Jules Verne iyi güzel yazıyor ama tüm kitaplarını toplasan bir Malazan etmez.
Adı: Death’s Merchant goodreads
Yazar: Justan Henner web sitesi
Sayfa Sayısı: 1278
Basım Tarihi: 20 Eylül 2017
ASIN: B0733NPN32 Amazon
Aslında Sword of Kaigen okuyordum ama aklım sürekli bu kitaptaydı. Sword’a da bir türlü ısınamadım, şimdilik onu kenara alıp buna başladım.
Bu kitabı bir başka forumda duydum ilk kez. Hatta “Malazan seviyesinde” demişti okuyanlardan birisi, oradan aklımda kalmıştı. Sonra o forumdan birkaç arkadaş okuyup da “mutlaka okuyun” diye yazınca dedim “Tamam, aradığımı buldum” ![]()
Türkçe çevirisi yok maalesef. İngilizce olarak okuyacağım. Arkasında konusuyla ilgili şöyle yazıyor:
Knocking on Fate’s door was an easy dare for Trin. Or, so she thought. Her foolish prank ended in a curse to bring the god of Death to the world. Now, Trin’s travels leave death in her wake so she’s desperately trying to break Fate’s curse and reclaim her destiny.
Wilt has been promised godhood by the Mother of the Gods. He should have asked a few questions about the process, because it’s filled with pain and torture at the hands of Justice. He’s trying to find a way to escape, or better yet, kill the god of Justice.
Jem has attracted the attention of the gods with the list of people he’s got to kill. His father is first on the list.
Eğer okumak veya incelemek isterseniz e-kitabı sizle paylaşabilirim. Hem belki bir “Birlikte Okuma” aktivitesi de yapmış oluruz ![]()
Selamlar
Bana o çağrışımı yapmadı ama size ya da başka okura o çağrışımları yapabilir.
@narpal Bu ara Zaman Çarkı en favori serim oldu, uykuya dalmadan önce bile beynimin içinde Aes Sedailer, Lord Ejder, terkedilmişler geziyor. 
Sonsuzluğun Sonu’nu okumaya çalışıyorum ama akmıyor bir türlü. Vakıf serisini bayıla bayıla okumuştum ama bu kitaba kaç gün oldu elime bile almadım. Belki ramazandan dolayıdır bilmiyorum. Asimov okumaya bu kitapla başlanılmasını önermek çok ama çok büyük bir hata bence. İyi ki Vakıf ile başlamışım.
Okurken betimlemeler sıkmıyorsa Zaman Çarkı dünyasını insanın beynine işleyen bir anlatım tarzı var. Sadece 3 kitapta olaylar çok durağan geçtiği için biraz sıkmaya başlamıştı.
Kaçıncı kitabı okuyorsunuz?
Bence Vakıf beklentinizi çok yükseltmiş gibi duruyor. O yüzden Sonsuzluğun Sonu biraz durağan geliyordur. Bir de olayın geçtiği yer yanlış hatırlamıyorsam sürekli bir kapalı ortamdı. Onun da etkisi olabilir.
Bugün yarın 10. kitaba başlayacağım.
Ben ilk 2 kitabı biraz yavaş okudum ama Zaman Çarkı evrenine aşina oldukça okuma hızım arttı. Serinin uzun olması, ciltlerin 700-800 sayfa olması, çok sayıda kitabın olması okumaya başlamadan önce gözümü korkutmuştu. Sıkılmayayım diye ciltleri araya başka kitaplar koyarak okuma düşüncem vardı ama galiba 4. kitap ile 9 . kitap arasında başka kitap okumadım 
Ben ilk 9 kitabı 1 senede zor okumuştum. Çocuğun yeni doğduğu döneme denk gelmişti kafam zor basıyordu.
Okuyanlar genelde 7-8-9 ve 10. kitaplarda biraz bezmeye başlıyorlar. Ben 8. ve 9. kitabın arasına bayağı zaman koymuştum. Sorun betimlemelerden ziyade Rand hariç diğer karakterlere çok ağırlık vermesiydi. Egwene’yi sevmeyen gruptayım.
Sizde böyle bir sorun olmadıysa gerisi daha heyecanlı gelir.
Seri hakkında tek canımı sıkan nokta son kitabı veya kitapları R. Jordan’ın yazmaması oldu. Sanderson da olabilecek en iyi işi çıkarmış ama aynı şey değil.
Geçmiş olsun (20 krktr)
Son sayfalara doğru anlatılanlar bir sonraki kitabı okuttu bana, gerçi bazen 1,5 kitap sonra ne olduğunu öğrenebildim.
Ben Egwene ve kankaları bölümlerini de sevdim ama en keyif aldığım bölümler Mat’ın bölümleri oldu.
Kitap sonlarında yaşanan olaylar tüm kitabı sabırla okutuyor. Bazen 700 sayfa hiçbir şey olmuyorken son 50 sayfada fırtına kopmasını seviyordum.
Mat dışında neredeyse herkes çok ciddiydi, onun bölümlerini iple çekiyordum. Dizide de kişilikleri iyi yansıtırlar umarım.
Sadece asimov kitapları içinde değil, okuduğum tüm kitaplar içinde en iyi diye nitelendirdiğim kitap bu olmuştu, öyle de kalacak gibi. Kitap okumaya başlayacak olanlara dahi öneriyorum 
Keyif alma meselesi çok kişisel mesele.
En sıkıcı bölümler açık ara Elayne bölümleri. Birde Egwene nefret edicileri pek anlamadım. Ne suçu var garibimin.
Nereye çekerlerse oraya gidiyor. Serinin tek suçu bence açık ara çok uzun olması. 7 veya 8 kitapta dolu dolu anlatılsa idi belki bugün Yüzüklerin Efendisi ile aynı kefeye konulur ve daha fazla kişi tarafından okunulurdu. Birde şunu söyleyebilirim artık. 11.ciltin sonlarına geldim ve Robert Jordan kesinlikle iyi bir anlatıcı değil. Muazzam bir fikir, kurgu, hikayesi ve karakter gelişimi var ama anlatımı çok kötü. Çok fazla tekrara düşmüş. Hiç mi uyarmamişlar adamı anlamadım. Yada ne bileyim tamamen benim tarzım bu beğenen böyle okusun diyerek yazmış. Bugüne kadar yazdığım bütün cilt incelemelerimde ki eleştirilerim halen aynı. Bakalım şimdi sırada Brandon kitapları var. Birde goodreadsten aldığım şu capsi de buraya bırakayım ne demek istediğimi anlarsınız.
Karakter gelişimi üzerine oturmayan sadece Egwene vardı kitapta. Diğer herkesin yaşanan olaylarla karakteri şekillenirken Egwene’nin olmaya çalıştığı kişinin tavırları bazen aşırı yapmacık geliyordu.
Egwene birden kendini hiç ummadığı bir durumda bulduğu için uyum sağlayamadı. Hep bir şüphe ile baktı o duruma. Ama aldığı bilge eğitimleri en azından bulunduğu duruma ayak uydurmasını kolaylaştırdığını düşünüyorum. Benim kafama yatmayan mesela Elaynenin peynir ekmek yapar gibi angreal ve türevlerini bu kadar kolay yapabilmesi. Bunca yıllık Aes Sedailerin çoğunun varlığını bile çözemediği objeleri daha kabul edilmiş bile zor olan ve kendini olayların içinde birden bulan birisinin o kadar ölüm tehlikesi olmasına rağmen nasıl bu kadar kolay yapabilmesi.
Belki biliyorsunuzdur, Jordan aslında seriyi daha kısa (6 kitap diyen var) olarak tasarlamış. Sonrasında yanlış hatırlamıyorsam yayın evi baskısı (veya anlaşması) sebebiyle seriyi uzatmış. Haliyle de olması gerekenden 2 kat uzun bir seri var karşımızda ve bazı yerleri hakikaten sündürülmüş gibi hissettiriyor. Özellikle Perrin kısımlarını uzattıkça uzatmış gibi gelmişti bana. Bu yüzden çoğu kimse 6-9. kitaplar arasında bunalıp bırakıyor.
Bence seri 6-9 kitap arasında bitseydi, çok daha iyi yerlere gelirdi.
Adamı sarhoş eder bu teknik, seri meri bitmez ![]()
Ekleme:
@Buyici
11’den sonra Sanderson yazıyor. Belki onu beğenirsiniz ![]()
Bir de şöyle bir sınıflandırma gördüm. Ben de aynen böyle düşünmüştüm okurken.
I can imagine getting angry with Robert Jordan while the series was actually being written. I say this as a Wheel of Time fan halfway through his second read-through.
- Books 1 through 3 are quite good. RJ could have written the ending of book 3 differently and ended the series right here, and it would have been a great trilogy.
- Books 4 through 6 are pretty good. 6 ends with one of the most memorable scenes in the entire series.
- Books 7 through 10 are the infamous WoT slowdown. These books are an exercise in plot inertia, with book 10 (Crossroads of Twilight) widely considered the worst offender. Most people who give up on the WoT give up here, and for good reason. They aren’t bad books, but they are aggressively slow compared to the previous 6 and final 4.
- Books 11 through 14 are where the series picks up again. As you probably know, RJ passed away after book 11, and the final 3 were finished by Brandon Sanderson with the help of RJ’s notes. Brandon Sanderson tied up the hundreds of loose ends left by RJ at a break-neck speed and ended the series with A Memory of Light, which is easily one of my all-time favorite books.
Now that all 14 books are out and available, the 7-10 slowdown isn’t that bad. But I can easily see why someone would lose interest if they waited for years and received CoT as their reward.
Şu an köpek gibi büyütülmüş çocuğu okuyorum . Inanılmaz guzel ilerliyor . Çocuk psikanalizi boyutunda baya vurucu bir kitap olmuş…
Lovecraft değil de Edgar Allan Poe olmayacak mı? Sanki karışmış yazarlar.
Evet öyle olmuş, yanlış yazmışım yazar isimlerini.
Bakım yaptırmamız lazım anlaşılan, yaşlandık.

