Dune yıllardır okumak istediğim, ancak bilimkurguya uzak olmaktan dolayı hiç okumaya yeltenmediğim bir seriydi. Alfred Bester’in Kaplan Kaplan kitabını okuyup bilimkurguya hızlı bir giriş yapıp, ardından Dune 1. kitabı okudum.
En başta söylemek istediğim şey Dune bilimkurgudan çok öte bir yerde. İyi bilimkurgu iyi edebiyattır lafındaki iyi edebiyatın altını çok iyi dolduruyor. Bilimkurguya benim gibi uzak biri için kitabı çoğu yönden analiz etmek zor, çok okunan ve bilinen bir eser olduğu için bilimkurguya daha hakim arkadaşlar birçok yönden benden iyi yorumlarda bulunmuşlardır.
Benim dikkat çekmek istediğim 2-3 nokta mevcut. ilki özellikle günümüzden çok ileri bir tarihte gerçekleşen bir romanda hiçbir teknolojinin hiçbir bilimsel gelişmenin sırıtmadığını söyleyebiliriz, kitabın 56 yaşında olduğunu düşünürsek bu çok daha güzel bir oturmuşluk getiriyor kitaba.
İkinci önemli kısım Arrakis çok güzel tasvir edilmiş, ona uyan insanların nasıl yaşadığı nasıl hayatta kaldığı çok güzel anlatıldığı için çok kolay adapte olabiliyorsunuz kitaba.
Üçüncü ve bence Dune kitabını bu kadar iyi yapan şey içindeki din-inanç, güç, insan ideallerini çok iyi anlatmasıdır. Özellikle din ile alakalı kısımları çok beğenerek okudum.
Bütün bunların sonucunda 6 kitaplık ana seriyi tamamlayacağım, biraz ara verip hanedanlık üçlemesini de yine okuyacağım. Dune kişisel olarak da hayatıma bazı güzel düşünceler kattı.
Kitap hakkındaki tek olumsuz yorumum giriş, gelişme ve sonuç kısımlarının uzunluğunun orantısızlığı olabilir. 700 sayfalık kitapta giriş ve gelişme kısımları oldukça uzun tutulurken sonuç kısmı biraz aceleye gelmiş. Özellikle gelişme kısmı biraz daha kısa tutulup , son kısım biraz daha uzun tutulabilirdi.
Kitap notum : 9.5/10