Konusu
İnsanlığın, çökmüş yıldızlar aracılığıyla galaksinin çeşitli yerlerine anında seyahat edebildiği bir gelecekte, insanlar Tauranlar dedikleri, iletişim kuramadıkları bir uzaylı ırkla savaştadır. Dünyanın geleceği parlak gençlerinden oluşan elit saldırı takımlarından oluşan ordu, çeşitli liman gezegenlerin kontrolü için bu ırkla çatışma halindedir.
Deneyim ve Düşüncelerim
Kitabı final haftamda okumuş olmam dolayısıyla benim için yorucu bir okuma oldu. Bolca yazım hatası bulunması da işimi ayrıca zorlaştırdı.
Bunları geçersek kitabı son derece başarılı buluyorum. Basitçe ele alırsak kitap bir savaş eleştirisi. Fakat sadece savaşı anlatmakla kalmıyor, insanlığın savaş boyunca süren evrimini(teknolojinin değişmesini, kültürel ögelerin kökünden değişmesini, insanlığın savaşa adapte olmaya çalışmasını) de çok iyi bir şekilde anlatıyor. Buradan da anlayabileceğiniz gibi kitap çok yönlü bir kitap. “Savaş” kitabı diye aksiyondan başka bir şey bulamayacağınızı düşünüyorsanız hata yaparsınız. Eleştiri konusuna gelince, yazarın eleştirdiği neredeyse her konuda yazarı haklı buldum. Yazarın kitap boyunca anlatmaya çalıştığı mesaj da bence yerindeydi.
Kitaptan beklemediğim bir şey de bana melankoli yaşatması idi. Bu kadar aksiyon dolu bir kitaba göre yer yer beni üzmeyi başardı kitap.
Spoiler sayılır mı bilmiyorum ama kitabı okuma zevkiniz bölünmesin istiyorsanız burayı okumayabilirsiniz.
Zamanın evrenin her yerinde farklı işlemesi mantığı kitaba çok iyi yedirilmiş. Savaştan dönen askerlerin bambaşka bir dünyayla karşılaşması beni çok etkilemişti. Aralarında birkaç yaş olan askerlerin aslında bambaşka yüzyılarda doğmuş olması gibi ufak ama güzel detaylar da hikayeyi tamamlıyordu.
Sonuca gelirsem, kitaba bayıldım. Her Bilimkurgu okuruna tavsiye ederim. Bilimkurgu okumayan ama Savaş/Strateji konularını seven okurlara da tavsiye ederim. Bilimkurgu sevmeseniz bile bu kitaptan büyük zevk alabilirsiniz.
Diskdünya serisinin 3. kitabını okuyorum. Çok güzel bir kitap arkadaşlar. Yazar çok zeki. Din, siyaset, eğitim, sosyoloji gibi birçok farklı alanda ustaca göndermeleri var. Çok eğlenceli. Seriye başlama konusunda kararsızsanız sonuna kadar okumanızı tavsiye ediyorum.
Psikanaliz Nedir? -Ian Craib
Kitabı bugün okudum. (Nickini unuttuğum için kusura bakmayın) Profil fotoğrafında kanlı bir eldiven olan bir abla önermişti. Gerçekten de psikoloji kitaplarına giriş için okunabilecek en iyi eserlerden bir tanesi. Tabi kitabı okumak için psikolojiye merakınız olmalı, aksi takdirde çok çabuk sıkılıp aldığınızda pişman olabilirsiniz. Aşağılama olarak söylemiyorum ama migrosta satılan sözde kişisel gelişim kitapları tarzında kitapları okumayı seven birisiyseniz kitap sizi sıkabilir. Ben kitabı büyük bir keyifle okudum. Bu yıl psikoloji kitapları okumak istediğime karar vermiştim. Bu kitaptan sonra bu tarz okumalara devam edeceğim. Dediğim gibi türe merakı olanlar için müthiş bir eser ama pek bir merakınız yoksa okumasanız da olur denilebilecek bir kitap.
Not: Forum’un ana ekranda oluşan kısayolundan girdiğimde fotoğraf yükleyemiyorum bunun bir çözümü var mı? Android.
Amazing Fantasy 15
Örümcek Adam’ın görüldüğü ilk sayı. Bildiğimiz radyoaktif örümcek tarafından ısırılma olayının anlatıldığı ilk sayı. Bunun dışında Spider-Man sırları ve Spider-Man düşmanlarının tanıtıldığı kısa bölümler de mevcut.
Punisher Marvel Evreni’ni Öldürüyor
Adından da anlaşılacağı üzere Punisher ailesinin intikamını almak için süper kahramanları ve süper kötüleri öldürüyor.
İçsel Kentler Serisi’nin ikinci durağı Albatrosun Çocukları ekmeğe, ateşe ve ışığa dair bir hikâye: Nin’in günlüklerinden harlanan üç "kadın-yangın"ın duygu sökümleri. Bedene, yıkıma ve aşkınlığa uzanan bir bilinçaltı jeolojisi yaratan Nin, çocukluğun büyülü dünyasından çıkarken kaybedilen o albatros fosforunun peşinde bir yolculuğa çıkarıyor bizi. Uzaklara değil, içe; tantanacı bir gürültüye değil, yırtıcı bir sessizliğe.
Aynaya bakınca gözyaşlarına yabancılaşan, içsel ormanında yaprakları sonbaharı beklemeksizin dökülüp duran Djuna, amberçiçeği kokulu belleğinin arka odalarında bulunmak için kayboluyor. Odalarının kapıları gece bekçisinin kirli elleri, Micheal’in şaşkın parmakları, Lawrence’in zarif bileği, Paul’un beceriksiz pembe avuçları ile çarpılıp dururken Debussy’den L’Isle Joyeuse çınlıyor kulaklarımızda. Keşfedilmekten ödü kopan, harcıâlem yaşamın sıradan yalınlıklarından irkilen, insanlara içsel şenlik ateşinin yakıtları olarak bakan, siyah pelerini sırtında tutkunun yalazlı elebaşı Sabina geceye karışırken Carmen’in taşkın ezgileri ruhumuza işliyor. Anasonlu bir içki kadar ilham veremediği yüreğine izmaritlerle kazınan, ısıtmak için yaşarken donarak ölmeye mahkum edilen, avuç içinde ufalanan bir kuru ekmek Lillian, Jay’in gölgesinde erirken de sadece ama sadece sessizlik var kulaklarda.
Nin’in sayısız metaforları burgaçlanırken nehir-roman bir senfoniye dönüşüyor. Yaylılar yüreğimize saplanan çıkışlarını doğururken içsel odalardan doğan özsu, insan ilişkilerinin yörüngelerden ve gezegen sistemlerinden oluşan evrensel yüreğinde bir gayzere dönüşüyor. Duyguların şiiri çağıldıyor, Nin mitolojiden sanata uzanan bir ilham şelalesinin köpüklü sularından yeşil bir mürekkep damıtıyor, satırlar nehri derinleştiriyor. Bu su, hiç durmuyor.
•
Serinin ilk kitabı Ateş Merdivenleri yorumum için ilgili gönderi linki.
Haftasonumu Zaman Çarkı’nin 6.kitabi olan Kaos Lordu’na ayırdım.
Kurgusuyla, betimlemesiyle ve karakter gelişimleri ile seri her gün gözümde daha da büyüyor. Bir evren yaratmak ve o evreni ilgi çekici kılmak bir şey ve de büyük bir şey evet ancak o evrene anlam katmak, bir haritayı anlamlı kılıp sağda solda kalan yerlerin sadece süs ve dolu göstermelik olmamasını başarmak büyük yazarlık.
Hikayenin hiç acelesi yok. Sizi bir şeye ikna etmeye çalışmıyor. Vereceğini yavaş yavaş dokuyor. Aksiyonu, diyaloğu kıvamında. Bir sonraki kitabı almamak için elinize bunun da sınırlı olduğunu ve bir gün tükeneceği bilincini hatırlamanız gerekiyor…
Eğitim Felsefesi’ nin okunması gereken klasiklerinden. Bugünün eğitim anlayışlarından bakıldığında pek çok öneri ilkel gelebilir ama temelde yapmak istedikleri, üzerinde düşünülesi.
Danilov Beşlemesinin 2. Kitabı olan On Üç Yıl Sonra’yı okuyorum şu sıralar. İlk kitaptan daha heyecanlı ve akıcı olduğunu söyleyebilirim. Olaylar da güzel kurgulanmış, hep bir sır perdesi olduğundan insanın okudukça okuyası geliyor. Tek eksi yanı olarak bazı yerlerde uzun uzun betimlemelerle karşılaşınca bazen konudan kopup odaklanamadığım oluyor. Belki de benle ilgili bir şeydir bu.
DiskDünya serisi çok fazla övüldüğü için okumak istediğim bir seriydi, ama kitap sayısından dolayı başlamayı gözüm kesmiyordu. Ta ki serinin The Watch adlı dizi uyarlamasını izleyene kadar.
Diziden dolayı serinin evrenine hayran kaldım. Sam Wimes, Carrot, Angua gibi karakterleri çok sevdim, ama yorumlarda karakterler üzerinde çok fazla değişiklik yapıldığını öğrendiğim için kitabını okumaya karar verdim.
Kitabı okuduktan sonra gördüm ki insanlar yorumlarında haklıymış, kitapla dizi arasında uçurumlar var. Olay örgüsü değiştirilmiş, karakterler çok fazla değiştirilmiş vb. Yine de DiskDünya tadını dizide vermeyi başarmışlar. Bu konuda haklarını yememek lazım. Kitabı okumayanlar beğeneceği ve kitaplara da ilgi duyacağı bir yapım olmuş.
Diziden çok fazla bahsettim, biraz da kitaptan bahsedeyim. Yazarın daha önce başka bir kitabını okumamıştım. Bu kitabı daha bitirmeden yazarın hayranı oldum. Otostopçu’nun Galaksi Rehberi’nden sonra ilk defa bir kitabı okurken bu kadar eğlendim. Yazar, tam benim sevdiğim mizah anlayışına sahipmiş. Yazarın kitaplarının tamamını okumaya karar verdim.
Bekçi serisini okumaya mı devam etsem, yoksa Büyünün Rengi’nden başlayıp seriyi kronolojik olarak mı okusam kararsız kaldım. Umarım DiskDünya’nın diğer alt serileri de Bekçi serisi kadar güzeldir.
Drizzt Efsanesi 6. ve 7.kitapta bitti. Yazım sırasına göre ilk, seri sıralamasına göre ikinci üçlemede bitti. İlk üç kitap çok iyiydi. İkinci üçlemeyi, son kitabı hariç çok beğenmedim yer yer “Drizzt Efsanesi” teriminden uzaklaşarak devam etti. Ancak son kitapta (6.kitap) ta biraz toparladı diyebilirim. Yedinci kitap ise tabiri yerindeyse “uçuyor”. Kanımca uçmasının sebebi tekrar karanlık diyarlara dönüş olabilir. Sonuç itibari ile tüm hızı ile devam ediyor. Araya Dune 2. kitabı sıkıştıracaktım ama vazgeçtim
Macera 8. Kitapla, Yıldızsız Gece ile devam ediyor.
Bende ilk 3 kitabı okumuştum yıllar önce 4,5,6 yı almıştım ama okumamıştım. 7. kitap olmayınca yıllarca durdu rafta. İthaki 7. ve sonrası bandrolünün alındığını görünce seriye en baştan başladım.
Salvatore hikayeyi yazarken önce Wulfgar’ı ana karakter olarak düşünüyor. Ancak ben dahil birçok kişi hiç haz etmiyor Wulfgar’dan ve ek olarak da Drizzt baya tutuluyor. Bu yüzden de Wulfgar yerine Drizzt’e ağırlık veriyor ve 1-2-3’ü yazıyor (Tabi bunlar 20 yıl önceden aklımda kalan şeyler, hayal görüyor da olabilirim). Bu ilk üçlemede hikaye tamamen Drizzt odaklı.
Okuma zevki bu şekliyle daha iyi olur bence zira tamamen Drizzt odaklı ilk üçlemeden sonra olaylara başka karakterler dahil olunca zevk azalabilir diye düşünüyorum.
