Hangi Kitabı Okuyorsunuz? (Detaylı İnceleme)

[Pyrewrath (Harun)]

Spiderlight - Adrian Tchaikovsky

Sevgili @isos81 ve @Abraxas ile yaptığımız okuma etkinliğinde bu ay Spiderlight vardı.

Bir rahip, bir büyücü, bir paladin, bir hırsız ve bir savaşçı dünyaya yayılan kötülüğün kaynağı olan Karanlık Lord’u öldürmek için bir göreve çıkar. Kehanete göre kötülüğü yok etmek için bir örümceğin dişine ve yoluna ihtiyaç vardır. Kahramanlarımız bu uğurda korkunç örümceklerin inine dalarlar ve macera başlar…

Oldukça klişe bir konu seçimi yapan yazar (Zamanın Çocukları’ndan hatırlayabilirsiniz) ilk bakışta bize sıradan bir fantastik hikayeden fazlasını verecekmiş gibi görünmüyor. İlk bölümün sonlarında basit bir klişeden daha fazlasının olduğunun sinyalini verip sonraki her bölümde o klişelerden bir bir sıyrılarak devam ediyor. Ekibe hiç beklenmeyen bir üye olan Nth’in katılması beraberinde hem ruhani hem de dünyevi ikilemler doğurmaya başlayınca hikayemizin başladığı gibi gitmeyeceği de belli oluyor.

Kitabın başlarında kullanılan esprili dili çok sevmesem de yazarın akıcı üslubu bunu görmezden gelmemi kolayca sağladı. Hikaye ilerlerken anlatımın ve yaşananların yavaşça ton değiştirmesi, dünyanın gerçekleriyle yüzleş(emey)en karakterler, aydınlık ve karanlığın basitçe iyi ve kötüyü tanımlamakta yetersiz kalması anlatılırken bir yandan da kölelik, feminizm ve inanç konuları da hafiften masaya yatırılıyor. Bazı kısımlar aceleyle geçiştirildiği hissini verse de yazar son sayfaları okurken tatmin hissini yaşatıyor size.

Dili de ağır olmayan bu kısa romanı (300 sf) fantastik kurgu sevenlere gönül rahatlığıyla önerebilirim.

[BledaKai (Bleda Gəncay Sönməz)]

Okuduğum Tarih: 20-23 Sarıca 2022
[Okuduğum 336.betik]
2022 (Pars) yılında okuduğum 63.betik
[Sarıca ayının 5.betiği]

2015 Yılında yapılan yarışma sonucunda Fantastik ve Bilimkurgu dalında ödül alan yazarların onbir öyküsünün topladığı bu betik, Türk Fantastik ve Bilimkurgu yazarlarının (!) eserlerini ölümsüzleştiriyor… Yarışmada ilk üçe giren öykülere baktığımızda gerçekten Türk Fantastik ve Bilimkurgu Edebiyatları’na dahil mi? Hayır çünkü karakter ve mekan adlarında Türkçe izleri yoktur. Sanki İngiliz ve Latin Fantastik-Bilimkurgu Edebiyatları’na hitap ediyoruz. Jüriler değil okurlar eserlere gereken değerleri veriyor. Benim gibi Türk Bilimkurgu ve Fantastik Edebiyatları’na gereken hassasiyeti gösterenlerin olduğuna inanıyorum. Gelin eserde yer alan öykülere yazdığım yorumlarla hassasiyet gösterdiğimi öğrenelim;

Ölüm Rahmi (2015 Mansiyon Ödülü) (Delfin TUNA); Tek kelimeyle bayıldım. Keşke devamı yazılsaydı çok güzel olurdu çünkü Marslılar neden insanoğlunu rahim denilen yere koyduklarına anlam veremiyorum. Alışagelen Uzay Operası tarzında değil Türkçe bilimkurgu dili olarak yazıldığı için benden takdir aldı. Marslılar da cinsiyet kavramı yok. Bölünerek çoğalıyorlar. Birde insanların davranışlarını komik buluyorlar. Sanki bilimkurgu komedisi izlediğim hissine kapıldım.

Ruh Diyeti (2015 Mansiyon Ödülü) (Ebru ERDEMOĞLU); Ağzım açık bir şekilde öyküyü okuyup bitirdim. Bence bilimkurgu değil başarılı fantastik öyküdür çünkü ruh gözle görülmediği için bir tutam ruh parçasının insanın neresinden alacağını bilmiyorum. Kalem hangi Uzakdoğu Mitolojisi okuduğunu tahmin edemiyorum. Juon yerine bir şaman olsa ayakları sağlam bir şekilde yere basan bir öykü olacaktı. Ruh diyetiyle nasıl zayıfladığına anlam da veremiyorum.

Kehanetin Bedeli (2015 Başarı Ödülü) (Şafak ÇAKIR); Çenebaz cini çok sevdim çünkü gerçekten gaipi bilmese de gelecek yaşanmadığı için bütün olasılıkları görebiliyor ve böylece ipucunu veriyor sana. Kralın yerinde ben olsaydım hangi ülke yıkılacağını sorardım. Kral gibi açgözlü insanların akılları tıkır tıkır çalışmaz. Uyanık ve açgözlü insanların akılları kısmen çalışır. Keşke o çenebaz cin tütsü şeklinde benim yanımda olsaydı böylece onun ipuçları sayesinde insan ilişkilerimi düzeltirdim. Çenebaz cinin benim gibi Tanrı’ya inandığını düşünüyorum.

Geri Döndü (2015 Üçüncülük Ödülü) (Emre SÜMER); Öldükten sonra yeniden dirilme aslında İsa (as)'nın yalvaçlık tansıklarından biridir. Bu özelliğinden dolayı yarı tanrı olarak görülmesi ve yeniden dirilmenin de var olduğuna dair inanç oluştu. Öldükten sonra yeniden dirilme teması öyküye fantastik özellikleri katmıştır çünkü bu tema imkansızdır. Böyle bir şey olursa dünya sınavının bir önemi kalmayacaktır ve yaşayan insanlar kopya çekecekler öteki tarafta. Yeniden dirilme yerine reenkarnasyon temasını yeğlerim çünkü bu hayatım hiç beğenmedim. Yeniden dünyaya gelsem babam gibi insanların evladı olarak doğmak istemem. Yeniden dirilmek sana zamanı geriye döndürme özelliği vermiyor. Sıkıcı hayatına kaldığın yerde devam et özelliği sağlıyor.

Bir Zaman Tutsağı (2015 Başarı Ödülü) (Latif KAYA); Zaman kavramı görecelidir. Kimimize hızlı akarken kimimize ise durgunlukta geçer. Bunun nedeni insan psikolojisinde ihtiyaçlar ve beklentilerin etkenliğidir. Bu öykü ne bilimkurgu nede fantastik kurgudur. Aslında psikolojik öykü olduğunu okuduğumuzda fark ederiz. Yeni görev yerimde zaman hızlı akıyor. Bir gün nasıl bittiğini bile anlayamıyorum. Duraganlık yapısından dolayı kısmen beğendim.

Yeniçeri (2015 Birincilik Ödülü) (Eren KASAPOĞLU); Bu öykünün nasıl birinci seçildiğine anlam veremiyorum. Eğer bilim öyküyse yeniçerinin nasıl ölümsüzleştiğine değinirdi. Eğer fantastik kurguysa o zaman yeniçeri kimin tarafında ölümsüzleştirildiğine değinirdi. Anladığım kadarıyla yeniçeri ya Vladimir yada Tilki denilen kişi tarafından vampirleştirildi (meçikleştirildi). Ayrıca bilimkurgu öyküsü olarak kabul ediliyorsa Vladimir nasıl bilim adamlarıyla iletişimle geçildi ki bilim adamları meçikleştirilme ilacı hazırladığına değinirdi. Eksik kısımlarıyla öykünün birinci seçilmesi diğer öykülere haksızlık olmuş bence.

Deserto (2015 Mansiyon Ödülü) (Nevreste ÇELİKBİLEK); Küresel çaplı bilimkurgu öyküsüne Latince ad verilmesi inan bana acı veriyor. Latin lehçelerinde “çöl” anlamına gelen Deserto yerine Çuvaş Türkçesi’nde aynı anlama gelen "Pušhir"i yeğlerim. Ayrıca gezegenimizin sonu gelse de insanoğlu başka gezegenlere gidemeyecek çünkü bu gezegen bizim sınav yerimizdir. Astronomi hakkında bilgi edinsek de başka gezegeni kolonileştireceğimize inanamıyorum. Kum taneleri şekilinde uzaylılar olabilir çünkü mikrorganizma denilen canlılar varsa uzaylılar da kum taneleri şeklinde görünebilir. Biz barbar olsak da uzaylı asla barbar olarak yorumlayabilmeyiz. Yorumluyorsak suçumuza ortak arıyoruz.

Yazımevi (2015 Başarı Ödülü) (Ümid QURBANOV); Öncelikle bilimkurgu yazarları sadece yabancılardan çıkmıyor. Ülkemizde nitelikli bilimkurgu yazarları olduğunu üzerine basa basa söylüyorum. (Murat Kaya Beşiroğlu, Tevfik Uyar) Ayrıca gelecek vaat eden kalemlerimizde vardır. (Gökçe Mehmet Ay, Taner Güler, Coşkun Hepyonar, Volkan Çekirdek vs) Yapay zekayla anca var olan verilerden öykünç eserler ortaya çıkarılır. Yani yapay zekayla eserler üretenler hiçbir zaman bir kalemin hayal gücünün öne geçemez. Eser yazmak için bir bilgi birikimi ve sonsuz bir hayal gücünü sahip olmak lazımdır.

Paralellium (2015 İkincilik Ödülü) (Tolga AYDIN); Burada aslında ülkemizdeki işsizlik probleminden faydalanarak emellerini gerçekleştiren kötü niyetli vatandaşlarımıza karşı bilinçli olmalıyız. Müslümanlık kisvesi altında Arapça fanatizmi güten insanlar neden üstün dil olarak kabul ettikleri Arapça bir söz bulmadılar ilacın adı için. Buldukları ilaç için Latince bir ad olarak kullanmakla kendileriyle çelişkiye düşmüyorlar mı? Bulduklar ilaç sadece zamanda hızlılığı kontrolsüzce kullanmaktır. Bunu da paralel evrene yolculuk ilacı diye yuturuyorlar insanlara. Paralelium yerine Yandaşözü diye adlandırılabilinirdi.

Senfonik Somnium (2015 Başarı Ödülü) (Erkin YAYNIK); Latince sözcükler ve senfoninin sözleri kullanarak yazılan bu öyküde bence bir kültür budalalığı vardır. Somnium yerine düş veya uyku yazmak hatta Senfoninin sözlerini Türkiye Türkçesi’ne çevirmekle incileriniz dökülmez. Öyküye dönersek insanın soluğunu kesen bir havası vardır. İnsanların anılarını neden çaldıklarına dair açıklamadan bulunabilinirdi çünkü esrarengiz havayı bozmadan öykünün sonunda okurlara şirketin amacına değinebilseydi öykü hak ettiği değeri görebilecekti kesinlikle. Ayrıca Latince kültür budalalığından dolayı ve Türk Bilimkurgu Edebiyatı’nın gelişmesi adına kısmen öyküyü beğendim.

Aipotopyh (2015 Başarı Ödülü) (Arda DEMİRCİOĞLU); Karakter ve mekan adlarından dolayı kriterlerime göre sınıfta kalmış uzay operası temalı bilimkurgu öyküsü az buçuk çok güzel bir kurguya sahiptir. Bu öyküde Gelaix gezegeninde eğitim kurumlarını kapatarak diktatörlük yönetimiyle günümüzdeki diktatörlükle yönetilen ülkelere ince bir gönderme olmuştur. Eğitimin olmadığı yerde çözüm üretkenlik yoktur. Bu öykü kısmen olsa da eğitim kurumlarımızın ve geleceğimizin kiymetini anlamamızı sağlar.

Öykü seçkisinde okuduğum öyküler ağzımı açık bırakacak şekilde değildir. Öykü seçkisinde jürinin haksızlık yaptığı öyküler kendilerini okutarak hak ettiği değerleri aratırdılar. Benim puanım kıt olmasının nedeni gerçekten anadilim Türkçe’yi ve kültür ulusçusu olduğum Türk Kültürü’nü gönülden çok seviyorum. Özenti ve kültür budalığı yapmak yerine kendi kültürümüzden beslenerek Türkçe’nin birer yabancı dil gibi görünen Iehçelerinden faydalanırsanız başarılı olacaksınız. Okuyup okumayı sizlere bırakıyorum çünkü %50 beğendim %50 beğenmediğim yani kısmen beğendiğim tabirinin altında kalan bir öykü seçkisi oldu.

[Buyifix]

Uzlaştırıcının Pençesi - Gene Wolfe

Yeni güneş serisinin 2.kitabı. İlk kitabı okumadan 1 ay geçmeden araya haşhaş savaşı kitabını alarak okudum. Ama pişman oldum açıkçası. Öncelikle neden haşhaş savaşı değilde bu kitabı yorumladım onu belirtmek isterim.
Çünkü Haşhaş savaşı güzel ama bilindik bir roman başlangıcı olduğunu için yorumlamak istemedim. Amma bu seri bambaşka bir seri.

Neden başka seri?

Oyun oynar iken bize oyuna başladığımız sırada çoğu oyunda hep bir zorluk seviyesi sorar. Kolay, normal ve zor modlar olur genellikle. İşte bu seride kesinlikle inanılmaz zor bir seri kategorisinde. İlk kitapta bu kitapta insani okurken, rüyada bir labirentte dolaşıyor hissi veriyor. Yazar bizi bir yola çıkardı ama ne yolun sonunu biliyoruz, ne yolu biliyoruz nede yolda karşılaştıklarimizi biliyoruz. İşte işin karmaşık kısmı ise bu yol. Labirent gibi adeta. Bırakın her bölümü her paragrafta labirentte kaybolup yolumuzu şaşırtıyor bizlere yazar. Hiçbir kitapta bu kadar geriye dönüp tekrar okumamışımdır. Çoğu okuduğumda da halen anlamadığım çok yer oldu itiraf edeyim.

Bu kitap özelinde 1 2 kelam etmem gerekirse, ilk kitapta yolculuğumuzun bittiği yerden devam ediyoruz. Dostlarımız ile bazı zamanlar beraber bazı zamanlar ayrı kalıyoruz. Yine kitap bizi çok ilginç mekanlara sokuyor ve kafamızı yakıyor. İlk kitap ile çok benzer bir ilerleyişi var. Çok aşırı dikkatli okumak lazım. Benim gibi dikkatsiz okuyanlar çok zorlanacaktir. Ama kesinlikle tavsiye ederim çok farklı bir tecrübe. Kitap bilim kurgu serisine ait fakat fantastik yönü çok çok fazla hatta bilim kurgu yönü yüzeysel bir anı gibi.

Ben seriyi çok beğendim. Tekrar tekrar yorumlara göz atıyorum seri hakkında. Şimdi araya Ejderha Cumhuriyeti kitabı alıp ardından 3.kitaba devam edeceğim.

[autarch]

Devam kitaplarında bilimkurgu yönü yüzünü daha fazla gösteriyor ama kitap atmosferinden ödün vermiyor.

[Cesur53 (Kerem)]

Tılsım-ı Kudret - Göktuğ Canbaba
Kitabımızın ana karakteri gizli bir örgüte çalışan ancak son zamanlarda gözden düşmüş ve dedesiyle babasının gölgesinde kalmış bir hazine avcısı: Frederic veya Fransız. İşinde yaşadığı başarısızlık ve kız arkadaşının ona ihanetiyle umudunu ve merakını kaybetmiş. Böyle bir durumdayken arkadaşı Tilki’nin çabasıyla yeni bir işe ilgi duyuyor. Lanetli olduğu söylenen bir muska, Tılsım-ı Kudret.

Bir yandan Fransız’ın bu muska peşindeki maceralarını okurken bir yandan da muskanın nasıl ortaya çıktığını okuyoruz. Muskanın karanlık tarihi ve günümüzde geçen arkeoloji macerasını bir arada okumak gerçekten güzel bir deneyim.

Kitapla ilgili düşüncelerime gelecek olursak, genel olarak beğendim. Güzel kurgu ve işleyişi, farklı mitolojilerin bir arada kullanılması, geçmiş ve geleceği bir arada veren anlatım tarzı, yerinde olmuş betimlemeler ve aksiyon sahnelerinin yazılışı benim için kitabın iyi yönleri.

Beğenmediğim noktalardan ilki sadece bu kitapla ilgili değil. Yerli fantastik okurken artık cinlerin ve iblislerin kullanılmasından sıkılmaya başladım. Tamam, bu varlıkların olduğu eserler de güzel oluyor ancak artık birçok eserde denk geldiğim için biraz daha değişiklik arıyorum sanırım.

Diğer beğenmediğim nokta ise birkaç karakterin kitapta iyi işlenmemiş olması. Tilki karakteri Fransız’a yardım ederken kitabın son yarısında neredeyse gözükmüyor. Fransız’ın babasının yaptıkları düzgün açıklanmıyor. Selis adlı karakteri ise hiç çözemedim zaten. Bu karakterlerin işlenişi biraz daha iyi olabilirdi.

Son nokta ise şu: Karakterler tılsımla ilgili eskiden yazılmış birkaç belge buluyorlar ve tılsımın gerçek olduğuna hemen inanıyorlar. Olağanüstü olaylarla karşılaşmamış kişilerin lanetli bir tılsıma inanması bu kadar kolay olmamalıydı bana göre.

Evet, dediğim gibi genel olarak beğendim. Okumanızı öneririm. Bir de betimlemelerden bahsetmiştim yukarıda. Kitap aslında grafik roman olması için yazılmış. Bu da betimlemelerin güzelliğini açıklıyor. Kitapla ilgili Rıhtım’da şöyle bir inceleme da var, fikir vermesi için okunabilir:

Tılsım-ı Kudret: Lanetlerle Örülü Gizem Yolculuğu – Kayıp Rıhtım

Herkese iyi okumalar.

[Srbs (Serbes)]

Dr. Moreau’nun Adası - Herbert George Wells

Dr. Moreau’nun Adası, Görünmez Adam ve Zaman Makinesi’nden sonra okuduğum 3. Wells kitabıydı. Görünmez Adam’ı çok fazla beğenince , Zaman Makinesi için fazla beklentiye girmiş, eseri beğenmiş ancak hayallerimdeki kitapla karşılaşamamıştım.
Kronolojik Ahmet Ümit kitapları okuma sırasında 10. kitapta biraz sıkılınca nereden aklıma geldiyse Dr. Moreau’nun Adası’na başladım. Ve kitap, kesinlikle en beğendiğim kitaplardan biri oldu.

Kitabın daha başlangıcında beni içine çekmesinin sebebi içinde gerilim ve korku olan gemi yolculuğu ile başlamasıydı. Aynı tadı Allan Poe’nın Arthur Pym’ın öyküsü kitabında da almıştım. O sebeple Jules Verne ve diğer deniz çoğu tavsiye kitabı topladım.
Wells’in eserinde bilimkurgu temasını beklerken korku - deniz temalı bir açılışla maceraya dalmak çok hoşuma gitti. Özellikle Görünmez Adam’da hissettiğim, ana karakterin içindeki gamı ve kederi bize yansıtma konusunda Wells kesinlikle usta bir yazar. Her ne kadar hikayenin devamını oradan buradan biliyor olsam da olaylara giriş beni çok etkiledi ve kitabın kalan kısmı da aynı etkileyici atmosferle devam etti.

Kitabın daha sonrasında geçen ada hikayesi içinde çok fazla metafor ve düşünce olan, aynı zamanda sürekli bir korku gerilim atmosferinde geçen, biraz muğlak bir bilimin olduğu ancak işin sosyal ve insan evrimi konusunda çok güzel açıklamalar yapan bir hikaye olmuş.
Kitabın detaylarına pek girmek istemiyorum ancak adadaki canlıların yapısı, onlara olan bakış açısı, özellikle din teması beni çok etkiledi. Özellikle bu canlıları bir idare altında, bir düşünce yapısıyla telkin edip bir doğrultuda yaşamalarını sağlamak için semavi dinlere benzeyen ancak daha ilkel bir din yaratılması fikri çok hoşuma gitti. İnsaoğlunun güce bakış açısı, güç altında davranışı, gücü sorgulamaya başlaması gibi daha ileriki aşamalar hakkında güzel fikir yürütmeler mevcut.

İnsan evrimi, dinler tarihi, toplumsal örgütlenme veya güce bakış açısı hakkında eminim çok güzel eserler mevcuttur ancak eserin 1896 yılında yazıldığı düşünülünce, ne kadar kıymetli ve güzel bir eser olduğu daha iyi anlaşılıyor.

Kitap okurken önsözü kitabı bitirdikten sonra okuma adetim vardır. Okumak istediğim hikayenin tüm detaylarının en başta anlaşılması hiç hoşuma gitmiyor. O sebeple Margeret Atwood’un önsözünü kitabı okuduktan sonra okudum ve benim anlamaya ufkumun yetmeyeceği şeyleri anlayıp, kitabı daha iyi analiz etme fırsatım oldu.

Sonuç olarak yılına zamanına göre değerlendirildiği zaman kesinlikle bir başyapıt, bilimkurgu türüne girerken kesinlikle okunması gereken başucu eserlerinden.

Puanım 9.5/10

[Abraxas]

İlk iki kitabı da çok beğenmiştim ancak Memories of Ice’ı gönül rahatlığıyla ayrı bir klasmana yerleştiriyorum. MoI, Malazan evrenindeki belki de tüm Tanrıların ve diğer büyük güçlerin birbirlerine yakınsamaya başladıkları ve dünyayla önemli sonuçlar doğuracak biçimde etkileştikleri; olayların zaman skalasında nefes kesici boyutlarda atlamalar yaparak yüz binlerce yıla yayıldığı ve kurgunun ciddi anlamda epikleşmeye başladığı bir devam kitabı.

Müthiş bir giriş bölümünden sonra kitap bizi Ay Bahçeleri’nde yaşanan hadiselerin hemen sonrasına götürüyor. Memories of Ice’ı ilk iki kitaba kıyasla çok daha rahat okudum, bunda muhtemelen hem konunun daha dolambaçsız ve yalın olması hem de ilk iki kitaptaki acemiliğimin artık geçmesi etkili oldu. Erikson tabii ki bu kitapta da okurun elinden tutup onu kolaya kaçan ifşalarla şımartmıyor, ancak ilk iki kitapta baş gösteren birçok gizemi ustaca açıklığa kavuşturmasını da biliyor. Bu bakımdan müthiş tatmin edici bir kitap; çoklu olay örgülerinin sonunda birbirleriye kesişerek kafanızda aha! dedirtecek şekilde anlam kazanması kesin gibi. Eh, 3000 sayfa okumuş olduk, artık bir zahmet yerlerine oturtmaya başlayalım olayları.

Ay Bahçeleri’nden tanıdığımız karakterlerin hemen hemen hepsi geri dönüyor, bunun üstüne şaşırtıcı derecede iyi yazılmış, hiçbir şekilde yer doldurma amacı gütmeyen veya yapmacıklık hissi uyandırmayan bir düzine karakter daha öyküye dahil oluyor. Bunların arasında Tanrılar, Ermişler ve daha niceleri var. Erikson karakter yaratmakta gerçekten çok başarılı bir yazar: 3-4 kişiden bahsetmiyorum, en az bir düzine yeni, birincil, kompleks karakterden bahsediyorum. Yaratıcılığının önünde afallayarak şapka çıkarıyorum.

Üslup konusuna gelirsek; Erikson bu kitapta kendini geliştirmiş mi sorusuna nesnel bir yanıt veremiyorum çünkü ben ilk kitaptan beri Erikson’ın zaten usta bir yazar olduğunu düşünüyordum. Hiçbir sözcüğü harcamaması olsun, diyaloglardaki akıcılığı olsun, dünya yaratımındaki yalınlığı olsun, bazı karakterlerine bahsettiği inci değerindeki iç sesler ve bilinç akışları (ikinci kitapta Duiker, bu kitapta yeni bir karakter) olsun, savaş sahnelerini anlatmaktaki ustalığı olsun; Erikson reyiz benim gözümde en üst sınıfa mensup bir romancı.

Kurgunun epikliğini, üslubun ve karakterlerin kalitesini geçtim, MoI aynı zamanda fazlasıyla eğlenceli ve elinden bırakmanın zor olduğu bir kitap. 1000 sayfayı sanırım 2 hafta içinde okudum ki, bu kadar yoğun bir eser için bence uzun bir süre değil.

Ve son 200 sayfa itibarıyla gerilimini kademe kademe artırarak yürekleri burkan o son!
Muhteşem bir giriş, muhteşem bir gelişme ve muhteşem bir son.

Erikson bu kitapta her şeyi doğru yapmış ve gerçek bir şaheser yaratmış.

Serinin ilk iki kitabını okudukları hâlde Malazan evrenine hâlâ ısınamamış okurlar bu kitaba bir şans vermeliler. Asıl soru, çıta bu kadar yükseğe çekilmişken 4. kitabın ne derece tatmin edeceği?

[Okuryorum (Utku İlanbey)]

AHRAZ

Öncelikle selamlar. Oldukça uzun zamandır (oldukça uzun hem de) kitap yorumu paylaşmıyordum, daha önce okumaya başlayıp yarım bıraktığım bu kitabı fazlasıyla beğenince, bu ‘araya’ da bir son vermek istedim. Bu bir iade-i itibar yorumu olacak yani benim için.

Kitaba iki yıl önce başlamış ama dilinin ağırlığından ve de fazla ağdalı olmasından dolayı yarım bırakmıştım (ki tek yarım bıraktığım kitaptı şimdiye kadar). O zaman da belirtmiştim, aslında kötü değildi sadece yorulmuştum ve ilerde tekrar şans verecektim. Bir arkadaşımın tavsiyesi ve de hediyesiyle ben de bu zamanın geldiğine karar verdim, aldım elime kitabı okumaya başladım.

Kitap Şeytan’ın Cennet’ten kovulmasıyla başlıyor ve aslında bu hikaye ve başka dini misaller gizliden gizliye anlatının temelini oluşturuyor. Hatırladığım gibi giriş bölümü biraz fazla yoğundu. Dili başlarda oldukça süslü cidden, hatta bu yönüyle biraz İhsan Oktay kitaplarını andırıyor açıkçası. Ama 20 30 sayfa sonra kitabın dili normalleşirken anlatım mistik şekilde devam ediyor. Aslında kitap Adile’nin hikayesi, ne kadar diğer karakterler de girse, olaylar onların etrafında da şekillense, esasa bakarsak kitap baştan sona Adile’nin hikayesi.

Kitabın konusuna çok girmeyeceğim, yani zaten masalsı ve mistik bir kitap. Konusu hakkında bilgi verip de bu büyüyü bozmaya gerek yok. Onun yerine temasından bahsetmeyi tercih ederim. Kitap insanların kendinden farklı olanlara ne kadar düşman olabileceğini, batıl inancın insanları ne boyuta getirebileceğini, önündeki zavallı yaşamı anlamak yerine ondan nasıl kotkup, ona düşman olabileceğini temel alıyor. Gerçekten organize cehaletin nelere yol açabileceğini okuyoruz. Yine kalplerinde sevgi eksik olan insanların ne kadar kör olabileceğini anlatıyor Deniz Gezgin bize.

Yazarın dilini başlarda çok yoğun olduğu için eleştirebiliriz ama devamında gerçekten harika bir anlatımı var. Dili çok iyi kullanmış. Biraz Hasan Ali Toptaş havası da var açıkçası anlatımında. Bir de kitabın hem temasından hem de deniz kıyısında geçmesinden sanırım fazlasıyla Kazancakis tadı da geliyor arkadan arkadan. Karakter kurgulamasına ve anlatımına da yüksek puan verebilirim sanırım. Karakterlerle aranızda bağ kurmayı başarıyor yazarımız. Yani ne olursa olsun diye okumuyoruz kitabı, bir şey olmasın bu karaktere diye okuyoruz. Bu bence kitabın başarısını gösteren bir detay (Kazancakis’e bir başka benzettiğim noktada bu oldu, onda da fazlasıyla vardır bu durum bilirsiniz).

Aslında gerçekten anlatacak çok şey var kitapla ilgili. Daha iyi olabilirdi ya da havada kalmış dediğim yerler de var ama kitabın bu şekilde olması da onun özgünlüğü diye düşünüyorum ve onu bu eksikliğiyle (ahrazlığıyla belki de) seviyorum. Keşke daha önce okusaydım demiyorum çünkü şu anki ben çok beğendim, muhtemelen o zaman başka bir yerinde yine vaz geçerdim kitaptan. Özellikle masalsı anlatım, mitolojik tema sevenlere tavsiye ederim kitabı. Eğer ki size hitap etmezse, biraz ara verip ilerde bir şans daha verin, ama mutlaka hayat akışınızın bir bölümünde bu kitapla yolunuz kesişsin.

Herkese keyifli okumalar dilerim.

[sultiderler (marceline proust 🌺)]

‘‘Ben,Claudius’’ ve ‘‘Tanrı Claudius’’ - Robert Graves

İki ayrı kitap ama tek bir anlatı: Claudius’un bakış açısından Roma tarihine yelken açıyoruz. Bu gemide yol almak ise oldukça keyifli. Tarihi roman okumayı sevenler için de müthiş bir kurgu. Sevmiyorsanız bile bu kitaplarla başlangıç yapabilirsiniz. Sayfa sayıları ve bilmediğiniz tarihi olaylar belki ilginizi çekmeyebilir, ama şans vermekte fayda var. Kitapları okumadan önce ön bir araştırma yapmanızı tavsiye ederim bu arada.

Özellikle Claudius hakkında araştırma yapabilirsiniz. Faydalandığım hoş bir siteyi buraya bırakıyorum.

Julio-Claudian Hanedanı (İlk beş Roma imparatoru için kullanılan ifade)

1. Augustus

2. Tiberius

3. Caligula

4. Claudius

5. Neron

Kendisiyle birlikte Roma’nın ilk dört imparatorunun dönemlerine Claudius anlatımıyla tanık oluyoruz. İşin içine kurgular girdiğinden baştan sona ‘’objektif’’ bir yapıt diyemeyiz. Graves bu kitapları araştırmalarının gün yüzüne çıkardıklarıyla kaleme alıyor sonuçta. Gerçi Roma döneminin tarihçileri Claudius hakkında olumsuz yargılarda bulunmuşlar sık sık. Fakat dikkat çeken en ilginç şey, budala diye dışlanan Claudius’un nasıl imparator olabildiği? Yazarın ‘’Claudius’’ odaklı eserler yazmasında bunların payı olabilir belki.

Roma’nın toplumsal ve siyasi yaşamından örneklerle dolu, savaşları ve entrikalarıyla okuru şaşırtan bu klasikleri çok sevdim. Yazardan daha önce ‘’Homeros’un Kızı’’nı okumuştum; onun hakkında yazdığım yorumu da buraya bırakıyorum, tabii ki çok güzel bir klasikti. Claudius’ları gözüm kapalı tercih etmemin nedeni de Homeros’un Kızı diyebilirim rahatlıkla.

Robert Graves’e başlamadan önce Homeros’un İlyada ve Odysseia kitaplarını okumak gerekiyor bence. Homeros’tan bol bol alıntı göreceksiniz, olayları bilirseniz daha zevkli olur. Romalılar da Yunanlar gibi Olimpos tanrılarına tapıyor ve adaklar adıyorlar. Bu kültürü anlamak için az da olsa Yunan mitolojisi bilmek lazım. Daha anlatacağım çok şey var, ama kitapların başlığına saklıyorum. Şimdi kitaplara bakabiliriz:

BEN, CLAUDİUS (Birinci Kitap)

Roma’nın ilk üç imparatorunun (Augustus, Tiberius ve Caligula) dönemlerini okuyoruz bu eserde. Julio-Claudian hanedanının üyeleridirler, Claudius da dahil olmak üzere. Ailenin geçmişi ve kalabalık oluşu başlarda çok zorladı beni, ama sonra ‘’kim nedir, kimin yeğenidir’’ gibi sorulara rahatlıkla cevap verebildim.

Kekeme ve utangaç olan, ayrıca çocukken geçirdiği hastalık yüzünden topal kalan Claudius, ailesi ve çevresi tarafından dışlanmış bir budala olarak nitelendiriliyor. Sakat olduğundan aile tarafından saklı tutuluyor ve varlığı yok sayılıyor sanki. Sosyal hayattan uzak tutulmasının yanında siyasete karışmasını ve savaş meydanlarına gönderilmesini de bir şekilde engellemişler… İmparator olabileceğine ihtimal vermemişler demek ki.

Oturup dizini dövmek yerine bir kitap kurduna dönüşmeyi tercih ediyor Claudius. Yunanca eserler okuyor hatta yazıyor, tarihe olan ilgisi de oldukça fazla tabii. Dönemin ünlü tarihçileriyle de tanışma fırsatı buluyor, Livius gibi… Kütüphanelerde takılmayı seviyor. Tarihçi olmanın yanında hukukçu olarak da bilinir kendisi. İmparatorlukla yönetilmeyi de doğru bulmuyor, içten içe bir Cumhuriyetçi aslında.

Cumhuriyet’in Roma’ya uğraması da imkansızlaşıyor zaten. Çünkü Augustus kendisini tanrılaştırıyor. Daha yaşarken tanrı oluyor adam; heykeller, tasvirler hatta tapınaklar doluyor Roma’nın şehirlerine. Augustan’tan sonra gelen Tiberius ise tam bir koltuk sevdalısı ve korkak biri. Sonrası daha kötü: Caligula. Dehşet verici skandallara imza atan bir imparator portresi çiziyor adeta.

Eğer ‘’Budala ve aptal’’ olmasaydı diğer akrabalarından daha uzun yaşama şansı olmazdı… Özellikle yeğeni Caligula’nın yaptıklarından sonra sağ kalmayı başarabilmesi büyük bir mucize. Claudius bu durumda çareyi soytarı rolüne girmekte buluyor. Caligula akıl hastasından farksız davranıyor çünkü.

Kendisi hayatta kalmaya devam ederken kitabın başından sonuna kadar görüyoruz ki, sevdiği birçok insanı kaybediyor maalesef. Ya zehirleniyorlar, ya bir hançer yaklaşıyor arkalarından gizli gizli. Ya da en kötüsü intihar etmek zorunda bırakılıyorlar. Çoğu da sürgüne gönderiliyor maalesef. Saray eşittir entrika aslında. Masum oyunlar değil bunlar; ahlaksızlığın kol gezdiği ve iğrenç dolapların döndüğü kasvetli fakat değişken bir ortam. Acımasız bir oyunun kurbanı olunabiliyor çok rahat bir şekilde. Haksızlığa uğramış bir sürü önemli insan var aralarında. Adaletin huzura kavuştuğu anlar da oluyor tabii ki. Ama nedense kötüler daha uzun yaşıyor bu gibi olaylarda. En kötülerden biri olan, gudubet Livia (Claudius’un büyükannesi) sayesinde birçok masum insan zehirlendi, suikasta uğradı. Çok fena bir kadın. Okuyunca ne demek istediğimi anlayacaksınız. Kendisi düşman başına bile demem

Hakkında bilinenlerden daha fazlası olan Claudius akıllı ve donanımlıydı. Kimsenin görmek istemediği, annesinin bile sevemediği bir çocuk olarak büyüdü. Sarayda ve halk arasında gözlemlediği her şey, okuduğu kitaplar, hatta aldığı dersler… Bir gün bunları ülkenin yönetiminde kullanabileceği kimin aklına gelirdi ki?

Onun ağzından dönemin Roma’sına tanık olmak güzel bir okuma oldu. Savaşları okumak ise biraz sıkıcı ve zordu, onun dışında entrikalar ve magazinsel olaylar akıcı ve keyifliydi.

TANRI CLAUDİUS (İkinci Kitap)

Roma’nın ihtişamını anlatan ama buzdağının derinlerdeki görünmeyen kısımlarını da bizlerle paylaşan Claudius, hikayelerinin yazarıydı sadece. Şimdi ise Roma’nın sahibi oluyor. Söz hakkı sırası onda. Zalim Caligula askerleri tarafından suikasta uğradığında, Claudius sıranın kendisine geleceğini düşünürken, ‘’İmparator!’’ nidaları atan askerlerin kollarında taşınmıştı. Bu şaşkınlığı yaşarken de birinci kitap böylece son bulmuştu.

Dün budalaydı, bugün ise İmparator. Yaşamak için soytarı rolünü bile oynamak zorunda kalmıştı Claudius. Cumhuriyetçiydi ve şimdi en büyük arzusu onun elindeydi, peki gerçekleştirebilecek mi?

Ülkeyi daha iyi bir hale getirmek için, yaşına ve Senato üyelerinin küçümsemelerine rağmen, çok fazla çalışıyor ve harika yenilikler getiriyor bu nankör topraklara. Nankör diyorum, çünkü Roma halkı çok tuhaf bir mizaca sahip; dürüstlükten memnuniyetsizlik duyuyorlar. Kaostan besleniyorlar sanki.

Gudubetlikte Livia’yı aratan biri var: Messalina. Claudius’un biricik eşi ve aşkı. Kocasının konumu sayesinde ve masum görünen hareketleriyle istediğini yaptırıyor ve yapıyor. Claudius’un budala gibi davrandığı tek yer olabilir bu Messalina mevzusu. Tek başına bile bir entrika konusu; Messalina ve skandalları. Stoacı felsefecilerinden biri olan Seneca’yı da görüyoruz bu eserde. Claudius ile birbirlerini sevmiyorlar. Belli olaylardan sonra sürgüne gönderiliyor ve orada çalışmalarına hız ve tecrübe katıyor.

13 yıl hüküm sürüyor ve birçok başarılı işe imzasını atıyor Claudius. Britanya’nın fethi ile adil bir imparator olarak anılıyor, savaş meydanlarında ilk ve son kez görüyoruz onu. Bu fetih başlı başına büyük bir olay; en kalıcı katkısı hatta. Böylece Roma’nın sınırları da genişledi. Tarihçilerin onu ‘’beceriksiz’’ diye eleştirmesini anlayamıyorum. Gerçekten bir aptal olduğunu mu düşünüyorlardı ve onun gibi bir insanın imparatorluğa layık görülmesine mi kızıyorlardı?

Son zamanlarında öz oğlunu ve diğer çocuklarını koruyamamış ne yazık ki… Yaşlandıkça başına gelenleri kabullenmesine ve öleceği günü beklemesine çok üzüldüm. Kitabın son bölümünde ise Claudius’un nasıl öldüğüyle ilgili üç anlatı var. Son eşi olan Genç Agrippina tarafından zehirlendiği düşünülüyor, çünkü oğlu Neron’un imparator olmasını hızlandırmak istiyordu. Neron ise Claudius’un öz oğlu değildi…

Birinci kitaba göre Claudius ile daha çok yakınlaştığımız ve artık onun başrolünü paylaştığı Roma’yı okumak çok güzeldi ve bir yandan da üzücüydü.

Son olarak bu kitapları şiddetle tavsiye ediyorum. Ülkemizde pek fazla okunmamış ne yazık ki. Umarım okuru bol olur artık. Gerçek hayatta var olmuş insanları okumak, onları tozlu tarihin sayfalarından çıkarıp günlük hayatımızın odağı haline getirmek oldukça keyifli bir deneyim. Fakat hüzünlü de. Claudius’un hayatı, sayılı ama harika başarılarla dolu ve bir yandan da sık sık yalnızlığın gölgesinde kaldığı bir yaşam…

İnsanın bazen çok ama çok uzak bir geçmişe yolculuk yapması gerekiyor sanki. Belki de bu yüzden, bu tür kitaplar nedensizce bizi buluyor ve okunmaya sebep arıyordur, ne dersiniz?

Yayınladığım diğer platformlar:
Wannart
Bubisanat
1000kitap

@azizhayri

[azizhayri]

Yukarıdaki detaylı çalışmayı okuduktan sonra (belli olmamış olabilir diye not düşeyim, bu bir imrenme ve teşekkürdü) aşağıdaki satırları gönderip göndermeme konusunda ikilem yaşadım ve bütün cesaretimi toplayıp gönderiyorum.

AVRUPA VE BİZ

İlber Ortaylı Ustanın okuması güç ama bir o kadar gerekli kitabı olan “Avrupa ev Biz” kitabını bitirdim. Kitabı, eskiden beridir takdir ettiğim bir Türk Aydınının eseri olarak beğendim İlber Ortaylı’nın kim olduğunu bir daha hatırlamak için Vikipediye baktım. Temelinden gelen bir birikimi var. Vikiden aldığım birkaç notu paylaşayım.

“Annesi Kırım’ın önde gelen asilzade ailelerinden Karaşay ailesinden ve Stalingrad’da Rus Dili ve Edebiyatı okumuş olan Şefika Ortaylı (1918-2020),[4] babası ise Kırım doğumlu, Türkçeye Kırım tarihi ve Tatarlar üzerine eserler ve makaleler çevirmiş bir uçak mühendisi[5] olan Kemal Ortaylı’dır. Annesi Ankara Üniversitesi Dil ve Tarih-Coğrafya Fakültesi Rus Dili ve Edebiyatı Bölümünde yıllarca hocalık yapmıştır.”

“Ortaylı, Türkçe, Almanca ve Rusçanın konuşulduğu ev ortamında büyümüştür.”

“1970 yılında Ankara Üniversitesi Dil ve Tarih-Coğrafya Fakültesi Tarih Bölümünü bitirdi. Burada Şerif Mardin, Halil İnalcık, Mümtaz Soysal, Seha Meray, İlhan Tekeli, Mübeccel Kıray’ın öğrencisi oldu” Böyle devam ediyor.

O zaman böyle bir beyinden çıkan kitabın da ağır olması gerekir diyebilirsiniz. O zaman ben “çık” derim hayır anlamında. Gündelik dilin ötesinde çok kelimeler olsa da okuması rahat. Takdir edersiniz ki bu her zaman kullanılmayan kelimeleri yabancı bulmamızın nedenlerinden biri de günlük hayatta konuştuğumuz kelimelerin oldukça az olmasındadır. Bunun nedeni de konuşma diliyle yazılmış olması. Yani İlber Ortaylı anlatmış biri kaleme almış. Kitap birbirlerini tamamlayan 10 bölümden oluşuyor.

1. Bölüm : Batılılaşma Süreci ve Tepki

2. Bölüm: Batılılaşma Dönemi Kadroları

3. Bölüm: Batılılaşma, Ulusalcılık ve Parçalanan İmparatorluk

4. Bölüm: Osmanlı Millet Sistemi ve batı

5. Bölüm: Garbçılar, İslamcılar ve Hukuk Reformları

6. Bölüm: Avrupa ile Geçmişte ve Gelecekte Siyasi Bütünleşme

7. Bölüm: Tarihi Süreç İçerisinde Avrupa ile İktisadi Bütünleşme Sorunu

8.Bölüm: Avrupa Siyasi Birliği ve Avrupalılar

9. Bölüm: Avrupa Kültürü ve Türkiye

Sonuç: Batı Avrupa-İslam ve Demokrasi Sorunu

Eğer bugünü doğru anlamak istiyorsanız okumalısınız derim.

[Pyrewrath (Harun)]

İkilem yaşamayın asla hocam, sizin satırlarınız neticesinde merak ederek ben de satın aldım bu eseri.

[BledaKai (Bleda Gəncay Sönməz)]

Okuduğum Tarih: 23-26 Sarıca 2022
[Okuduğum 337.betik]
2022 (Pars) yılında okuduğum 64.betik
[Sarıca ayının 6.betiği]

Aytmatov’u farklı kılanın ne olduğunu Sultanmurat’ı okuyunca bir kez daha sezinliyor insan. Kendine has üslubuyla okuyucusuna aktardığı bozkır hikâyeleri betimlemelerinin gerçeklikleri, olayların akıcılığıyla sizi Kırgız kültürüne, tabiatına sokuyor. Rus zulmünü de -mecburen-üstü kapalı bir şekilde anlatıyor. Savaşa sürülen babalar,geride kalanlar…

Eserde Sovyetler için savaşa giden erkeklerin geride bıraktığı ailelerinin hayata tutunma mücadeleleri, SSCB’nin uygulamış olduğu kolhoz ve sovhoz uygulamaları, eğitim çağındaki çocukların göğüs gerdikleri zorluklar ve masum bir aşk Aytmatov’un eşsiz anlatım gücüyle harmanlanmış. Peki bu savaş kimin savaşı? Erkekler savaşta çocuklar işte çalışırken ev ile kim ilgilenecek? Çocukların ellerinden alınan eğitimleri ne olacak ve savaşa giden baba sağ olarak geriye dönebilecek mi?

Her ne kadar Sultanmurat üzerinden hikaye aktarımı gerçekleşiyorsa da aslında bir toplumun gelenekleri, anlayışları; dertleri, mutlulukları; zayıf ve güçlü yanları çıkıyor karşımıza. Aytmatov, toprağını çok iyi tanıyor. O kadar ki satır aralarında yer alan ayrıntılar yazara bir kez daha saygı duymanızı sağlıyor. Buzun altındaki toprağın sıkılığı,kışın dağlardaki yaban koyunlarının etinin sertliği, at etinin (yağının) hastalara sağladığı şifa, kocamış bir kurdun insan hakkındaki düşünceleri…

Öncelikle incelemeyi yazarken alıntılama yaptığım arkadaşlara sonsuz teşekkürlerimi sunuyorum çünkü aynı duygu ve düşüncelere sahip olduğumuzu bir kaç kez tanık oldum. Dizi uyarlaması köşeme hoş geldin. Bu uzun ülkemizde Kore Savaşı’na giden askerleri baz alırsak Çukurova’da geçen bir dizi olurdu ve ERKEN GELEN TURNALAR adıyla yayımlanırdı. Murat (orijinal adı Sultanmurat) rolünde Emir Berke Zincidi ve Gül (orijinal adı Mirzagül) rolünde Elvin Çemberci oynarsa çok güzel bir dizi ortaya çıkar. Ayrıca Erken Gelen Turnalar ile Sultanmurad aynı uzun öykü mü? Bu aklımda kocaman bir soru işareti olarak kaldı. Okumanızı şiddetle tavsiye ediyorum çünkü özellikle şımarık büyüttüğünüz çocuklarınıza okuttun ki hayatın ne kadar zor olduğunu idrak etsinler.

[BledaKai (Bleda Gəncay Sönməz)]

Okuduğum Tarih: 26-27 Sarıca 2022
[Okuduğum 338.betik]
2022 (Pars) yılında okuduğum 65.betik
[Sarıca ayının 7.betiği]

Efsanelerden bilimkurgu eserler çıkarmak ülkemizin dinamizminde var olan güçtür. Türk Mitolojisi’nde yer altı dünyası, üst dünya ve orta dünya olmak üzere üç büyük alem vardır. Bu eserde Karanlık Dünya dediğimiz yer altı dünyasının insanlardan öç alma tutkusunu göreceksiniz çünkü Oğuz Kağan, İtbaraklar’ı bozguna uğratmıştı. Karanlık Dünya, Oğuz Kağan’ın yokluğundan içten bir yıkımın planın içindedir çünkü insanların merak duygusu gıdıklamayı planlıyor… Uzun öykü tarzında yazıldığı akıcılık, merak ve heyecan unsurları üst düzeyde olduğu için elinizden düşürmeyeceksiniz.

Karanlık Dünya’nın Hakanı Erlik, insanların gelişmesinden çekinmiyor çünkü olağanüstü güçlere sahip olduğu için insanlardan daha ileri düzeyde bir medeniyet teşkil edebilir ama onun derdi Törüngey Ata’ya secde etmediği için Tanrı tarafından hem meleklerin imamlığından men edilmesi hem de kendi katından kovulmasının nedeni kibirinden değil akılla donaltılarak evrilen insanda aradı. En başında Erlik, insanların akıllı ve bilgili varlık olmasını hiç istemedi çünkü Tanrı katında itibarını kaybetme korkusunu hep yaşadı. Oysa Törüngey’e secde etseydi belki yine de Tanrı katında kalabilirdi. Törüngey’e secde etme sınavıydı onun için. Sınava girmek yerine kibrine yenildi.

İnsanlık, Mu ve Atlantis gibi üst düzey kültürler korurken sapıtmaya kadar gittiler hatta teknolojileriyle Tanrı katına çıkmayı planlayıp Babil Kulesi inşa ettiler ama aslında Babil Kulesi değil başka bir teknolojiydi sadece Nama Tufanı’nda insanlık tarihi sıfırlandı ve Mu ile Atlantis, sulara gömüldü. İlk kutsal kitapta Babil Kulesi ibret olarak geçti. Asıl öykü yazılsaydı insanlar, Tanrı’ya inanmayı bırakıp daha da sapkınlığa uğrardı. Normalde eğitim hayatımızda kopyaya izin verilmediği gibi bu gezegendeki sınavımızda da izin verilmezdi. Babil Kulesi, insanların ileri düzey medeniyette hangi noktaya gelindiğinin işareti olarak kalgançı çaka kadar sembol olarak kalacak. Mars ve Venüs de Tanrı’ya ibadet evrenlerden ikisidir. Burada anlıyoruz ki insanlar ileri düzey medeniyet kuramadan kalgançı çak gelecek…

Şahmeran, Merih, Zühre ve Minator tabirlerinin öz Türkçeleri vardı. (Yuvha, Kızıldız, Çolpan ve Yarboğa) Bu uzun öykü sayesinde insanlarda ortak olan düşünce Karanlık Dünya tabiridir. Medusa ile İtbarak aynı terimden gelmesidir. İtbarak birebir tam karşılığı Medusa değil Anubis’tir. Karanlık Dünya’nın çıkış noktası Mısır coğrafyası’ydı. Türkler onu bir yaratık olarak tanımlarken Kıptiler bir Tanrı olarak görmesinin nedeni İtbaraklar’ın saldırgan yönlerinden dolayı Kıptiler korkup ona secde etmeyi kabul etmişler benliklerinde. Türkler ise hem onları hem de insanlığı korumak için İtbaraklar’ı bozguna uğrattı. Ayrıca İtbarak Kraliçesinin adı Kemankeş değil Barak Ana’dır.

Daha fazla bilgi ve açıklama vermeyeceğim çünkü betik yeni çıktığı için okurların gözündeki ilgisinin azalmasını istemem. Unutmayın ki efsaneler aslında gerçek öykülerin abartılarak evrilmiş halleri olduğunu unutmayınız çünkü efsaneler geçmişin habercilerdir. Geçmişimizi bilerek ve ders çıkartarak öğrenelim ki gelecekte aynı hatalara düşmeyelim. Okumanızı şiddetle tavsiye ediyorum çünkü Ahmet Doğru, kültüründen beslenerek bilimkurgu eserler ortaya koymaya çalışıyor. Abuk sabuk bilimkurgu evrenlerden kaçınalım.

[Kitsune]

2001: Bir Uzay Destanı - Arthur C. Clarke

Bir kaç güne yayarak okuduğum kitabı, bugün bitirdim.

Kitap genel olarak üç bölümden oluşuyor diyebilirim. İlk bölüm, eski çağlarda geçiyor. Okurken eski çağlardan bir zaman dilimi görünce epey şaşırmıştım. Bölümü okudukça sevdim. İkinci bölüm çağlar sonrasında geçiyor. Ay’a giden bir bilim adamı anlatılıyor. Orada ayın kraterleri üzerinde, gizemli bir siyah taş keşfedilmiştir. Son bölümdeyse, Satürn’e gizli bir görev için giden bir grup astronot var. Astronotlara uzay yolculuğunda, HAL isimli bir yapay zeka eşlik etmektedir. Kitapta en çok sevdiğim kısımlar buradaydı, yani en son bölümde. Zaten hikaye tam bu noktada açılıyor.

Konulara bütün olarak bakınca yazar, insanın evriminin hikayesini anlatıyor demek yanlış olmayacak. Anlatım genellikle durağandı ama aynı zamanda detaycı, son derece gerçekçi bir tarafı da var. Öyle ki okurken kendinizi uzayda yolculuk yapıyormuş gibi hissedebilirsiniz. Bu yolculuk bazen tehlikeli, bazen merak uyandırıcı olacak.

Bir noktadan sonra hikaye ilerleyince heyecan seviyesi de yükselişe geçti. Son kısmı sevme nedenim de durağanlıktan kopup hikayenin iyice açılmasıydı. Kurguda gerçekten yazarın yüksek hayal gücü hissediliyor ve her şey farklı boyutlara taşınıyor. Sonlara gelindiğinde, okuduklarım yüzünden biraz zorlandım. Hayal gücünü epey zorlayacak boyutta olaylar vardı.

Bilimkurguyu seviyorsanız ve bu kitabı henüz okumadıysanız, okumanızı tavsiye ederim.

Puanım:10/10

[Kalbars (Onur Esmer)]

Bu eserden söz açılmışken sinema uyarlamasını da ben tavsiye etmek isterim.

Yönetmenliğini Stanley Kubrick’in yaptığı, senaryosunda da yazar Arthur Clarke ile birlikte çalıştığı film, sinema tarihinin kült eserleri arasında görülür. 2001: A Space Odyssey orijinal isimli film, Türkçe olarak 2001: Uzay Yolu Macerası şeklinde bulunur.

Tavsiye ederim.

[Kitsune]

Kitabın önsözünde Kubrick’in yazara mektup yazıp film için hikaye istemesinden, hikaye üzerinde birlikte çalışmalarından vb. şeylerden zaten bahsediliyor. Ben yorumumda bahsetmemişim.

Teşekkür ederim.

[Kalbars (Onur Esmer)]

Esasında Kubrick o mektubu yazdığında bu kitap henüz ortada yoktu. Film ve kitap eş zamanlı yaratıldı ve aynı sene içinde insanların beğenisine sunuldu. Kubrick’i o mektubu yazmaya teşvik eden, bu eserin selefi niteliğinde Clarke’ın çok önceden yazmış olduğu The Sentinel isimli kısa hikayesi. Kitap ve film, ondan türedi.

Ben teşekkür ederim.

[annihilator]

Laird Barron son dönemde en çok merak ettiğim korku yazarlarından birisi. Sizin bu yorumunuz ile merakım daha da arttı. Umarım birgün bu yazara da bir yayınevi el atar.

[Abraxas]

Karanlık Kitaplık’a muhtemelen dahil ederler. Nathan Balingrud ve Stephen Graham Jones’a şans verdiklerine göre Barron’ı da radarlarına almışlardır.

[BledaKai (Bleda Gəncay Sönməz)]

Okuduğum Tarih: 27-30 Sarıca 2022
[Okuduğum 339.betik]
2022 (Pars) yılında okuduğum 66.betik
[Sarıca ayının 8.betiği]

Günümüzde Hristiyanlık dinin kurucusu İsa (as) bilinse de aslında Pavlos denilen havari olmayan misyoner olduğunu biliniyor muydunuz? Pavlos, İsa (as)'a gönderilen İsevi inancını pagan kültürüyle sentezleyerek o inancı kısmen yok etti. Putperestlik, Hristiyanlık’ta daha doğrusu Pavlosilik’te olduğu için bu dini kısmen olarak semavi din olarak kabul edebiliriz. Pavlos’un getirdiği sistem ve İbraniler’in üstün ırk kibirden dolayı Barnabas İncili, sahte incil olarak kabul ederler. Barnabas, Pavlos’tan daha güçlü olsaydı kısmen tahribata uğramış İsevilik, günümüzde devam ederdi. Bu sayede İseviler, İslam’a daha da sıcak bakardı.

Babasız doğan İsa (as)'nın mucizeleri sapkınlarca yarı tanrı özellikleri kabul ederler çünkü normal şartlarda insanlar bir erkek ve bir kadından oluştuğu gibi normal insanlar; cüzzamları iyileştirme, körleri iyileştirme, ölüyü diriltme ve elleriyle yaptığı nesnelerin canlanması gibi özellikler taşımazlar. Ayrıca İbraniler kendilerini üstün ulus olarak kabul ettiği için İbrahim (as)'in Kantura ve Hacer’den doğan çocukları önemsemediği gibi onların soyundan gelen yalvaçları kabul etmezler. Kabul etseler sanki kendilerini aşağılık olarak his ederler. Bundan dolayı İbraniler, kuzeni olan Muhammed (sav)'in yalvaçlığı kabul etmezler.

Barnabas İncili’nde Mesih olarak müjdelenen ve İshak (as) soyunda olmayan [İsmail (as) soyundan gelen] Muhammed (sav); bu incile göre Tanrı onun hatrına bütün kainatı yarattığını vurguluyor. Ne yazık ki İslam inancına geçmiş bu özellik sayesinde Kur’an-ı Kerim’de geçen “(Ey Muhammed!) Seni ancak âlemlere rahmet olarak gönderdik.” ayet-i kerimeyi gölgede bıraktı. Barnabas İncili’nin anlattıkları değil Enbiya Süresi’nin 107.ayeti kabul ederim çünkü Müslümanlar’ın Muhammed (sav), Museviler’in İsa (as) ile Üzeyir (as) ve Hristiyanlar’ın İsa (as)'ı yarı tanrılaştırmalarını kabul etmiyorum. İsa (as), Üzeyir (as) ve Muhammed (sav), Tanrı’nın insanlara gönderdiği yüz yirmi bin yalvaçlardan üçüdür. Muhammed (sav), rahmet yönünüyle insanlara örnek olarak kıyamete kadar devam edecek. Bugün müslümanların içindeki sapkınlıklardan dolayı müslümanlar helak olmuyorsa Muhammed (sav)'ın duasından dolayıdır.

Barnabas İncili’ne göre Meryem, İsa (as) göğe yükseldiğinde yaşamış. Oysa bildiğim kadarıyla Meryem, İsa (as) dünya hayatı yaşarken vefat etmiş. Bu incile göre; İsa (as), göğe yükseldikten sonra üç gün annesi ve ona gönülden inananlarla vedalaşmak için yeryüzüne gelmiş. Elbette doğrusunu Tanrı bilir. İsa (as) öldürülmedi. Romalılar’ın öldürdüğü kişi onu ispiyonlayan Yahuda İskaryot’tur. Ayrıca Yahuda İskaryot, onu ispiyonlayacağını Cebrail (as) aracılığıyla öğreniyor Tanrı’dan. Barnabas İncili’nin gerçekleşen tek olayı Muhammed (sav) gelmesiyle inananlar, İsa (as) yaşadığını ve göğe yükseldiğini öğrendi. Biz inananlar olarak kıyamete kadar böyle bileceğiz çünkü İsa (as), kıyamete yakın bir zamanda yeryüzüne inecek ve İslam dinini tebliğ ederek Muhammed (sav) ümmetinde olma hayali gerçekleşecek. İnanan olarak “Tanıklık ederim Tanrı’dan başka yaratıcı yoktur ve tanıklık ederim ki İsa (as) onun kulu ve elçisidir.” gururla diyorum çünkü İsa (as), Tanrı’nın oğlu değil Tanrı’nın insanlar sonsuz yaratma gücünün göstergeasi olarak onu babasız olarak yarattı.

Barnabas İncili’nde İslam’a aykırı bir kaç özellik keşfettim; Tanrı’nın Muhammed (sav)'ın hatırına bütün kainatı yaratması, İsa (as)'nın su fıçısını şaraba dönüştürme mucizesi, yalvaçların günahkar ve alaycı olması, Tanrı’nın İsa (as) aracılığıyla Erlik’i (şeytanı) bağışlama fırsatı tanıması, Yahya (as)'yı tarihten silmiş, daha doğrusu onun rolünü İsa Mesih’e vermesi vs. Her inanan gibi Barnabas İncili gerçek incil olmadığını biliyorum. Matta, Markos, Yuhanna ve Lukas İncilleriyle kıyaslarsam okunması gereken bir incil olduğunu düşünüyorum çünkü hak dinin düşmanı Pavlos’u sevmediğim için bir de İslam’la bağdaşlamadığından dolayı kötünün iyisini yeğlerim… Muhammed (sav) ümmetinde olduğum için gurur duyarak bu incili okumanızı tavsiye ediyorum.