyorum. Şimdiye kadar gözlemlediğim Önceki oyunların havasından çıkmış biraz. Ezio 3lemesindeki tadı alamıyorum. Karakterle bir özdeşleşme yapamadım bir türlü. Daha 3. Sekansa yeni geçtim. Bakalım.
FPS türünde çok iyi oynayamadığım için çok oyunculu FPS oyunları benim için çok sıkıcı oluyor zırt pırt öldüğüm için O yüzden zorluk seviyesini ayarlayabilğim senaryolu tek oyunculu olanları tercih ediyorum. Bir Fortnite’a bakmıştım 1 saat oynaıktan sonra sildim. yüzden Apex’e de hiç bakmadım. Videolarından büyük oranda aynıymış gibi geldi.
Oyun oynarken gerçekten başına otururken bir süre sınırı koymak lazım, yoksa işin ucu kaçıyor. Ben akşam oynuyorum genelde oyuna başlarken de alarm kuruyorum kaapatmak için.
Günümüzde zamanın önemini anlatan önemli bir davranış bu. Oyun / telefon / sosyal medya / dizi / film gibi “vakit öldürüp”, “zaman geçirdiğimiz”, bize “keyif veren” ve “gerçek hayattan kopartan” şeyleri üreten insanların tüm amacının bizim daha fazla vaktimizi (ç)almak olduğunu düşününce, kendimi kafesindeki tekerleğin içinde deli gibi dönen hamster gibi hissediyorum ve yaptığım şeyi o an bırakıp balkona çıkıp temiz hava alasım geliyor.
diyip gitti.
O yüzden zorluk seviyesini ayarlayabilğim senaryolu tek oyunculu olanları tercih ediyorum. Bir Fortnite’a bakmıştım 1 saat oynaıktan sonra sildim. yüzden Apex’e de hiç bakmadım. Videolarından büyük oranda aynıymış gibi geldi.