Kitap okuyan insanların çoğu pasif okuyucudur. Amaçları kitabı anlamak değil, okuyup bitirmektir. Bu şekilde düşünce üretilemez. “Ne demek istiyor lan bu?” diye düşünmediğin neredeyse hiçbir kitap analitik zekanı geliştirmez. Hayal gücü ise analitik zeka ile harmanlanmalıdır.
Hayal gücüyle beynin sağ tarafı ilgilenirken, analitik düşüncelerle beynin sol tarafı ilgilenir. Eğer okuduğun kitap üzerine düşünmezsen, en azından okurken bile ne demek istediğini anlayarak okumaya çalışmazsan beynin sadece hayal gücünü geliştirdiğinden bir şey üretemezsin.
Hayatında 3000 kitap okumuş ama hiçbir şey üretememiş insan haline gelmek istemiyorsan, düşünmeli ve sorgulamalısın. Yoksa her gün bir kitap bile bitirsen, hayatında köklü bir değişiklik göremeyeceksin.
Kitap okumayı öğrenmelisin. Yoksa o gelişen hayal gücüne yetişemeyen analitik zekan, senin de hayatını değiştiremez. Hayal gücüne ihanet etmek istemiyorsan sorgula. O kitap sana sorgulatacak hiçbir düşünce sunmuyor mu? O zaman okuma ve daha güzel kitaba geç.
Peki ya zaten sorgulamalardan bıkıp bir çıkış yolu olarak kitapları görüyorsak n’olacak? Her kitap, sorgulama eylemi yaratır mı? Sorgulatmayan kitap kötü müdür? “Daha güzel kitaba geç” derken kimin için daha güzel, kimin için daha kötü?
Bende sanırım bu şekilde düşünüyorum. Bir kitabın mesajı ne olmalıdır?
Herkes kendince birçok mesaj çıkarabilir bence. Geçen gün genç yetişkin sayılabilecek türde bir kitap okudum. İçeriği siyahi insanların Amerika’da yaşadığı zorluklarla ve mücadele vermeleriyle ilgiliydi. Dışına baksanız çocuk kitabı der elinize bile almazsınız belki.
İnsanların kitap okuma konusunda ‘sofistike’ bireyler olarak benimsenmeye çalıştıklarını gözlemledim. Tabi ki herkes değil fakat dışarıda herhangi bir kitaptan bahsettiğiniz takdirde ya da elinizde fantastik, absürt, aksiyon dolu birşey gördüklerinde hemen karşı çıkmaya başlıyorlar. Bu kitap sana ne katacak, boşa giden zaman diyorlar.
Kategorize etmek ve etiket yapıştırmak bu dünyadaki en rahatsız edici şeylerden biri. Bir insan öğrenmek, dinlenmek, eğlenmek, okuduğunu anlamayı geliştirmek ve eğer yazmak istiyorsa yazı dilini geliştirmek için okuyabilir. Çokta takılmamak lazım.
Konu karşılıklı atışmaya doğru gidiyordu. Hatta sürtüşmeler başlamıştı. İşin nereye varacağını görmek için Profesör Trelawney’nin kehanet derslerine katılmaya gerek yok Aslında ilk başta seviyeli gidiyordu tartışma ama sonrasında işler sarpa sardı. Ben de bütün mesajları silip böyle bir tartışma hiç yaşanmamış gibi yapmayı uygun gördüm. Çünkü bir kısmını silip bir kısmını bıraksam hem mesajı silinenler alınacaktı hem de tartışma illaki devam edecekti. Silmesem kavga çıkacaktı. Beş ucu çokomelli ninja yıldızı anlayacağınız…
Madem Dök İçini Rahatla başlığındayız, konuya uygun şekilde cevap vereyim. Forumda bir tartışma başlar, üyeler birbirine laf sokma yarışına girer, ortam hararetlenir, şikayet edilen mesaj sayısı bir anda tavan yapar. Forum yöneticisi kişisi olaya müdahale etmek zorunda kalır.
Kavga çıkaranların mesajlarını siler. Konudaki diğer mesajlara dokunmaz. Tartışmanın devam etmesine izin verir.
Tepki 1: Vay efendim! Benim mesajımı silip diğerlerininkini nasıl bırakırsın? Rıhtım adam kayırıyor! Bir daha da bu foruma girmem!
Tepki 2: Görüyorum ki kavga çıkaran arkadaşların sadece mesajını silmişsiniz ama ceza vermemişsiniz. Rıhtım adam kayırıyor! Bir daha da bu foruma girmem!
Kavga çıkaranların mesajını siler. Duruma göre ilgili üyelere süreli veya süresiz uzaklaştırma verir. Konuya dokunmaz. Tartışmanın devam etmesine izin verir.
Tepki 1: Vay efendim! Hem mesajımı silmişsiniz hem de bana uzaklaştırma cezası vermişsiniz. Faşistsiniz siz! Bir daha da bu foruma girmem!
Tepki 2: Ya tamam, mesajların silinmesini anlıyorum ama uzaklaştırma çok fazla olmuş sanki. Ne gerek vardı? Rıhtım çok bozdu. Bir daha da bu foruma girmem!
Kavga çıkaran mesajlar silinir. Konu birkaç saatliğine kilitlenir. Üyeleri uyaran bir mesaj atılır. Rıhtım kuralları hatırlatılır. Sakinleşmeleri rica edilir.
Tepki 1: Burada da bir ağız tadıyla tartışılmıyor canım! Kendi kafalarına göre kurallar uydurmuşlar, onları dayatıyorlar. Ben istediğimi yaparım, kim ne karışır? Faşist Rıhtım! Bir daha da bu foruma girmem!
Tepki 2: Bu forum yöneticisi de ne korkunç biri ya. Hep çok sert mesajlar yazıyor. Korkuyorum valla. Artık konu yazmaya veya başlık açmaya bile çekiniyorum. En iyisi ben biraz uzaklaşayım forumdan.
Yani ne yaparsa yapsın kabak en sonunda forum yöneticisinin başına patlar Tartışmayı o çıkarmamıştır. Kimseye hakaret etmemiştir. Ama günün sonunda öfkeli özel mesaj yağmuru altında şemsiyesiz kalmak ona düşer.
Eskiden mit denilince forum ahalisinin aklına “İhsan abi” gelirdi. Sevecen, anlayışlı, sempatik bir adamcağız. Son yıllardaysa mit denilince çoğu kişinin aklına arada sırada sert uyarı mesajları atan, asabi ve korkunç adam geliyor. Üzücü… Ama birinin bu işi yapması gerekiyor.
Forumdaki 11. yılım. Benden önce Hazal, ondan önce de Hakan üstlenmişti bu uyarıcı, sert mesajlar atan yönetici rolünü. Çünkü birinin bunu yapması şart. Aksi takdirde Rıhtım’ın o çok sevdiğimiz, seviyeli tartışma ortamı bozulur. İnternetteki yüzlerce küfürlü, seviyesiz forumdan birine döner. Bunu hiçbirimizin istediğini sanmıyorum.
Hah! Bir şikayet mesajı daha geldi. Ben gidip günlük dozumu alayım İyi forumlar herkese…
Böyle bir mesajdan sonra korkutucu gelmeyecek bence çoğumuz için. Aksine böyle şeylerden sonra kendi adıma forumu daha çok seviyorum. Herkese güzel günler dilerim. Dile getirmek istedim.
Döküyorum içimi ama rahatlayacağımdan şüpheliyim. Son zamanlar çok sık “patlıyorum”. Sebebini bilmeden ağlamak geliyor içimden. Yalnız oturup kısa bir süre ağlıyorum, bazen sinirlenince de ağlamak istiyorum, ama asla yüksek sesle, hıçkırarak değil, neredeyse sessizce. Fakat 10-15 dakika sonra tüm mutsuzluğu uçup gidiyordu. Ama bu günkü çok farklıydı. Ciddi bir sebep olmadan ağlamak geldi içimden, engel olmadım ben de. Daha sonraysa asla mutlu olamayacak gibi hissetdim. Bir az bekleyeyim belki geçer dedim, ama yarım saat, bir saat daha da kötüleşdim. Bir az uyuyayım dedim, ama o bile rahatlatmadı. Normalde bir dakika susmam, sakin durmam ama bu gün kendimi kötü hissettiğimden beri(saat neredeyse üçtü.) doğrudan sorulan bir kaç soruya istemsizce verdiğim kısa cevaplar dışında hiç konuşmadım. Gülümsemedim bile. Bana ne oluyor bilmiyorum. Tek bildiğim iyi olmadığım.
Bütün dünya olarak zor zamanlardan geçiyoruz. Bu da insanı ister istemez depresyona sürüklüyor. Farkında olsan da olmasan da ya bu virüs, karantina, evden çıkamama durumu ya da kendi özel hayatında yaşadığın başka bir şey seni çok etkilemiş. Onun sıkıntısını çekiyorsun.
Bazen de depresyon bağımlısı olur insan. Bir şeye sıkılırsın, üzülürsün. O durum geçip gider ama sen yine de üzülecek bir şeyler bulursun. Olmadık yere kederlenirsin. Ama senin durumunda bunun geçerli olduğunu sanmıyorum.
Kafanı dağıtacak, kendini meşgul edecek bir şeyler bul. Seni mutlu eden bir şey yap. Mesela (yakın zamanda okumadıysan) Harry Potter serisine baştan başla. Ya da onun gibi bir şey. Yalnız başına, düşüncelerinle çok fazla kalmamaya çalış. Umarım faydası olur.
Evet sanırım onun yüzünden. Çünkü normalde durduk yere ağlamam ben. Harry Potter serisini aslında yeniden okumaya başladım. Fakat Melez prensi okuduktan sonra nedense son kitabı okumak istemiyorum ve bu beni fazlasıyla şaşırttı. Normalde okumak için her fırsatı değerlendiririm. Umarım karantina bitip yeniden her şey normale dönünce düzelirim. Çünkü böyle gerçekten kötü hissediyorum. Bir kaç saat önce forumu terk etmeyi düşünüyordum.
Yine gece oldu vakit nasıl geçti anlamadım…
Aslında ilk başta seviyeli gidiyordu tartışma ama sonrasında işler sarpa sardı. Ben de bütün mesajları silip böyle bir tartışma hiç yaşanmamış gibi yapmayı uygun gördüm. Çünkü bir kısmını silip bir kısmını bıraksam hem mesajı silinenler alınacaktı hem de tartışma illaki devam edecekti. Silmesem kavga çıkacaktı. Beş ucu çokomelli ninja yıldızı anlayacağınız… 
Tartışmayı o çıkarmamıştır. Kimseye hakaret etmemiştir. Ama günün sonunda öfkeli özel mesaj yağmuru altında şemsiyesiz kalmak ona düşer. 
Bir de profil resmi etkileyiciymiş. 
