Eser hakkında hiçbir bilgim yoktu okurken. Bir arkadaşımın hediyesi. Kısa sürede bitiririm deyip okumaya başladım.
Sanırım kitabın dili ile başlamalıyım. Dönemi gereği ve Hıristiyanlığı da yüceltme uğraşı verildiği için şiirsel, süslü bir dil kullanılmış. Bu süslü dili ben de yazar gibi süsleyerek anlatmak istiyorum. Çünkü gerçekten mor nesirin dibine vuruluyor. Başım ağrıdı bir süre sonra. Sadelikten yana olduğum için bu tarz yazımlar beni boğuyor. Aslında şiirselliği basit kullanan yazarları severim. Fakat bu romanda şiirsel uslubun ayarı kaçık. Kabahat bulamıyorum, dönemi gereği bu tarz bir yazım yaygın. Ve neden bu dilin kullanılması gerektiğiyle ilgili kendi düşüncemi de aktaracağım. Fakat gerçekten baş ağrıları yaşadım. Tolkien’ın kimlerden esinlendiği açıkça belli oluyor. Yazarımız bazen o kadar çok betimleme yapıyor ki, hikaye akmıyor tabiri caizse. Doksan sayfalık bir kitap ancak bu kadar ağır olabilirdi.
Romansda, her şeyden önce bir insanın ahlakı ve aklı için öğretiler var. Açıkça da görülüyor ki Hıristiyanlığı yüceltme üzerine yazılmış.
Açıkçası hikayenin alt metninde göründüğünden fazlasını anlatan müphem bir kısım yok gibime geldi. Dediğim gibi; Hıristiyanlık kırbaçlamasıyla yazılmış.
Öne çıkan şey, Gawain’in onuru ve cesareti. Bile bile ölüme gitmek. Her zaman onurlu bilinmiş, onuru için yaşamış bir adamın, sahiden o onura sahip olup olmadığını gösteren bir öykü. Ancak son raddeye kadar onurunu ve cesaretini koruyabilecek mi? Bir insan olarak bence sınavını geçti. Hatta fazlasını bile yaptı. Bence. Lakin Gawain bir şövalye olduğu için, davranışı bir şövalye için yanlış. Ve Gawain’in yakarışlarından anlaşılıyor ki Hıristiyanlık için de yanlış bir davranış.
Sorunumuz Yeşil Şövalye. Sembolizm olarak sunulduğu aşikar. Peki neyi sembolize ediyor? Doğa? Yaşam? Ölüm? Döngü? Denge? Ya Yeşil Kilise?
Çektiğin her yöne gelebilen ve aynı zamanda her yöne dağılabilen bir anlam karmaşası. Belki Yeşil Şövalye’nin sembolize ettiği şey basittir. Yeşil Şövalye, Yeşil Kilise’nin şövalyesi olduğu için, herkesi kilisenin ‘doğru’ öğretilerine yönlendirme gayretiyle sembolize ediliyor olabilir. Yahut Yeşil Kilise’nin yabanıl hali bize neyi anımsatıyor? Doğanın saf halini, el değmemiş, bozulmamış düzenini, değil mi?
Gawain’in ahlak yolculuğu, aslında döneminin karanlık yüzünü çok iyi yansıtıyor düşündüğümüzde. Savaşı, doğaya karşı savaşı, fütursuz zenginliği ve şehvet düşkünlüğünü iyi anlatmış.
kuran, incil Ve tevratın; Cahillik Ve Habisliği Dizginlemek Adına Yazıldığını Düşünmüşümdür.
Sir Gawain ve Yeşil Şövalye romansının da aynı işlevi gördüğünü düşünüyorum.
O yoğun sanatsal dili ve ahlak öğretisi, döneminin us noksanlığına iyi bir örnek.