Metalimsi olmasa da dinleyeni burada da çoktur eminim diyerekten buraya paylaşıyorum;
Liberation, Ghosts ve Verona haricindeki parçaları gayet beğendim.
Euphoria’daki bazı kısımları vokal olarak çok fazla Time is Running Out’a benzettim. Kapanış parçasındaki soloya giriş de direkt Knights of Cydonia olmuş.
Bur gruba bayılıyorum Nija süper albümdü önceki albümleri de çok başarılı en son Shaman EP gelmişti sanki tam dinleyemedim oda çok sağlamdı diye hatırlıyorum. Yeni albümleri çok başarılı olacak bence.
Ben ölümüne Thrash metalciyim. Thrash metalden daha sert türleri pek sevemiyorum. Hatta ben Thrash metalin çok sert gruplarınıda sevmem. Örnek vermek gerekirse Sepultura, Kreator, Sadom, Destruction gibi gruplar bana fazla sert geliyor. Ama tabi bu durum bu grupların sevmediğim şarkıları veya albümleri yok anlamına gelmiyor. Mesela Sodom’un Agent Orange, Kreator’un Pleasure of Kill albümlerini çok severim.
Çalma listesini oluşturdum herkes davetlidir isim ve açıklama beğenilmezse değişikliğe gidebilirim ben aklıma ilk geleni koydum. Listenin resmi eksik o konuda iyi değilim yardımcı olursanız güzel olur.
Ben listeye iki grubun aynı albümünden şarkılar ekledim sonra aklıma kalabalık olabileceği geldi her albümden bir şarkı eklenerek şarkı sayısı daha az ama grup zenginliği daha ön plana çıkabilir.
Uzun zamandır paylaşım yapmamıştım. Zaten bir elin parmakları kadarız, bu şarkıların popüler olmasından korkmama gerek yok. Hoş metalin kendisi underground takılıyor.
Baştan söyleyeyim, maalesef beklentilerimi karşılamayan bir albüm oldu. Her parça aynı gibiydi sanki. Bu albümdeki gitar tonu benim için rahatsız ediciydi ve sanırım bu ton yüzünden her parçadaki riffler birbirine çok fazla benzer geliyordu. Progresif sololar atılmış bolca ama dişe dokunur hiçbir solo yok, akılda kalıcı yanı yok. Vokal da aynı şekilde çok sıkıcı ve aynıydı benim için.
Çıkan ilk iki single haricinde beğendiğim parçalar;
Mission to Mars
Police Truck
This Planet’s on Fire
Birkaç kez daha dinledikten sonra sevilecek bir albüm gibi duruyor. Kötü değil kesinlikle ama bu yılın en iyi albümlerine girebileceğini düşünmüyorum.
Albümü sadece iki kez baştan sonra dinleme fırsatım oldu ve genel olarak beğendiğimi düşünüyorum. Benim bildiğim Megadeth ya hayvan gibi kusursuz albümler çıkarır ya da sıvama albümler çıkarır. (Super Collider, Risk, United Abominations felan.). Bu albümde ise garip bir şekilde hem çok iyi şarkılar var (Mission to Mars, Dogs of Chernobly, Sacrifice) hem gideri var denebilecek şarkılar var, hem de bayağı bayık şarkılar var. (The Sick, The Dying…And the Dead, Soldier On). O yüzden ne puan vereceğime halen karar veremedim. Dave abimizin vokal performansını çok beğendim. Ama gitar soloları çok akılda kalıcı değil gibi. Tabi albümü sadece iki kez dinlediğimi belirtiyim. Bu arada Mission to Mars şarkısını loopa aldım hakkaten çok güzel. Şarkının ilk yarısı sanki Cryptic Writings albümünden fırlamış gibi. Bu albüme bi 7.5/10 gidecek gibi ama bakalım belki giderek açılır.
Klasikler hariç sıkı bir metal dinleyicisi olmasam da ben de albüm hakkında yorum yapmak istedim. Albüm öncelerinde yayınlanan singleları single halinde dinlemeyi sevmediğim için albümü tek seferde dinlemiş oldum.
Açılış şarkısı için The Sick, The Dying…And The Dead çok kötü bir tercih olmuş bence. Hiç beğenmedim ve içimden albümün tamamı böyleyse kötü, diye geçirdim. Sacrifice’ın ana riffini, Mission To Mars’ın nakaratını çok beğendim. Junkie, Dogs of Chernobyl ve Celebutante de beğendiklerim arasında. Celebutante’ın final solosu bir şeye benzeyeyazmış sonra olmamış gibi geldi bana. We’ll Be Back yine fena değil, solosu da diğerlerine göre daha akılda kalıcı bence. Diğer single Soldier On!'u hiç beğenmedim, iyi ki ilk yayınlandığında dinlememişim. Aklımda kalanlar bunlar, onun dışında ortalama geldi bana.
Bir de sanki bazı şarkılar birbirinden alakasız gibi bazıları da birbirinin replikası gibi ya da Noronikin de dediği gibi Cryptic Writings’ten fırlamış gibi.
Şu an 3. kez dinliyorum albümü. Bazı parçalar hiç açmadı ama bahsettiklerimi cidden beğendim.