Kitabı bulamadım. İsmi benzeyen bir kitap buldum ama bu değildir herhalde, tanıtım yazısı kitabın bana hitap etmeyeceğini düşündürdü.
Alper abi benim yazıp da , senden görüş beklediğim eser desem. Pc de indirilenler dosyasında pdf olarak duruyor olabilir. Ayrıca bknz. özel mesajlar… 
( Unutlmaktan dehşet keyif aldım şuan)
2 Beğeni
Doğru ya, unutmadım aslında, 3-5 gündür oyunlara vs ara verip kitap okumaya da başladım, önerin olan öyküyü bugün okuyacağım.
Sis
Miguel De Unamuno’dan okuduğum ilk kitaptı. Ne zamandır beklemekteydi kitaplığımda. Unamuno İspanyol edebiyatının en önde gelen yazarları arasındadır, hatta İspanya’da Dostoyevski’yle bir tutulur. Ömrü boyunca farklı çelişkiler ve kararsızlıklar içerisinde yer almıştır ama General Franco’ya da “Kahrolsun siz ve faşist yönetiminiz!” diyebilmiş bir isimdir. İşte böylesine önemli bir yazarın da en bilinen eseridir Sis. Kitabın ana gündemi aşk, ama bu aşk ismi gibi sis aslında. Yani aşk ön planda ama bu aşkın sisi içerisinde bir adamın kendini arayışını okuyoruz. Varoluşçu yanı çok kuvvetli olan felsefi geri planı çoğu kez sislerin içerisinden çıkıp dikiliyor karşımıza. Eugenia, Rosario, Ludovina ya da köpeğimiz Orfeo bambaşka temsiller içeriyor arka planda.
Miguel De Unamuno bu kitapta kitabı “nivola” olarak tarif ediyor. Klasik bir novelladan farklı olduğunu, bu farkı; genellikle diyaloglar üzerinden gitmesi, diyalog olmadığı zaman da köpeği ile monolog şeklinde ilerlemesi olarak tarif etmiş. Eleştirmenlere göre bu eleştiriden kaçma amaçlı yapılmış bir oyun. Ben de Unamuno’ya katılıyorum, gerçekten farklı bir yazın olduğunu, tiyatro ile roman karışımı olduğunu düşünüyorum ama bunun o kadar da fark yaratmadığı görüşündeyim. Kitabı çok sevdim diyemem ama beğenmediğimi de söyleyemem. Bana hitap eden ve etmeyen yerleri vardı. Ancak akıcılığına bir şey diyemem, gayet akıcıydı, dili sadeydi ve de anlatımdaki mizahi yaklaşım ilgi çekiciliği arttırmış. Ayrıca Yusuf Atılgan’ın Aylak Adam’ına benzediğini de söyleyebilirim genel olarak.
Herkese keyifli okumalar dilerim.
20 Beğeni
Kitapta kısa kısa anı-öyküler yer almakta. Yazar kendisinin de bir dönem işçi olarak çalıştığı Almanya’da geçen daha çok izlenimlerden oluşan öylüler kaleme almış. Yazarın dili kendine has kullanımı, devrik cümleleri yer yer hoşuma gitse de genel olarak beni biraz sıktı.
Bu kitabın ilk bölümü canımı sıkınca ve bir türlü akmayınca kitabı az daha bırakacaktım. Neyseki okumaya devam etmişim! Asıl hikaye başlayınca kitabı elimdem bırakamadım. Kitabı sevmeyenlerin neden sevmediğini az çok anlıyorum. Yazar kitabın bütününde ders verir bir tarzda üslup tutturmuş. Kitabı sevme nedenim ise yazarın kötülüğü ve insanın acziyetini, nankörlüğünü ve aynı zamanda fedakarlığını çok güzel anlatması oldu. Kitabın fantastik yönü de çok hoşuma gitti.
16 Beğeni
Bekir Yıldız öykülerin çok genç yaşlarda okumuştum, 6-7 ay önce tüm kitaplarının Everest baskılarını satın aldım ve ara ara tekrar okumaya başladım. Bu okuyuşum da seçtiği konular beni de biraz sıkıyor. Dediğiniz gibi yazarın dili ve anlatım biçimini ben de beğeniyorum ama hikayelerine konu edindikleri başka bir zamanın, dünyanın konuları olması nedeniyle okurken sıkabiliyor.
Bu arada aklıma gelmişken şunu da yazayım. Hasan Ali Toptaş henüz basılı bir kitabı yokken, ilk öykü yazmaya başladığında öykülerinin dil ve biçim olarak Bekir Yıldız öykülerinin bir takliti olduğunu ve Bekir Yıldız’a bu öykülerini gösterdiğini, Bekir Yıldız’ın bir daha beni okuma dediğini yazmıştı.
2 Beğeni
Uzun zamandır merak etmekteydim, dün akşam itibariyle bitirdim. Çok ilginç bir deneyim oldu, idari modülünün kontrolünü hack’leyen bir botun düşünce dünyasında dolaşmak çok keyifliydi. Çok kısa bir kitap olmasına rağmen çok çabuk bağ kurulabiliyor Katilbot ile. Severek okudum, diğer kitapları da aralara serpiştireceğim.
Yalnız son kısımda bir yeri anlamadım, tekrar bakacağım ben mi atladım diye ama okuyan birisi yanıtlarsa sevinirim.
Kitabın sonunda Katilbot düşmanı oyalarken, acil durum roketi mi neydi, onu kim ateşledi? Baktım ama sanki kendiliğinden mi ateş aldı, nasıl oldu göremedim. Son kısmı yani nasıl kurtuldular orayı anlayamadım maalesef 
Ekleme: Çeviri ile ilgili de şöyle bir durum var. Orijinal dilde HubSystem, SecUnit gibi terimler var. Sec zaten security’nin kısaltması. Bizim dile de bu GüvBirim olarak çevrilmiş. Sec İngilizce’de sıkça kullanılıyor ama Güv nedir bilmiyoruz. Ben açıp baktım da öyle netleşti kafamda çünkü dipnot da yoktu. Özellikle MerSistem’in çok ucu açık. Bunların dipnotlar ile açıklanmasını isterdim.
16 Beğeni
Yanlış hatırlamıyorsam (okuyalı uzun zaman oldu). Uyarıcıyı diğer arkadaşları ateşliyor.Uyarıcıların ekstra güvenliği yok, şirket cimri gibi bir şeyler söylüyordu Güvbirim. O sondaki oyunu o nedenle oynadılar, oyalamak ve bu sayede uyarıcıyı ateşlemek.
Doğru hatırlıyorsunuz, plan o şekilde idi ama ne ara ateşlendi onu kaçırdım ben Son sayfalara baktım göremedim ama tekrar bakacağım.
1 Beğeni
YILDIZ GEZGİNİ
Jack London’un Yıldız Gezgini kitabını okudum. Kitap çok akıcı ve çok beğendim. Jack London bu kitabı hapishaneye düşen arkadaşı Ed Morrell’den esinlenerek yazmış. Konusu; bir profesörün hapishaneye düşmesiyle birlikte tecritte gördüğü işkencelerden kaçabilmek için geliştirdiği astral seyahat ile profesörün daha önceki kişiliklerine ve yaşadığı dönemlere yolculuk ediyoruz. Yani öldükten sonra Cennet ya da Cehennem yok. Reenkarnasyon ile başka bir zamanda, başka bir kişi olarak yeniden doğmuş olacağız. Konu olarak bunu işlerken aslında adaletsizliklerden, ahlaksızlıklardan, hapishanelerin acımasızlığından da bahsediyor ve okuyucuyu da sürekli olarak iğneliyor Jack London
19 Beğeni
The Kaiju Films: A Critical Study of Cinemas Biggest Monsters - Jason Barr
Konu: 100’ün üstündeki kaiju iega (dev canavar filmi) referans alınarak, “basit temellere dayanan saf eğlence” gibi algılanan janranın sofistike yapısına dikkat çekiliyor.
Yorumum:
Giriş kısmı dahil, sekiz bölümden oluşuyor. Ana başlıklar şöyle:
“Giriş: Apayrı bir Tür”, “Kaiju’nun Japon Kökleri”, “Afetler; İnsan Eliyle ve Doğal Yolla”, “Uluslararası ve Yurtiçi Politikalar”, “Bilim ve Kitle İmha Silahları”, “Amerika ve Kaiju”, “Beden, Cinsiyet ve Kaiju”, “Nostaljinin Rolü ve Sırada ne var?”
Dev canavar filmlerine dair oldukça aydınlatıcı bir çalışma olmuş. Ne kafa karıştıracak kadar akademik ne de okumaya değmeyecek kadar yüzeysel. Türe hayat veren, besleyen, ayrıksı kılan ve benimsettiren açık veya örtük şeyler az ve öz biçimde irdelenmeye çalışılmış.
Örneğin, janranın eski usül bilimkurgularda sıkça karşılaşılan canavar temasının alt türü olduğu varsayımına karşı çıkılıyor. Farklı mitlerde, folklorlarda karşılaşılan devimsilerin veya kıssadan hisse hikâyelerin konusu olan varlıkların sinemaya yansıyan uzantıları olabilecekleri üzerinde duruluyor.
Janra, 2. Dünya Savaşı öncesi ve sonrası Japonya’nın bitmek bilmeyen çatışmasından nasıl ve ne şekilde etkilenip biçimlendiği ele alınıyor.
Janranın Japon tiyatrosundan güreşe uzanan anlatım yapısı, insan eylemlerine kuşkuyla yaklaştıran karamsar ve kuşkucu altmetinleri, Amerikalılar ile Japonlar arasındaki algı ve yaklaşım farkı, emperyalist ve komünyal bakış açılarını yererken prodüksiyon zayıflıkları gerekçesiyle popüler kültürde “cheesy” eğlence olarak varlık göstermesi, türün çocukluk ve nostaljiden aldığı güç, erkek fanların çoğunlukta olması vb. pek çok konuya değiniliyor.
Kitabı okuduktan sonra, kaiju eiga hakkında fikir edinilebilir. Janrayı sorgularken okuru da bu düşünme deneyine dahil eden bir kitap.
Hangi filmler kaiju kaymasına girebilir? Gerçek anlamda gişe canavarı veya B Filmi kategorisine sokulurken sanat ve politik sinemayla olan bağını nasıl sürdürmüştür? Canavarların ekran süreleri ile yarattıkları etki arasındaki ilişkinin niteliği neye bağlıdır? Canavarın yenilmezliği ile bilimin ve militarizmin çaresizliği arasındaki tezat neye dayanır? Canavarların insanileşmesi veya da gerçeküstü doğası neden ana mesajı saptırmak yerine onu güçlendirir? Canavarın varlığıyla bütünleşen yıkımın sorumluluğunu algılayıp algılamamak filmin yaratacağı etkiyi neye ve nasıl yönlendirir?.. gibi gibi soruları hem soruyor hem de cevabını arıyor.
Maalesef Türkçesi yok. Konu gereği ne kadar ilgileneni olur, bilemem. Ama alt ve popüler kültür ikonlarının doğuşuna, tüketimine ve toplumsal farkların rolüne dair ilgi uyandıran bir çalışma.
Godzilla on My Mind: Fifty Years of the King of Monsters - William M. Tsutsui
Konu: Godzilla fanı olan William M. Tsutsui, seriye ve Canavarlar Kralı’na dair görüşlerini aktarıyor.
Yorumum:
Kitabın yarısındayım ve okuduğuma pişmanım. Hatta okumaktan en pişmanlık duyduğum, bu da böyle bir kitap, demekte zorlandığım bir kitap oldu.
Bir iki ilginç anektod içerse de çoğu şey yazarın seriyi algılamasıyla alakadar. Bu algı da “eğlenceli işte, o kadar” yaklaşımında. Seriye olan tutkusu, ilk film hariç, onu küçümsemesine rağmen sevmiş olmaktan ileri geliyormuş gibi. “Tamam, sofistike işler olmadılar. Böyle iddiaları da yok; vardıysa da öyle ahım şahım ve başarılı değildi. Şehirleri yıkmasını izlemek zevkli.” anlayışı can sıkabiliyor.
Yazarın fanlık anlayışını “sevdiği şeyi kusurlarıyla kabul etmek” olarak tanımlayamıyorum. Seride anlamadığı veya önemsemediği şeyleri üzerinde durmaya değmezmiş gibi görüyor sanki.
Bakış açısındaku sorunundan haberdarken kitaba başlamış olsam da yazarın tutumuna sinirlenmeden edemiyorum.
İki kitapta yetersizliğine dikkat çekilerek bahsi geçmişti; yorumladığım The Kaiju Films ve A Critical History and Filmography of Toho’s Godzilla Series (2d Ed.). İkinci kitabın sadece önsözünü okuyabilmeme rağmen seri hakkında G.M.M’takinden daha fazla şey öğrendim.
Bu kitabın tek olumlu yönü, The Kaiju Films’te bahsi geçen Amerikalıların gözündeki Godzilla ve kaiju eiga algısını iyi özetliyor oluşu. Bu açıdan faydalı.
Merakıma yenilerek ilk önce okuduğum son bölüm, kitabın en iyi kısmıydı. Sebebiyse, yazarın da Godzilla ve kaiju eiganın yarattığı cazibeyi anlamlandırmada zorlandığını itiraf etmeye yaklaşması. Ha, bunun cevabı The Kaiju Films’te mevcut; umarım okumuştur.
17 Beğeni
Kızların Suskunluğu - Pat Barker
Tarih, oğullarının cesedini almak için düşmanına yalvaran bir babanın incinen gururunu alır heybesine. Tarih, yiğit bir savaşçısının ardından yakılan ağıdı yazar zihinlere. Tarih, patriyarkanın değirmenine su taşır durur. Değişen mağlupları bile sonsuzluğa uzatırken daimi mağlupları görmezden gelir. Kadının adını siler sayfalardan. Hikâyesini öldürür, payına suskunluğu bırakır. Silinmeyen tek bir satır kalır geriye: Kadına suskunluk yaraşır.
Pat Barker; bireyi, travmayı, hayatta kalmayı sabitleyip feminist bir üçgen yaratıyor Kızların Suskunluğu’nda. İlyada’nın ışınlarını gönderip yarattığı kanlı gökkuşağından öldürülen hikâyeleri devşiriyor ardından. Tanrıların dualarına kulak asmadığı, tüm şarkıların erkek kardeşlerine ait olduğunu çaresizce idrâk eden Briseis’i merkezine alan bir suskunluk yırtılması bu: Erkeklerin kırılgan gururlarını trajedi olarak sunan tüm anlatılara bir isyân. Sadece bakılacak, uğrunda dövüşülecek bir nesne olmaya mahkûm edilen kadınların kabuller ve ölüme giden başkaldırılar arasına sıkıştırılmış öyküleri.
Kızların Suskunluğu üstlendiği bu bilinç kırıcı görevi etkileyici ama savaşı kutsamadan yerine getirmeyi en çok da Barker’ın Homerik esintiler taşıyan üslup notalarını kendi cesur orkestral çıkışlarıyla birleştirerek başarıyor. Sayfalar dalgalar gibi kabarırken Thetis’in tuzlu saçları Briseis’e dönüşüyor. Akhilleus’un terli kasıklarının ıslattığı çarşaflar kurumuş kanla kaplı giysileri ile bir köşeye fırlatılırken, Polyksene’nin kesilen siyah saçları vebalı sıçanların ölüleriyle toprağa sarılıyor. Andromakhe’nin keskin bakışları altında oğlunun dağılmış beyni üstünde sinekler uçuşurken, İlyada yeniden hayat buluyor: Artık yeni şarkılar lazım bize. Patriyarkanın parlak harmaniyelerle örttüğü trajedilerin altından oluk oluk kan sahneyi suluyor şimdi. Kızlar artık suskun değil. Kadınlar ağıt yakmayı reddediyor. Yeni doğan günün ışığındayız. Şimdi şarkı söylemek gerek.
15 Beğeni
Ay Polisi —Tom Gauld
Anlatacak birşey yok yani çok kısa zaten.
Şaka gibi aldım elime hemen bitti tarzı. Beni tek düşündüren ayda yalnızlık düşüncesi oldu. Neden bilmiyorum okumasam da olurmuş gibi geldi. Pek sevemedim. Belki kısa oluşu belki de çizimleri sevemeyişim veyahut her ikisinden dolayı. Sırada Golyat var onu da yavaşça okumaya çalışacağım artık.
Ekleme: Golyat da an itibari ile bitti. Bu biraz daha hoşuma gitti. Davud ve Golyat (David and Goilath) efsanesini biraz değiştirerek ve diğer tarafın gözünden anlatarak okuyucuya sunuyor. Bu da diğeri gibi kısa olduğu için pek anlatacak bir şeyim yok.
11 Beğeni
Ficciones (Jorge Luis Borges)
Gene Wolfe aracılığıyla adını duyduğum bir yazar. Okuyunca da Wolfe’u etkilediği yerleri görmek kolay oldu. 5 ve 30 sayfa arası değişen 17 öykü içeriyor, gerçi bazılarına öykü denilebilir mi emin değilim. Konular ise her telden: edebiyat eleştirisi, cinayet, hakikat arayışı, öznel idealizm, sonsuzluk, Kabbala… Bazı öyküleri bende olandan daha fazla felsefe ve edebiyat birikimi istedi, ama aklımın erdiği kadarı kitabı takdir etmem için yeterli oldu. Favorilerim:
Tlön, Uqbar, Orbis Tertius: Bir ansiklopedide denk geldiği Tlön isimli kugusal gezegenin sırlarını açığa çıkarmaya çalışan bir yazar.
The Babylon Lottery: Bir piyango oyunu temelinde kurulmuş bir medeniyet.
The Library of Babel: Sonsuz bir kütüphane oluşan bir evren.
Funes the Memorious: Geçirdiği kaza sonucu kusursuz hafıza kazanan bir insan.
18 Beğeni
Gert Heidenreich - Taş Toplayan Kadın
İlginç bulma ihtimaliniz olduğunu düşündüğüm uzunca bir inceleme yazdım goodreadste.
Ben kitabı beğendim. Okuyanınız olursa umarım beğenir.
4 Beğeni
BİTTİ.
Çok başka bir gezegende bambaşka bir flora ve faunanın içinde almaşık renklerin hakim olduğu yedi kişilik dolu dizgin bir serüven, Aden. Kaptan, Fizikçi, Sibernetikçi, Doktor, Kimyager, Mühendis ve elbette siz.
Hissederek okuduğum, hiçbir anını kaçırmamak için çok çabaladığım bir kitap oldu. Hikayenin hakkını vermek için akla karayı seçerek okuduğum o betimlemelerden sağ çıktığım için şanslıyım.
Üstadın kitaplarında sıklıkla yer verilen sorgulayıcı tavır bu kitapta da net ifadelerle karşımıza çıkıyor; inanç, teknoloji, insanın kendi doğasına hükmü…
Felsefi yönüyle de beni farklı açılardan yakaladığı için olsa gerek herkes Lem okusun istiyorum. Bilimkurgucular halen okumadıysa ağlarım.
27 Beğeni
Doktor Ox’un Deneyi
Yeni başladım. Güzel gidiyor.
2 Beğeni
Beklenen gün geldi. Çıkar çıkmaz aldık isme güvenerek ama Sanderson’ın yine sürükleyici bir kitap yazdığına şüphem yok 
.
19 Beğeni
Vietnam Savaşı’nda Valley Forge üssüne gönderilen Frank Castle’in,genç bir er olan Stevie Goodwin’in gözünden Vietnam’dan sağ dönmek için yüzleşmek zorunda kaldığı olaylar anlatılıyor.Preacher yazarı Garth Ennis’in yazdığı eserleri sevenler bu kitabı da kesinlikle sevecektir.Max serisine başlamadan önce okunuyor(muş).Tavsiye ediyorum.
18 Beğeni
Bu ay Haçlı Seferleri ve Tapınak Şövalyelerine taktım. Yukarıdaki kitapları baştan sona okumasam da yer yer hepsinden oldukça yararlandım. Malcom Barber’ın kitaplarını ve özellikle Kudüs’ü önümzüdeki aylarda bi baştan sona okuyacağım.
Diablo Legacy Of Blood’ı da bitirmek üzereyim. Çok ayılıp bayıldığım bir kitap olmasa da fazlasıyla beğenerek okudum. Malum Diablo 2’ye yapılan birçok gönderme mevcut. Hikayenin ana üssü Lut Gholein şehri. Burada Drognan gibi NPC’ler ile de karşılaşıyoruz. Sand Leaper’lar gibi oyundaki yaratıklar ile da haşır neşir oluyoruz. Beni 2000’lerin başına kadar götürmeyi başardı 
Hikaye Bartuc’un zırhını taşıyan ana karakterimiz, onu arayan bir kadın Necromencer ve Bartuc’un zırhına sahip olmayı takıntı haline getirmiş acımasız bir General’in gözünden eş zamanlı olarak anlatılıyor. Bundan dolayı okurken beni hiç sıkmadı. Kitabın ilk yarısı bir yol hikayesi gibi geçiyorken bu üç karakterlerimizin Lut Gholein’e gelmesiyle beraber hikaye daha yerleşik bir anlatıma geçiyor.
Hiç Diablo oynamamış birinin gözünden baktığımızda kitap nasıl gözükür? inanın bu sorunun cevabın veremiyorum ama özellikle Diablo 2 ile haşır neşir olduysanız boş zamanınızda kafa dağıtmak için bir şans verebilirsiniz.
Okurken dinlediğim şarkıyı da koyayım
15 Beğeni