Teşekkürler hocam. Ben de İthaki’den bekliyorum 🤦
İnsanın ruh hâli ile çok alakası var bence. Ayrıca yıllar geçtikçe değişiyoruz da. 2 sene önce izleseydim bu filmi muhtemelen kusardım ama şimdi izleyince bayıldım. 
Evet, katılıyorum buna. Ruh halim dolayısıyla çok güzel filmleri izleyemeyip kapatmışlığım oluyor. Onun yerine açıp Shrek izliyorum genelde… 
Oyunculuklar ve dönem ambiansını hissetmemizi sağlayan müzikler, mekan tercihleri artı katmış filme. Ama gerilmem gereken yerlerde sıkıldım. Şaşırtmak için hikâyeye yerleştirilen öğeler kör göze parmak gibiydi. Kendi potansiyelinden harcamış film diyeceğim ama sanırım öncelikleri beyin yakmak yerine, bahsi geçen zorluklarla başa çıkmaya çalışan insanlarla, empati kurulmasını sağlamaktı. Bence bu mesaj kaygısında başarılı olmuşlar da. Puanına da izlemeye de değer bir film.
Got’tan bildiğim Diana Rigg’in gençliği Anna Taylor Joy’a emanet edilmiş. İkisi de sona doğru beni duygulandırmayı başardı. Hayalleri örümcek ağlarına takılmış insanlarla dolu dünya. Bir yangının içinde tükenmiş şekilde oturuyoruz gerçekten, kötülükle mücadele edip kötülüğün kendisine dönüştüğümüzde.
Uzun cümleler yazarak, satırlarca övebilirim ama “İşte sinema!” dediğim nadir filmlerden birisi. Kesinlikle bu yorumumu gören herkesin bir şans vermesini dilediğim bir film. 9/10.
Benden film tavsiyesi isteyenlere önerdiğim en sevdiğim filmdir. Filmdeki aşkı gerçekten hissetmiştim.
Çok çok çok güzel bir film. Yeniden izleme isteği uyandı içimde.
@ahyoka_XD Man From Earth’ü kaç kere izledim hatırlamıyorum. Şimdi otursam yine izlerim. Lakin bu filmin düblajı muhteşemdi. Ona çok alıştım. O yüzden orijinal diliyle izleyemiyorum.
Verdens verste menneske
Aşağıda, başka bir platformda yaptığım yorum var.
ne yapacağını bilmeyen, kendini bulamayan bir insanın filmi. toplum baskısı sebebiyle (evet iskandinavlarda bile) “verdens verste menneske” olan bir insan. bence değil.
prolog, 12 parça, epilog. karakteri yeterince tanıyamıyoruz. yaşadığı değişimleri görebilirken, anlamlandıramadım. bir giriş-gelişme-sonuç var, ancak sonuç yeterince kuvvetli değil, vurucu bir parçası y-o-k. tekdüze ilerliyor, “climax, tepe noktası” yok. bu kötü bir şey mi? bana göre öyle, başka insanları bilemem.
bu arada, kadın gerçekten mükemmel oynamış. o herifle tanıştığı akşam, kadının bir gülüşü var, gözleri gülüyor gerçekten. (buraya hemen jest oldu yapıştıralım.)
julie’i oynayan kadını çok zarif buluyordum, niye buluyorum anlayamamıştım, “zayıf işte”, ondandır diye düşündüm ama, kadın 1.78 boyunda, zariflik aaaaaaaaaaaaa.
her neyse ya, ben filmi çok sevdim. beyoğlunda izledim bunu, sarhoş olmuşum gibi oldu, beyoğlunda yürürken pıt pıt ağladım, ben böyle filmlerden çok etkileniyorum, gözlerinin içi gülüyordu kadının ya, gözlerinin içi? kurgu falan ama gerçekten çok etkiliyor.
— spoiler —
kadın kötü biri de değil yani? değil işte. yeni tanıştığı kişiyle olmak istediğine karar verdiği gün(günün ertesi de olabilir, anlayamadım) gidip ayrılıyor adamdan. bu mu şimdi kötülük? türkiyede ne yapıyorlar çok iyi biliyorsunuz, aylarca aldatıp, ikili oynayıp sonra, terkediyorlar. tabi “erkek” denen, hemcinslerim de “kötü” bulur julie’i. bulmaz mı hiç, sonuçta, deli gibi seven “aksell” dururken, başka herif buluyor, “aaa, vay alçak”
— spoiler —
Green Book
Mükemmel bir filmdi. Çok duygulandım, güldüm. Her duyguyu çok samimi abartmadan vermiş film bize.
İki saat su gibi aktı on saat o arabada yolculuk yapsalar sıkılmadan izlerdim.
Not: Aragorn abi çok yaşlandı bu beni üzüyor:(
M. Ali de çok keşfettiğim hatta geç keşfedilen bir yetenek bence. 47 yaşındaymış şok oldum 
Güven sorunu yaşayıp aşık olmak ve aynı anda dünyayı kurtarmak zorunda olmak çok zor.
Joker;
Yönetmen : Todd Phillips
Senarist : Todd Phillips, Scott Silver
Oyuncular: Joaquin Phoenix, Robert De Niro, Zazie Beetz
Beyazperde notu: 4/5
IMDB: 8,4/10
İyi bir filmdi. Bir adamın karamsar ve kötümser bir adamın nasıl bir suçlu olduğunu anlatan bir filmdi. Sanki konu Batman’den apayrıydı. De Niro bence zayıf kalmıştı. veya zayıf değil de geri planda kalmış gibiydi. Benim notum da 8/10
Jane Austen’ın 1817’de yazdığı son romanı '‘İkna’'yı okudum geçtiğimiz ay. Haliyle uyarlama filmi olduğunu öğrendim ve izledim. Keşke sadece okumakla kalsaymışım; berbattı çünkü.
2007 yapımı film, İkinci Şans ve Persuasion olarak arandığında karşınıza çıkıyor. Çıkmaması hayrınıza olur ama neyse 
Türkçe altyazılı izledim şu malum sitelerden ve altyazı çok kötüydü. İmla hataları yüzünden kör oldum. Filmi izlerken beyin sarsıntısı da yaşadım; kamera sürekli sallanıyor özellikle Sally Hawkins koşarken. Ayrıca kadın baş karakterin filmin başından sonuna kadar sadece birkaç paçavrayla oynatılması rezalet olmuş. Aristokrat ve uysal bir hanımefendinin dolabında daha fazla elbise olmalıydı; kitaba uymamış bu durum.
Filmi izlemek için izledim ve gram keyif almadım. Kimseye de önermem. Malum sitelerde yorumları da çok güzeldi. Kandırıldım. 
https://c.flikshost.com/81317135/backdrops/large/nR4bszmqhXTEkdxIc2nSq6Of4JX.jpg
Asakusa Kid (2021)
Takeshi Kitano’nun otobiyografisinden uyarlanan film, onun gençlik yıllarını ve ona bildiği herşeyi öğreten ustası komedyen Senzaburo Fukami’nin hikayesini anlatıyor. Takeshi’nin gençliğini, 2014’de izlediğim en güzel şey olan Blue Blazes’in -ki o da büyük ölçüde otobiyografik bir uyarlamaydı- başrolündeki Yuya Yagira başarıyla canlandırırken Fukami’yi canlandıran Yu Oizumi’yi de daha önce bir filmini izlememiş olsam da başarılı buldum. Film ideallerinin peşinden gitme üzerine olsa da vardığı noktada bir nevi “Tanrı’yı güldürmek istiyorsan ona planlarından bahset.” noktasına geliyor ve Kitano’nun yönettiği filmlerin genelinde olduğu gibi “Ölümün olduğu bir yerde daha ciddi ne olabilir?” sorusunu izleyicilere sorduruyor. Bunu yaparken de eski usul sahne komedyenliğinin düşüşü ve (Netflix’deki Hibana ve Jimmy: Story of True Idiot’da da işlenen) manzai komedisinin popülerlik kazandığı yılların da bir fotoğrafı çekiliyor. Bu bağlamda film Kitano’nun Kid’s Return’unun bir adım sonrasını aydınlatan, ağlayan palyaçoların hayatı hakkında fikir veren dokunaklı bir film.
No Way Home
MIT’ye girmenin ne kadar zor olduğunu anlatan bir film.
İlginç bir deneyim oldu. Film kendi başına bakıldığında kesinlikle öyle çok iyi değil. Spider-Man 2 hala favori Örümcek adam filmim. Filmde ağladım, güldüm, gaza geldim ama yine de bir olmamislik var filmde. Daha uzun olması lazımdı,bu filmin Endgame gibi üç saat olması anca keserdi. sürpriz bozansiz çok konuşamıyorum ama genel olarak artıları ve eksileri özetlersem. ( İzlemeden önce neredeyse filmin bütün suprizlerini biliyodum keşke bilmeseydim, bilmeyen biri bu filmden daha mutlu ayrılır kesinlikle. )
-
Film koca bir fan service ve bu benim için bir artı.
-
Gerçekten duygusal sahneler var ve beni ağlattı.
-
Filmde leş gibi bir MCU şakaları bolluğu olsa da çoğu yerde ben güldüm.
-
Çok gaz sahneler var, keşke daha uzun ve varyantı değişik sahneler olsaydı, bu sahneleri takip eden.
-
Tom Holland baya baya iyiydi.
Başka çokta artı gelmiyor, dediğim gibi fan service filmi tamamen çoğu şey oradan geliyor zaten. Sürprizbozansiz konuşamıyorum. Eksi olarak ise liste uzun.
-
Son savaş hayal kırıklığı oldu benim için. Büyük bir hayalkırıklığı.
-
Çoklu evrenler iyi islenememis bence.
-
Çok hızlı gidiyor film, çok fazla şey bulunduğu için böyle ama bence iyi kotarilamamis.
-
villianlardan beklediğimi bulamadım.
-
bazı hikaye parçacıkları olmamış, hiç olmamış.
Evet, burada rahat rahat konuşabilirim. Şimdi, ilk olarak son savaş kesinlikle bundan daha iyi ve görkemli bir şey olmalıydı ve daha uzun. Tobey kimle savaştı, savaşma sahnesi var mı hatırlamıyorum bile. Kertenkele adam var o kadar.Goblin savaş bitti öyle geldi, Octopus son savaşta kötü tarafta olup, o savaşta iyi olmalıydı, goblin de başta olmalıydı ya da daha erken gelmeliydi. Onun dışında Tobey ve Andrew iyi olsa da ilginç bir şekilde benim için filmi galiba Tom Holland kurtardı biraz. May Hala sahnesinde gözden yaşlar aktı. Son sahnelerde de gayet iyiydi. Ha, Tobey ve Andrew iyi tabiki ama daha fazla gormeliydik ikisini yeterince göremedik bence. Burada böyle yazıyorum da filmde tabiki ikisinin olduğu her sahnede ağzımda koca bir şırıtış ile izledim filmi, inanılmaz bir histi bu. Üçlünün takım olmaya karar verip daha sonra ağlarıyla salinmalari en gaz sahnesiydi filmin açık ara. Sadece o sahneyi izlemek için bida gidebilirim ama gider miyim bilemiyorum.
Filmde en iyi sahneleri kendi açımdan sıralarsam
1- Üç spidermanın özgürlük anıtı etrafında takım olmaya karar verip salinmalari
2- May Hala ölümü
3- Tobey ve Andrew giriş.
4- Holland örümcek adamı, yağmur altındayken koca ekranda J.J.Jameson’un söylediklerini dinlemesi. ( Güzeldi. )
5- Holland vs Goblin son fight, Tobey’in son anda engellemesi.
5- Tobey ve Andrew’in Holland’ï çatıda teselli etmesi.
6- Tobey ve Octopus karşılaşması
7- Matt Murdock sahnesi
8- Holland’ın herkese vedası.
Vs. Vs.
Bunların dışında üç spidermanin veya Andrew ve Tobey’in olduğu her sahne mükemmeldi çünkü nostaljiden yerinizde duramiyorsunuz izlerken, yüzünüzde büyük bir sırıtma beliriyor.
İlginç bir şekilde Andrew’in MJ’i kurtarması beni çok etkilemedi, etkilenmeyi bekliyordum ama biraz oldu bittiye geldi gibi. Tobey’in Tom ile bakışma sahnesi daha iyiydi benim için.
Son olarak, bu kadar negatif olduğuma bakmayin, deneyimlenmesi gereken bir şey eğer Örümcek Adam hayraniysaniz ama genel olarak tatsız bir histe veriyor, biraz düşündüğümde. Daha iyi olabilirdi. Hala favorim Tobey olsa da, Holland kendini kanıtladı bence, bu film ile. Umarım sonraki film daha kendi içinde olan daha sakin bir film olur.
Filmle alakalı sürprizi bozacak bilgilere maruz kalmadım ama yine de film sonu benzer bir his oluştu bende de. Güzel olmasına güzel ama fan servis olayı yüzünden mi bilmem, duygu gelişimlerinin kurgusal olduğunun farkındalığını atamıyor insan üstünden. O yüzden filmin derdine, mesajına ortak olamadım ben diye düşünüyorum. Yine de dediğiniz gibi izlemek, deneyimlemek lazım güzeldi.
Spider Man, No Way Home. Güzeldi, eğlendik
Spider-Man : No Way Home
Yeni uclemenin istisnasız en iyi filmiydi.
Benim de Spider-Man: No Way Home. Az önce kısa bir yorumu şurada yaptım, sizleri de o başlığa yorumlar için beklerim 