Dune Mesihi, aslında mutlu sonla biten bütün hikayelerde, masallarda o sondan sonra ne oluyor, kahramanlar neler yapıyor onu anlatıyor. İçerikle alakalı bilgi vermeden anlatacak olursam, kitap plastik karakterler yaratmadan, aynı birinci kitaptaki gibi insanın hem iyi hem de kötü yönlerini gösteriyor.
Savaşı kazanan kahramanın sonsuza kadar mutlu yaşamadığını, savaşı kazanırken neler kaybettiğini, kaybettiği şeylerin karakter üzerinde nelere yol açtığını bize çok güzelce anlatıyor Frank Herbert.
Çoğu yerde ikinci kitabın sönük olduğundan, hareketsiz olduğundan bahsedilmiş. Dune Mesihi ilk kitap gibi hızlı ilerleyen çok büyük olayların olduğu bir kitap değil. Aksine kitabın ilk yarısı oldukça yavaş, ikinci yarısına doğru biraz olaylar hızlanıyor, bazı şeyler sonuçlanıyor.
Serideki ikinci kitap olan Dune Mesihi kitabını çoğunluğun aksine ben çok sevdim. Dune serisinin en sevdiğim kısmı olan güç, din ve inançlar karşısındaki insanın durumu bu kitapta derinlemesiyle işlenmiş, dışarıdan bakınca çelik gibi duran insanların içinin çelikle dolu olmadığını gösteriyor. Kitap kendi hayatımızda bize süreklinin pompalanan çok başarılı olma, çok zeki olma, çok iyi olma gibi durumların aslında insan için fazla teorik kaçtığını, gerçekte insanın çok fazla eksikliğe sahip olduğunu altını çize çize anlatıyor .
Hikayenin bağlanması olarak , kitabın sonunu ayrıca beğendim. Klişelere yüz vermeyen yazar, kitabın sonunu bağlarken de klişelerden medet ummuyor.
Kitaba puanım : 8.5
Not: İlk kitap olan Dune ile İkinci kitap olan Dune Mesihi arasında 12 yıllık bir zaman var. O aralıkta geçen olayları merak ettim ve araştırdım. Yazarın oğlu olan Brian Herbert ve Kevin Anerson o 12 yıllık periyodu 3 kitap yazarak anlatmışlar. (Paul of Dune, Winds of Dune, Heroes of Dune)
Bu eserler henüz dilimize çevrilmemiş. Dune 6 kitabı okuduktan sonra ileride bu kitaplar dilimize çevrilirse belki bir şans verebilirim.