İkinci kitabın güzelliği ardından büyük beklenti ile başlayıp kendimizi yuvamızda bulduğumuz bir giriş ile de başlayınca kendi kendime demiştim; işte tam bundan bahsediyodum diye.
Özet
Lakin beni kendine çeken giriş kısmına rağmen kitap genel olarak güzel gitse ve yine sıkılamadan bitirsemde temponun düştüğü kısımlar oldu. Benim için birinci kitaptan kesinlikle daha iyi ama ikinci kitaptan miniciğinden bi’ tık altta kaldı diyebilirim yani.
Hikayeye geçer isem: Tüm evren tarafından dışlanmış, köken olduğu bile unutulmuş hatta red edilmiş zavallı dünya gezegeni ve yobaz insanlık, hatta körü körüne iki taraf içinde geçerli olan yobaz bir düşünce biçimi ile beraberiz bu kitapta. Onlar ve evrenin geri kalanı arasında ki çift taraflı nefret ve bunun sonucu ortaya çıkan olaylar örgüsünü okuyoruz. Birkaç yan unsur ve karakterimiz de var tabii ama onlar hakkında ipucu ve detay vermek istemiyorum. Zira ne desem spoiler ya da direk hikayenin kendisi olur diye toparlayamıyorum. 
Seriyi kendi içinde benim için sıralar isem de Kesinlikle 2-3-1 şeklinde olur.
Ve tabii ki tavsiye etme konusunda ise yeniden; “E Asimov yani.” diyorum. 