Kadıköy’de iki kez ayrı dönemlerde 3-4 biten, özellikle son 10-15 dakika kaleye Pancu’nun geçtiği, Beşiktaş’ın 9 kişi kalıp, Koray’ın attığı gol ile 3-4 bitirdiği maç
Şeref bey de FB’nin 1-2 kazandığı bir maç var. Maçın son 2-3 dakikası FB 1-0 önde, Kleberson ceza sahası dışı sol çaprazdan çok iyi bir gol attı, golden sonra Kleberson daha sevinç turunu atarken Tuncay skoru 1-2 yaptı.
Anelka’nın kenardan tek başına sürükleyerek skor yaptığı FB’nin kazandığı maç.
Türkiye kupası final maçı, İzmir. Beşiktaş’ın 4-2 kazandığı maç.
Yine İzmir de kupa finali 2004-2005 olabilir, Tümer’in iki gol bir asist ile yıldızlaştığı 3-2’lik maç.
Şeref bey de 4 kırmızı kartlı Serhat’ın yıldızlaştığı FB’nin 0-2 kazandığı maç .
2005 olabilir Şeref bey de FB’nin 0-1 kazandığı ve şampiyonluktan olduğumuz maç.
Ben hala Haluk Levente de kızgınım o konuda. Acayip kandırılmış hissediyorum. AHBAP a yardım ederek…
Diyebilirsiniz ki tek yetkili Kızılay, adamlar mecbur kızılaydan çadır satın alacaklardı. Belki çok vicdansızca gelecek ama ben belki bunu bilsem, bunu bile bile bağış yapmayacağım. Belki benim Kızılay kinim her türlü ihtiyacın ötesinde. Etik değil, ahlaki değil ama yinede benim kararımdır.
Ben o kuruma güvenmediğim için sana para yolluyorum. Sende acildi şöyleydi böyleydi diye Kızılaydan çadır alıyorsun. Aksine ortalığı yıkman lazım. Biz bu parayla yurt dışından çadır aldık; Kızılay parayla satıyor demen lazım. Onları bedava vermeye zorlaman lazım.
4 Tane Motorlu taşıtlar ödüyorsun… Hatayda hala bir ton sıkıntı var, Suriyeliyide benimsedik hadi neyse, Somaliye yardım yolluyorsun ya…
Bir de ilave 1.4 milyar dolardır dedi Gezinin Maliyetine. Bu bizi batırmış
10.5 milyar euro - yeni havalimanı.
128 milyar dolarda - ben ekonomistim. düşük faiz düşük enflasyon bedeli.
İşin o boyutu ayrı bir rezillik, utanç verici bir tablo.
Ancak bu ülke insanı (elbette tamamını demiyorum) ahlakı bir çöküntü bir çürümüşlük içinde. hakkı olmadan bir yerlere gelip mevki sahibi olanları, onların akrabalarının rezilikleri, dört beş maaş alanlar… adaleti falan geçtim. Sokakta gördüğümüz namazında ya da değil insan kesiminde çok ciddi bir ahlaki çöküntü, menfaatçilik var. Bu iktidarın yaptığı her şeyi hoş görüp savunur mu bir insan?
Ülkeyi baştan aşağı imamhatiple islam adı altında cemaat, tarikata örüp yarattıkları bir tablo bu.
bunlara oy verenlerin yarattığı bir tablo
Bir ülkede her felakette halktan para istenir mi
Bir ülkenin insanı böyle felaketlerde depremzedelere yardım ettiği için pişman olur mu? Pişman ettiler
Kızılay çadır satmadı, para karşılığı verdi… Bu gibi kelime oyunlarıyla devletimizin üstündeki islam güneşini söndürmeye çalışıyorsanız çok beklersiniz.
Eh bir şeyi kırk kez söylersek olurmuş. Tam olarak delirmedim gerçi ama neyse. Bugün psikiyatriye gittim ilk kez. Çocukluğumdan beridir bende bazı seslere karşı çok rahatsız olma durumu vardı. Bir süredir de özellikle engelleyemeyeceğim bazı seslere maruz kalıyorum ve bu beni çok rahatsız etmeye başladı. Onun dışında uyku konusunda genel bir problemim vardı ve son olarak dört beş gün kadar önce yaşadığım olumsuz bir durum nedeniyle iyice bunlar arttı. Dün gece bir iki saat falan ancak uyuyabildim yani birde bu öğlen de bir iki saat uyudum bilerek ki akşam normal uykuya dönmeye çalışayım diye. Her neyse doktor bazı takıntılarım olduğunu ve bunun için bir ay boyunca günlük olarak Prozac adındaki ilacı kullanmamı ve sonra yine gelmemi söyledi. Çevremdeki herkes ilacı çok kullanma diyor ama bakalım bu bir ayı doktorun önerdiği şekliyle ilacı kullanarak ve biraz kendime dikkat etmeye çalışarak geçireceğim. İlaç iyi etki ederse yine 1 aylık süreç bitmeden bir kontrole gitmeyi ve bırakabilir miyim diye sormayı düşünüyorum. Ayrıca araştırdığım kadarıyla bu doktordan birçok kişi memnun ve hakkında olumsuz bir şey görüp duymadım. Mümkün olduğunca kulaktan dolma bilgilere aldırmadan doktorumun tavsiyesi ile bu süreci atlatabileceğimi düşünüyorum.
Güncelleme: omzumda ufak kırmızı lekelerin çıkması sonucu hemen bir yan etki olabileceği endişesiyle doktora gittim. Doktor Hanım bunun ilaçtan kaynaklanmadığını ama içim rahat olsun diye az bir dozda yeni bir ilaç vereceğini söyledi. İleride dozu arttırmamız gerekebileceğini de söyledi. Yeni ilacı 4 gündür kullanıyorum. İlk gün acayip uyku yaptı çenem kırılacakmış gibi esniyordum ki gün içerisinde iki kez de dayanamayıp iki üç saat uyudum. Onun dışında her gün esniyorum yani uyku getiriyor. Birazcık “amaan banane” modunda takılıyorum. Tabii ki etkileri yine 15-20 gün sonra çıkmaya başlayacak ama bakalım. Bunu kullandıktan sonra ilacı doktor kontrolünde bırakmayı düşünüyorum.
Bugün ömrümün sonuna kadar yalnız kalacağım kafama dank etti. Belki de irademin son kırıntıları da bugün tükendi ve böylelikle kendimi kandırma aşaması bitmiş oldu. Çok net bir şekilde günü geldiğinde yalnız bir şekilde öleceğimden eminim artık. Kitap okumayı sevmemin nedeni de bu sanırım. Gerçek hayatta erişemeyeceğim bazı hisleri bir nebze olsun deneyimlemek için bir araç.
Usta böyle anlık bunalım - depresif durum mesajları bunlar. Tam da iç dökmelik.Ama çok afiili ve genelde tersi çıkan mesajlar… Ne kendini bırak, nede başkasını “aaa bende aynıyım” moduna sok.
Sırf şu alanda yazan ve ben galiba tek kalacam diyenler bir araya gelse tarikat kurulur.
Özünü keşfet, birileriyle olmak (sadece eş değil, kardeşinle yaşamak mesela) toplu olmak yazılı kural değil ki…
Belkide sen zaten bunu istiyorsun…
İstemiyorsan yol çok. Ama sen ne yapıyorsun bu yolda?
Bu tarz mesajlar bana genelde genç-ergen mesajı gelir. Saygısızlık için söylemiyorum ama…
Gerçekten 25 altı isen…
Git üniversitenin Amerikan Futbol takımına gir. Takımın olsun. Onlar birbirlerine iyi sahip çıkarlar.
Motor öğren git bir chopper klubüne gir. Bunlar da aynıdır.
İlla kitap diyorsan; FRP Toplulukları var, Bilim Toplulukları var… Yahu KPSS çalışsan kütüphaneler var! İlla bir çevre yaparsın.
En olmadı internet beleş aktivite yapan yoga-koşu- pilates grupları dolu.
Var yani…
Kız içinde erekek içinde var…
Ama yok hacım benden evden çıkmam. Popoyuda kaldırmam. Ömrümde sokaktan geçerken bir insan gördüm o da oldu oldu olmadı sayonara ise… Yapacak birşey yok.
25 üstü isen…
Tura çık.
İş değiştir.
Cinsel ilişkili var, dinsel temalı var, ortaya karışık var yığınla yakındaki arkadaş uygulaması var.
Parasal açıdan zorsa bile, yukarıda bahsettiğim birçok dernek vs sana halen uygun.
İnsan isterse hastanede kemoterapi alırken bile birileriyle tanışır. Düzenli aynı randevularda devam eder. Yahu böbrek hastalrının bile hastanede ortak arkadaş grubu var. Biri gelmeyince aileyi arıyolar birşey mi oldu diye.
He ama bak burası TC, burdan bulduğun kişi yada kişiler hayatına katılır mı buna değer mi ben daha spesifik birşey arıyorum diyorsan, inan o bile var. İnternet yabancı dil chat siteleri dolu.
Burada bu kadar dökülebildiğine göre burası da sana göre o tip insanlarla dolu.
Konunun adı dök içini rahatla olduğundan dün beni üzen bir olaydan sonra bu şekilde yazma ihtiyacı hissettim. Dediklerinizde haklılık payı var, belki de daha çok denemem lazım. Ama önce değiştirmem/ iyileştirmem gereken bazı şeyler var ve bu benim için kolay değil. Yine de hayat öyle ya da böyle devam ediyor.
Bugün kendimi iyi hissediyorum, dün kendimi o kadar iyi hissetmiyordum. Ondan önceki günü hatırlamıyorum, hatırlamadığıma göre çok bir şey hissetmemiş olsam gerek.
Bu iyi hissetme işini bir standarda bağlamak gerek.
@RolandDeschain Hayatımın bu zamanına kadar yalnız bir insanım, bundan sonrası için kesin konuşamam ama fikrimi değiştirmediğim sürece yalnız kalacağım gibi.
Ben @erce hocamın bahsettiği poposunu kaldırmayıp evde oturan tiplerdenim. Yalnızlığı içselleştirdiğim için bence korkunç ve yanlış bir şey değil, yine de zaman zaman fikir ve düşünce olarak topluma başkalaşmak beni korkutuyor.
Not: Yalnızlık hakkında söylediğim şeylerden emin değilim. Şu ana kadar romantik, duygusal birlikteliği deneyimlemediğim için düşüncelerim tek boyutlu.
Maddi kaygılar, sonu bir türlü gelmeyen borç, biten ilişkinin kapanmaya çalışan yaraları, haftada 5 gün çalışıp aynı zamanda bölüme gitmek ve arta kalan zamanda ders çalışıp, sporu aksatmamaya çalışmak… Hayat kalitem çok düştü, bir şey okuyamıyorum, oynayamıyorum, izleyemiyorum. Olmuyor, cidden olmuyor artık.
Konuştuğum herkesin takma kafaya geçer demesi artık deli ediyor beni. Sen gün boyu oturup kahveni yudumlayıp kitap okuyup, dümenden entel muhabbetler ettiğinde adam mı oluyorsun?
İşletme nedir nasıl yönetilir bihabersin, bütün çalışanların mutsuz, tonla para kazanıyorsun ama bana geliyor fakirim ben ya param yok diyorsun.
Gerçekten kafayı sıyırmak üzereyim hatred karakterine bürüneceğim artık.
Ne istesem alamıyorum, hangi aktiviteyi istesem zamanım olmuyor. Kitap bakıyorum, 2 tane alsam 1 günlük ücretime tekabül ediyor.
Benim eski külüstür bilgisayarı satayım dedim bugün işte Letgo’ya koydum. Alıcı çıktı anlaştık çocukla. Ben Ankara içi satmayı planlıyordum ama çocuk Antep’te imiş. Ben de daha önce hiiiç kargolama falan yapmadım nasıl hazırlanır, nasıl edilir bilmiyorum. Dedim ki çocuğa ağa ben yarın sana elimden geldiğince hazırlayıp yollayayım. Çocuk kibarlığını bozmadan inat etti ille de bugün kargolayalım gibisine ben de onun dediği şekilde yapıp yollamaya çalıştım. Elimden geldiği kadar. İnceden bir stres oluştu yolda kırılırsa falan düzgün hazırlayamamışsak paketi diye. Hayır çocuk da genç belli ki durumu da iyi değil olan hem onun paraya hem benim eski laptop’a olacak. Ama çocuk ısrar edince napayım… Sorumluluk da bana ait dedi. Ama içim rahat değil. Şu kargo sağ sağlim Antep’e ulaşsa çocuk bilgisayarı açsa da rahatlasam diyorum…
Yaz! Yaz! Yaz! Tamam. Duvarları depremde çatlamış sıvayla makyajlanmış 8 katlı bir binanın 5.katında beyazların arasına karışmış siyah bir çorap olduğumu yazayım mesela… Ya da asfalta sürtünen tekerlek seslerini ,melodik küfürlere eşlik eden korna seslerini duymayan ve sanki yazlığının bahçesinde otururmuşçasına rakı masasında keyifli keyifli Zeki Müren’e eşlik eden komşuyu mesela… Çok sigara içtiğimden mütevellit kültabağıyla uğraşmamak için sıra sıra biriktirdiğim soda şişelerini mesela…
Son hızla evsiz kalmaya doğru ilerliyorum. Ailemin de bir evi yok. Yok derken, satın alınmış olarak zaten yok ama ayrı oldukları için gidebileceğim bir evleri de yok.
Bilgisayar çocuğa sapasağlam, kırıksız çiziksiz ulaşmış. Ama adaptörünü getirmemişler bu sefer de. Ayrı bir kutuda kargolamıştım. Onu da getirirler herhalde sonradan.
Tuncay skoru 1-2 yaptı.
Son hızla evsiz kalmaya doğru ilerliyorum. Ailemin de bir evi yok. Yok derken, satın alınmış olarak zaten yok ama ayrı oldukları için gidebileceğim bir evleri de yok. 
