Btooom!
4-5 yıldır listemde olan ama izlemediğim bir anime idi. Burada görüp 12 bölüm zaten izleyim gitsin dedim izledim. İlk 3 bölüm tepkim; nasıl böyle bi’ animenin 2. sezonu olmaz? Ne yapıp batırcaklar oldu. -hoş genelde benzer şeylerden olur, tahmin ediliyordu sebepler- 4-5. bölüm; ama bu anime ikinci sezonluktu oldu. 6. bölümden sonra ise; heee demek böyle ikinci sezonu olmadı oldu. Gittikçe yavanlaştı ve temposunu düşürdü yani. İkinci sezon düşüncesi ile uzatılmış ama reytingleri düşüp böyle kalmış gibime geldi. Herkesin bombalardan abuk subuk kaçıp aynı karakterler ile 2-3 bölümlük kısımlar yapmak yerine daha kararlı bir şekilde devam edilebilirdi bence. Araya katılan ecchi de tuzu biberi. Yahu bomba kızın memesinden sekti! Zaten sonu o kadar açık biten ve gelmeyen bi’ anime izlemeyeli de yıllar olmuştu, nostalji yaşadım. Çünkü artık belli’ bi konu bitirilip kalanı ikinci sezona bırakılıyor genelde. Yeni karakterler filan tanıtılıp sanki 13. bölüm gelcek gibi bitti. Animenin bir çok yerinde olduğu gibi orası sayesinde de işte 2012 be dedirtti yani. 
Keşke daha karanlık ve hayatta kalma temalı bir anime olsaydı diyorum tekrardan. Animenin hakkını veren tek karakter resimde koymuş olduğum Masashi karakteri idi ve favorim oldu. Ana karakterin çocuk ile kapışırken “aman tanrım, sanki arkadan oynuyorum gibi her şeyin farkındayım. Ölüm ile burun buruna gelince içimde ki gamer çıkıyor pup alıyorum” demeye getirmesi de yine koca bir 2012 idi.
Yanlış anlaşılmasın yadırgamıyorum, o zamanların modası o idi ve 2012 ve öncesi serilerin yeri bende apayrıdır. Hoşuma giden etmenler idi bunlar yani, hoş bir nostalji oldu.
Normalde eridiğim Kansai aksanını ise Oji-san tipinde 12 bölüm duymak garipti.
Şuraya bi’ Kansai bırakayım da örnek olsun, 15. saniye.
Room Camp: Soba Udon | Laid-Back Camp - YouTube
Mangası ise bir arkadaş anlatmış daha farklı bitiyormuş ve altarnatif finalde gelmiş ikinci kere. Şuraya bırakayım merak edene:
Animedeki gibi devam ediyor diyebilirim finale doğru değişiyor sadece gidişat. Finalde doğru yaklaştığımızda sadece 5 kişi hayatta kalıyor, bunlar: Sakamoto, Himiko, Kira, Oda ve Kenya (Kenya animede gözüküyor muydu hatırlamıyorum, galiba gözükmüyordu). Normal finalde Oda hariç kalan 4 ü birlikte çalışıp adaya gelecek bir helikopteri çalıp kaçmayı planladılar. Ama ilk denemelerinde başarısız oldular. Bunun ardından oda nın çipler için sakamoto ya saldırması ile savaştılar, ve ikisi birbirini öldürdü. Oda ve sakamoto hariç geriye kalan 3 kişi kurtuldu. Kurtulanlar için bir ödül töreni düzenlendi. Bu sırada Himiko, bütün bunların başı olan adamı öldürdü ve hikaye Himiko nun ağlayışı ile manga bitti. Alternatif sonda ise (normal final fazla mı tepki aldı ondan mı çıktı böyle bir son bilmiyorum ama), onları adaya atan kişilerin bir çalışanı (şu sakamoto nun senpai dediği eleman), en büyük yardımı yapan babası ve amcası(amcası yardim ederken öldü) onlara yardımcı oldu ve bombaların kilidini kırdılar (bu normal final de de oldu yazmayı unutmuşum). Yine Oda sakamoto ya saldırdı ama bu sefer sakamoto kazandı. Oda ise ölmedi bir ayağını kaybetti. İşte bu şekil sonra dışarıdan yardım ile kurtuluyor 5 ide.
Manga finali için ise düşüncem; mutlu sonla bitmeyen finaller bende bi’ burukluk ve boşluk bırakıyor ama en iyi finaller de onlar oluyor.
Animeyi beğendim tavsiye ederim lakin sıkılabildiğiniz noktalar ve ucunun bu kadar açık olması rahatsız edebilir. Bi’ ara izlediğim her anime böyle bitiyordu ve o hissi hatırlamak iyi bir nostalji ile karışık sonu kalan serileri aklıma getirdi üzüldüm.
Şimdi düşününce o serilerden sadece ao no exorcist ikinci sezonu geldi.
Sakurasou no pet na kanajo, shakugan no shana, sekirei, black blood brothers, digimon savers-bak tek tek geliyor
- geldi aklıma… Shakugan no shana direkt finaldi ama yarim kalmışlık hissi bırakmıştı bende.
Şimdi bunun gibi çok çok uzun zamandır listemde olup mükemmel olduğunu bildiğim halde izlemediğim animeleri bitirmeyi düşünüyorum. Darken than black ile başlıyorum. İyi ve klasik olduğunu zaten bilip doğru an gelmedi hissinden ötürü izlemediğim çok fazla seri var.