Yaşlı bir balıkçının yaptığı iş için istikrarını, azmini, ümidini anlatıyor bu kitap. Uzun bir süre balık yakalayamasa bile yine denize açılıp yakaladığı bir balık için günlerce gemide uğraştığı mücadeleyi anlatıyor ve bu mücadele sonucunda kaybı kazancından daha fazla oluyor. Acaba hayatta bütün o uğraşlarımız, çabalarımız herhangi bir konuda aşk olur, maddiyat olur v.s istediğimizi elde edince mutluluğun yerine hüsran alabilir mi? Kitap bana onu düşündürdü. Ve bu sorunun cevabını bizzat
yakın bir zamanda almış oldum. Kısa, basit gibi görünen bir hikayede yazar çok şey anlatmak istemiş. 10/10.
Mimar, şair ve akademisyen Efe Duyan’ın ilk romanı Başka, empati yetisinin gizemli bir şekilde tamamem kaybolduğu distopik bir İstanbul’u anlatıyor.
Yazarı henüz genç bir şairken, 20 yıl önce Nikbinlik dergisinde okuma fırsatı bulmuştum. Efe Duyan son yirmi yılda şiir konusunda kendini geliştirmiş bir yazar.
İlk roman denemesini ise beklentisiz okumaya başlamıştım.
Sonda söyleyeceğimi başta söyleyeyim. Kitabı çok beğendim. Yerli bilimkurgunun başarılı bir örneği.
Özellikle Afşin Kum severlere tavsiye ederim.
Okuyun, okutun.
…
Empatinin yok olması ile, toplum psikolojik bir yıkımın eşiğinde gelmiş ve bağlayıcı adında bir ilaç, geçici olarak empati kurmayı sağlayarak içsel ve toplumsal bir denge kurulmasını sağlamıştır. Romanımızın kahramanı Oktay EDM (Empati Denge Merkezi) çalışanı bir psikiyatristtir. Oktay, başkalarının duygularını deneyimlemenin gerekliliğine inanan bir empati savunucusudur.
Bağlayıcıların yan etkileri ve yoğun empatinin, hem bireysel hem toplumsal etkileri, empatiye yaklaşımın değişmesini ve bağlayıcı kullanımına yetkililerce sınırlama getirilmesini beraberinde getirir.
EDM üzerinde hükümet baskıları artarken, Oktay inançlarını sorgulamaya başlar.
"Zaman içinde toplumun her kesimi uyum sağlayacak. Belki de bir devrimin ortasındayız. Olduğumuz gibi, kendi duygularımız ve güdülerimizle baş başa yaşayamaz mıyız? Başkalarının ne hissettiğini bilmeden doğruyu bulmamız mümkün değil mi? Özümüz bu kadar kötü olamaz bence. Bildiğimiz ahlak çöktü, belki de çökmesi gerekiyordu. Belki de başkalarının duygularına bağlı olmayan yeni bir ahlak sisteminin oluşmasını beklemeliyiz sabırla
Fantastik bir diyarda geçen bir dedektiflik öyküsü, cinayet çözme çabası. Neil Gaiman çok beğense de ben onun kadar sevmedim. Kötü değil hatta güzel ama çok da abartmamak lazım.
Conan krallığının başındadır. Güçlüdür ama komşu kral teke tek de Conan’ ı yenemeyeceği için gider kadim bir ölümbüyücüsünü uyandırır. Sonra bir bakmışsınız kitabın 250. sayfasındasınız. Zihninizde Arnold Şıvazzeneger kılıç sallıyor.
Bloodborne Serisi’nin 3. kitabını da bitirdim. Serinin ilk iki kitabını çok beğendim. Witcher sevdiğimden bunu da seveceğimi biliyordum.
Mekan çizimlerini çok beğendim diyebilirim. Kitapların kuşe kağıda basılmasının daha iyi olacağı yorumunu okumuştum bir yerde. Ben de bu düşünceye aynen katılıyorum. Sayfanın kalitesizliği nedeniyle gotik etkiler barındıran karanlık ve kasvetli çizimler görünmez hale gelmiş.
Çelik Mağaralar gibi bir dedektiflik öyküsü daha. Ortağım Elijah Çelik Mağaralar’ daki (Dünya’daki) cinayeti çözdükten sonra başka bir cinayeti çözmek için bu sefer dış gezegenlerden birine gider.
Önceki kitapla aynı tonda. Acaba katil kim merakınız varsa okuyabilirsiniz. Seri bitsin diye okuyacağım artık herhalde.
Çooook uzun zamandır yarım kitaplarım vardı. Şu an aralarından biri bitti.
Solaristen sonra 2. Stanislaw Lem kitabım. Ne bekliyordum ki? Tabii ki sadece bilim kurgu olmayacaktı, psikososyal altyapısıyla tüm duyguları yaşamama sebep oldu.
Kitabı okurken sadece Hal Bregg’in bir astronot olduğunu ve ‘Yıldızlardan döndüğünü’ , uzayda 10 yıl geçmişken dünyada 126 yıl geçtiğini biliyordum. İnsan gelişen bir varlık. Döndüğünde dünya çok fazla değişmişti ki bu 2022 yılındaki beni de ara ara şaşkına uğrattı. Aralarında güzel şeyler olduğu gibi kötü şeyler de var. Ama iyi haber; artık çocuk doğurmak herkese tanınan bir ayrıcalık değil. Öncesinde çeşitli eğitimlere girmen gerekiyor.
Ve betrize olmak… yeni bir terim oluşturan yazarımıza hayran oldum. Belki de ancak betrize olursak gerçekten güvenli ve mutlu yaşayabiliriz. Ben isterdim açıkçası. Spoiler olarak betrizeyi tanımlayayım Betrizasyon işlemi kana enjekte edilen bir sıvıyla beyin ön lobunu etkileyerek insanın içindeki şiddeti yok eden bir şey. Bence tam bir ütopya, hala arkasındayım.
Hal’ın yaşadığı afallama ve tanıştığı yeni nesil gençler -Z kuşağı - ilginçliklerle doluydu. Bazı yaptıklarına anlam veremediğim anlar da oldu. Ama sonuçta yıldızdan gelen bu adamımız geçmiş nesilden gelen dedemiz aslında. Dedem böyle yapar mıydı bilmiyorum tabii
Sonu maalesef beni o kadar tatmin etmedi ancak kitabın ortaları ve sonları akıcı ve merak uyandırıcıydı. Başlarda reading slump’a girsem de bitirebildiğim bir kitap oldu. Öneririm, içimde değişik duygular bıraktı.
Bir bilim insanının dahiyane keşfinin önündeki engelleri konu alan bir kitap. Bu bilim insanı keşfine odaklanmaya çalıştığı her an doğaüstü güçler tarafından alıkonuyor.
Kitabın kategorisi bilimkurgu olsa da ben içinde büyük bir parça felsefe ve komplo teorileri barındırdığını düşünüyorum. Piramitleri uzaylılar yaptı ya da dünyayı masonlar yönetiyor gibi teoriler.
Bilimkurgu konusunda yolun başında olduğum için kitabı anlamayacağımı, başka kitaplardan başlamamı tavsiye ettiler forumda. Salt bilimkurgu okuru olsaydım belki doğru tavsiyeler olabilirdi. Ben kitabın akıcı ve anlaşılır olduğunu düşünüyorum ama belki de söyledikleri gibi asıl mevzuyu kaçırmışımdır ve haberim yoktur. Yine de kitaptan zevk aldım. Hatta kitabın bir tiyatro oyunu olmaya çok uygun olduğunu düşünüyorum. 12 Öfkeli tadında bir oyun olabilirdi sanırım.
Akademideki aynılığa ve normların dışına çıkmanın korkutuculuğuna farklı bir bakış açısıyla yaklaştığını düşünüyorum. Felsefi ya da sosyolojik bağlamlarının nereye dayandığını ifade edecek yetkinlikte değilim, zaten buna gerek olduğunu düşünmüyorum. Kitabın yazıldığı dönemden şimdiye kadar değişen tek şey sansürün artık sadece önemli kişilere değil herkese uygulanması olabilir. Yukarıdaki erişemediğimiz güçlerin hoşuna gitmeyen tek kelime edemeyişimiz, bu kelimelerle hiçbir kamu kurumunda ya da sosyal mecrada var olamayışımız kitaptakiyle aynı. Biz sadece bunun uzaylılarla ilgili olmadığından eminiz. Bir de bunu değiştirmek yerine kabullenmeye çok daha yatkınız.
…
"Bundan böyle her biriniz YALNIZSINIZ. Kimse size yardım etmeyecek.
Bu kitaba daha ne diyebilirim ki? Bittiği için son derece hüzünlü bir haldeyim. Orta Dünya’yı ve Tolkien’i çok özleyeceğim. Sanırım çok geçmeden Bitmemiş Öyküler ile devam edeceğim. Orta Dünya ve Tolkien’den çok fazla uzak kalabileceğimi düşünmüyorum.
Arda’nın yaradılışı, Valar, Mai, Valinor ve Elfler.
Silmarillerin ve Feanor’un hikayesi. Noldor’un göçü. Akraba Katliamı. Beren ile Luthien. Turin Turambar. Numenor ve daha fazlasını bu kitapta okuyoruz.
Tarihsel sürekliliği olan birbirinden güzel hikayeler ve ilgi çekici karakterler.
Halen okumadıysanız çok beklemeden başlayın derim.
Çok ilginç bir kitap doğrusu. Genelde basit ve kolay okunduğu ifade edilmiş ancak ben okurken yer, yer zorlandım. Bunun sebebi de anlatımın derinliği ve beni etkilemesiydi sanırım.
Kendi hayatımla özleştirdiğim olaylar ve karakterler mevcuttu kitapta belki de bununla bir ilgisi vardır.
Aile draması, yer yer kara mizah, yer yer hayatın acımasızlığının yüzümüze tokat gibi çarpılması. Basit bir eser gibi görünebilir ancak bence öyle değil. Hayatın girift ve karmaşıklığını basit bir dille aktarmayı başarmış John Fante, ancak bu kitabın basit olduğu anlamına gelmiyor. Bence göründüğünden çok daha ağır bir eser.
İlk dört kitapta bulamadığım ve beni korkutan sıkılmışlık duygusu bu kitapta nispeten son buldu. Daha heyecanlı ve aksiyonlu bir macera var bu kitapta. Hatta merak uyandıran bir tedirginliğin içine bile sokmayı başardı beni. Sonu ‘‘inanılmaz muhteşem’’ olmasa da tatmin ediciydi. Belki serinin diğer kitaplarında daha da derinleşebilir bazı şeyler.
Bir adam birini öldürür. İdam cezasına çarptırılır. Ceza giyotinle infaz edilecektir. Biz de katilin giyotine gidene kadar ölüm korkusuyla yaşadığı ruhsal çöküntüyü okuruz. Aynı anda da hukuk sistemini ve toplumu da okuruz. Ve Victor abi öyle güzel anlatmış ki size de yaşaması kalır.
Ne yazık ki seride okuduğum en sıkıcı kitaplardan biri oldu Cennetin Çeşmeleri. Çok fazla bilimsel. Çok fazla durağan. İstenilen temaları içermese de geleceğin tasarısı hakkında çok detaylı bir kitap sayılabilir.
Kitap tamamen olmasa da bir mühendisin uzaya kadar uzanan bir asansörü yapma arzusunu ve bu yolda nelerin olup olmayacağını işliyor. Uzaylılarla ilk temas konusu da var ama asansör ve teknik işler bu olayı tamamen perdeliyor.
Bilimkurguya yeni başlayanlara ve benim gibi olaylı, ters köşeli ve macera dolu bilimkurgu severenlere öneremeyeceğim bir roman.
Son olarak BK serisinin son çıkan kitaplarla beraber sıkıcı bir döneme girdiğini düşünüyorum. Stepford Kadınları, Düşyılanı ve Koyunlar Yukarı Bakar kitapları da muhtemelen bu tarzdır. Fikir açısından klasik ama oldukça ağır ilerleyen konulara sahip gibi duruyor.
Aslında uzaya asansör fikri başkasına ait. Arthur C. Clarke bunu yazısının sonunda da belirtiyor. Fakat Clarke eserinin bir tez gibi görülmesini istiyor. Bu nedenle de yazara bir şey diyemeyiz. Alanında başvurulması gereken bir kitap Cennetin Çeşmeleri. Yalnız çok daha fazla sıkıcı olmaması için yazar dini efsaneler ve uzaylılarla ilk temas gibi ilgi çekici şeyler ekliyor. Yine de benim için yeterli değildi bunlar.
Belgariad serisinin ilk kitabını bitirdim. Çerezlik fantastik kitap arayışındayken önerilmişti. Fantastik okumaya ilk başlayış zamanlarımda okusaydım çok daha fazla zevk alırdım büyük ihtimalle çünkü çok basit ve kafa yormayan bir kurgusu ve anlatımı vardı. Benim için fazla çerezlikti ama yine de sonlara doğru çok daha akıcı oldu ve az da olsa heyecanlandırmayı başardı. Biraz araştırdım ve serinin sanırım 3 ya da 4. kitabında işler çok daha başka bir yere evriliyormuş. O zamana kadar dayanabilir miyim bilmiyorum ama şimdilik bu seriye kısa bir müddet ara vermiş olduğum kesin. Bu arada favori karakterim kesinlikle İpek oldu. Çok nüktedan ve zeki bir karakter ve onun geçmişini ayrıca merak etmiyor değilim.
İlk iki kitapta yaşadığım merak ve heyecan hissini bu kitapta çok fazla yaşayamadım ne yazık ki, belki uzunca bir süre kitaplardan uzak kalmış olmamdan da kaynaklanabilir bilmiyorum.
Sonu fazla aceleye getirilmiş tatmin olmadığım ve aklımda bir sürü cevapsız soru bırakan bir son oldu. Kötü bir kitap değildi ama ilk iki kitaba göre beklentilerimi karşılamadı. Yine de oldukça akıcı bir okumaya sahip, karakterlerin duyguları iyi aktarılmış ve ilgi çekiciydi.(Juliette hariç seri boyunca sevmediğim tek karakter o olabilir. )
Son olarak söyleyebileceklerim serinin diğer kitaplarına göre sönük kalmış ve genel olarak serinin hak etmediği bir final kitabı olduğu.
Bu kitap keyifliydi gerçi…
)