25 saati devirdim. Hikayesi, grafikleri, müzikleri, diyaloglar gayet güzel. Lakin bilindik açık dünya oyunu. Koskoca haritayı bitirme çabası.
Steam üzerinden oynuyorum. İ5 12400f + 3060 TI 32 GB RAM ile en yüksek ayar 1080p’de ortalama 85 fps alıyorum. Gayet stabil ve keyifli bir oyun.
Iki adası hikayesini de mutlaka oynamanı tavsiye ederim. Playstation’da büyük bir zevkle platinlemiştim. Büyük hevesle Ghost Of Yotei bekliyorum.
Bende şuan yaklaşık 30 saati devirdim. Açık dünya olunca hikaye ilerledikçe farklı kılıçlar farklı zırhlar bulacağımı sanmıştım. Farklı zırhlar çıkıyor fakat tek bir zırhlada ilerlenebiliyor şimdilik. Oynanışı da beni içine çekti. Bu 30 saatte %20lerde bi ilerleme kaydetmişim. Ana hikayeden daha çok yan hikayeler ve ada keşfide zevkli geçiyor.
Dün o göreve geldim. Ama huyumdur haritanın bir kısmını tamamen bitirmeden ana hikayeye geçmiyorum. Yan görevleri, ne kadar hamallık varsa yapıp bölgeyi temizleyip öyle geçiyorum.
Yotei gelmeden bunu bitirme çabasındayım.
Zaten eğer yanlış hatırlamıyorsam ana hikaye bitmeden Iki adasına geçmene izin vermiyordu. Tabi yanlış hatırlıyor da olabilirim. Çünkü orada bambaşka bir harita ve dünya açılıyor. Oynanış şekli bile değişiyordu hatırladığım kadarıyla.
Açık dünya oyunlarındaki amaç o zaten. Yan görev, keşif, hamallık vs. olmadan ana görevde ilerlemek imkansız. Dün 6 anahtarla alınan zırhı aldım. Zırhlar da çok kaba adamın kafası küçücük kalıyor 
Liman var tekne hazır bekliyor dedi NPC ben de tınlamayıp atıma binip tilki peşine düştüm. Dediğiniz olabilir. Orası şimdilik kalsın.
Tekne hazır
Hayat zor
Sür atını Niğde’ye
Yine oynayasım geldi. Rehber yeli ile at sürüp haiku yazasım, farkedilmeden kampları basasım geldi.
Fark edilmemeye çalışınca hemen buluyor beni. Çok kasmadan savaşa başlayınca fark etmiyorlar. 
Moğollar Özgür Özelin korumalarına benziyor biraz.
Ben farkedilmeden çok kamp bastım. İnanılmaz eğlenceli oluyor.
1- Far Cry
2- Ghost Of Tsushima
Bu iki oyunda no alarms, undetected yaparak kamp ele geçirmek inanılmaz zevkli.
Souls Like Turn Based. Bu iki türü nasıl birleştirdiler hayret.
Ama çoğu turn based oyunun makus kaderini oyunun yarısından sonra hissetmeye başladım. Combat tekrar etmeye başlıyor ve sıkıyor biraz artık. Turn Based oyunların bu eksisini kapatacak meraklandıran bir hikayesi var. Devam etme isteğini körüklüyor.
Xenoblade Chronicles Definitive Edition
savaş sistemi oyunun başında bırakmama neden olacaktı neredeyse, anime havası ve hikayenin ilgimi çekmesiyle biraz daha şans verdim. Sevmediğim savaş sistemine alışınca oyun aktı, mükemmel bir hikayesi var zaten. Karakterler, dünya gerçekten çok güzel. 50 saat civarı oynadım, hikaye sonlarına yaklaştım gibi.
Oyun Souls-like hissini; zamanlama sistemi ve fantezi/post apokaliptik/melankolik evren sayesinde oyuncuya aktarıyor. Bunların hepsine rağmen oyundan -Fromsoftware’nin çok iyi yaptığı- o ruh daraltıcı, depresif hissettiren hissini alamadım.
Tur bazlı sistem de pek hoşuma gitmediği için erkenden oynamayı bıraktım.
Şimdi Neon White oynuyorum. Bence inanılmaz dereceli bir parkur/ speedrun oyunu; çünkü zorluğu iyi ayarlanmış ve başarma duygusunu uygun biçimde veriyor.
Kısa bir güncelleme geçeyim; oyun az önce bitti.
Parry muhabbeti yer yer kanser etti (allah belanı versin Renoir). Ama oyunun geri kalanının hatrına katlandım. İlk baştaki izlenimlerimde pek değişiklik olmamış geri dönüp bakınca, sadece hikaye ilerledikçe güzelleşti diyebilirim. Oyun çok güzel oyun hocalarım, öneririm şahsen.