Hangi Kitabı Okuyorsunuz? (Detaylı İnceleme)

[Srbs (Serbes)]

Dune yıllardır okumak istediğim, ancak bilimkurguya uzak olmaktan dolayı hiç okumaya yeltenmediğim bir seriydi. Alfred Bester’in Kaplan Kaplan kitabını okuyup bilimkurguya hızlı bir giriş yapıp, ardından Dune 1. kitabı okudum.

En başta söylemek istediğim şey Dune bilimkurgudan çok öte bir yerde. İyi bilimkurgu iyi edebiyattır lafındaki iyi edebiyatın altını çok iyi dolduruyor. Bilimkurguya benim gibi uzak biri için kitabı çoğu yönden analiz etmek zor, çok okunan ve bilinen bir eser olduğu için bilimkurguya daha hakim arkadaşlar birçok yönden benden iyi yorumlarda bulunmuşlardır.

Benim dikkat çekmek istediğim 2-3 nokta mevcut. ilki özellikle günümüzden çok ileri bir tarihte gerçekleşen bir romanda hiçbir teknolojinin hiçbir bilimsel gelişmenin sırıtmadığını söyleyebiliriz, kitabın 56 yaşında olduğunu düşünürsek bu çok daha güzel bir oturmuşluk getiriyor kitaba.

İkinci önemli kısım Arrakis çok güzel tasvir edilmiş, ona uyan insanların nasıl yaşadığı nasıl hayatta kaldığı çok güzel anlatıldığı için çok kolay adapte olabiliyorsunuz kitaba.

Üçüncü ve bence Dune kitabını bu kadar iyi yapan şey içindeki din-inanç, güç, insan ideallerini çok iyi anlatmasıdır. Özellikle din ile alakalı kısımları çok beğenerek okudum.

Bütün bunların sonucunda 6 kitaplık ana seriyi tamamlayacağım, biraz ara verip hanedanlık üçlemesini de yine okuyacağım. Dune kişisel olarak da hayatıma bazı güzel düşünceler kattı.

Kitap hakkındaki tek olumsuz yorumum giriş, gelişme ve sonuç kısımlarının uzunluğunun orantısızlığı olabilir. 700 sayfalık kitapta giriş ve gelişme kısımları oldukça uzun tutulurken sonuç kısmı biraz aceleye gelmiş. Özellikle gelişme kısmı biraz daha kısa tutulup , son kısım biraz daha uzun tutulabilirdi.

Kitap notum : 9.5/10

[Vordue (Ozer)]

Okuyalı bir süre geçti ancak ne yorum yazacak ne de yeni kitap okuyacak vakit bulabilmişim 10 gündür

Ankh-Morpork’un eğlenceli kaotizmine bizi derinlemesine sokan Muhafızlar! Muhafızlar! Bekçiler alt serisi ile de ilk buluşmamızı gerçekleştiriyor. Sanırım Diskdünya’da başlayan her alt serinin ilk kitabını daha bir beğeniyorum. Tanışılan yeni karakterler, değinilen yeni konu ve temalar, mekanlar ve ortamlar her yeni alt seri başlangıcında coşturuyor beni. Bekçiler serisi de bu beklentimin altında kalmadı, baştan sonra tatmin dolu bir macera yaşattı. Hem mizahı ile kırdı geçirdi, hem bizlere Vimes-Havuç ve daha nice orjinal karakteri tanıtmış oldu. Şehrin gece bekçilerinin ana karakter olduğu seride Ejderha ve kahramanlık gibi mitlerin böyle güzel bir harmanı Pratchett’ın ustalığına yine saygı duydurdu.

[alys (alyssa)]

Çok teşekkürler verdiğiniz bilgiler ve incelemeleriniz için, harikasınız.

[isos81]

Ölüler ve Seyyahlar - Okan Çil

Bu ayı Storytel Original olan yani sadece Storytel’de bulunan kitaplara ayırmaya karar vermiştim. İkinci dinlediğim kitap Okan Çil’in Ölüler ve Seyyahlar isimli kitabı oldu. Bu kitabı seçmemde genel olarak fantastik ögeler barındırması ve güzel yorumların olması etkili oldu. Seslendirme orta şekerdi, rahatsız edici değildi ama bence seslendirmeye asıl gücünü veren konu olan diyaloglar biraz zayıftı.

Konusu şöyle:

Tarih bölümünde öğretim görevlisi olan Sahra, II. Mahmud’un yeniçeri ocağını ortadan kaldırmasıyla savaş alanına dönen İstanbul’dan kaçan Oduncu Abdullah’ın seyahatnamesini eline geçirir. Ancak seyahatnameyi en az onun kadar isteyen başkaları da vardır. Seyahatname sayesinde bir araya gelen tarihçi Sahra, çöpçü Zahir ve sokak çocuğu Çeto ile seyahatnameyi elde edebilmek için hiçbir kötülükten geri kalmayacak kişiler arasında amansız bir kovalamaca başlar. Bakalım seyahatname bu üçlüyü nerelere götürecek ve başlarına ne işler açacaktır.

Kitap geçmiş ve şu an olarak 2 yönden anlatılıyor. Geçmiş kısmı Oduncu Abdullah’ın, şimdiki kısım ise Sahra ve arkadaşlarının başından geçenleri anlatıyor. Bu tür geçmiş ve şimdi arasında gelip giden kitapları genel olarak seviyorum, farklı bir tat katıyor.

Kitabı dinlerken Saygın Ersin’in Yedi Kartal Efsanesi ile Dan Brown’ın Robert Langdon kitaplarındaki esintileri hissettim (esinlenme var mı bilmiyorum) ancak onların kurgu olarak 2 gömlek gerisindeydi. Eğlenceli bir kitaptı ama bir şeyler eksik hissiyatı baştan sona vardı. Güzel bir yemeğin tuzu yok gibi düşünün, insan “ah bir de tuzu olsaydı” diye düşünür ya, bu kitapta da böyle hissettim. Ayrıca bazı konular biraz aceleye getirilmiş gibiydi.

Rahatsız eden ve aklımda kalan iki nokta şu şekilde: Amerikan aksiyon filmlerinde araba kovalamacaları olur ya, araba delik deşik olur ama araçtakilerin burnu bile kanamaz. Bu kitapta da vardı böyle 1-2 sahne. Yani aksiyon dozu yükselsin diye eklenmiş anladım ama yine de bence artık modası geçti bunun. Sonuçta basit bir metaldan yapılıyor bu araba kaportası, camlar da mermi geçirmez değil. Zırhlı olmayan araçların mermilere bu kadar direnebilmesi için büyü gerekiyor, o da bu kitapta yoktu. İkinci olarak da kovalamaca bir süre sonra şuna dönüştü: “Aha yakaladık! Tüh kaçtılar. İşte şimdi yakaladık. Ya yine kaçtılar. Bu sefer kesin yakaladık. Gene kaçtılar.”. Normalde bilirsin ki ana karakterler kolay kolay yakalanmaz ancak bunu iyi bir kurguyla vermen gerekir ki okuyan bilmesine rağmen heyecanlansın. Bu konuda zayıf buldum bu kitabı.

Genel olarak keyifli zaman geçirilen aksiyon filmlerine benzetmek mümkün zira şahsen ben edebi yönü çok derin bir kitap dinlediğimi düşünmüyorum. Yer yer heyecanlandıran, ara ara güldüren, az da olsa sıkan bir kitaptı. O yüzden 7 puan veriyorum.

[murgul (Feanor)]

Murakami kitaplarında görmeye alıştığımız temalar bu kitapta da devam ediyor. Tercih edilen yalnızlık, varoluşsal problemler, toplumun genel değerlerini kabul edemeyen ana karakter, müzik, cinsellik. Yazarın belli bir tarzı var ve bunu beğenen okurların yazarın her kitabını severek okuyacağını düşünüyorum. Ben onlardan birisiyim, Murakami okumaktan en çok keyif aldığım yazarlardan birisi ve bu kitabı da keyifle okudum.

Murakami genel olarak bir yere varmak için yolculuk yapanlara değil de yolculuğun kendisinden hoşlanan kişilere hitap ediyor. Kitapların sonunda büyük bir süpriz veya ters köşe yok. Kitapların sonunda mutlu son, hüzünlü son veya olayların çözüme ulaşması gibi bir hikaye bitişi de yok genelde.

Yazar sizi bir yolculuğa çıkarıyor ve yolculuk süresince felsefeden, müziğe, politikaya, sınıf meselelerinden, insan bilincine, kadın erkek ilişkilerinden, kapitalizm eleştirisine kadar farklı alt metinler sunuyor. Bu kitap da genel olarak bu şekilde. Beyaz yaka, şehirli, yalnız yaşayan, orta sınıf bir erkeğin başından geçen ilginç ve absürt olayları okuyoruz.

Murakami kitaplarında ana tema birey ve bireyin sorunları olur, bu kitapta da öyle olmakla beraber kapitalizm üzerine yoğun ve derinlikli saptamalar mevcut.

Kitabın dili ise her zamanki gibi son derece sade, okuması rahat ve akıcı.

5/5

[isos81]

Zincire Vurulmuş Prometheus - Aiskhylos

Daha önce Storytel’de mitoloji kitabı olarak Ben, Kirke’yi dinlemeyi 2 kere denemiş ancak devam edememiştim. ZVP de mitoloji olmasına rağmen kısa olması sebebiyle denemek istedim. Öncelikle artık eminim ki bir daha mitoloji kitabı dinlemeyeceğim, çok merak ettiklerimi alıp okuyacağım. Tiyatro metni olduğu için diyaloglarda sürekli kimin konuştuğunun söylenmesi akıcı bir dinleme deneyimi olmasını engelledi maalesef.

Köle olup da sorgulamadan bomboş bir hayat yaşamak mı, sonsuz acıya rağmen aklen özgür olabilmek mi? İşte Prometheus’un seçimini ve bu seçimi neden yaptığını anlatıyor bu kitap. Okurken (veya dinlerken) düşünmeniz gereken, siz Prometheus’un yerinde olsanız, sonunu bile bile onun yaptıklarını yapabilir miydiniz?

Kitap biraz bana Matrix’teki “Cehalet mutluluktur” sahnesini hatırlattı (filmleri izlemediyseniz videoları atlayınız). Yani şu sahne:

The Matrix - Hiçbir Şey Hatırlamak İstemiyorum (11/25)

Sonrasında da Cypher’ın Morpheus ile yüzleşmesi var (59. saniyeden sonra başlıyor). Siz Cypher’ın yerinde olsanız tercihiniz ne olurdu? Cehalet mutluluk mudur gerçekten yoksa gerçeği, ne kadar zor olursa olsun, tüm çıplaklığıyla bilmek ister miydiniz?

The Matrix - Cypher Milletin Fişini Çekiyor (17/25)

Hayatınızda yer eder mi bilmiyorum ama bence kıymetli bir kitap, o yüzden okumanızı tavsiye ediyorum. Zaten kısa olduğu için bir çırpıda bitecektir.

[M3rett0]

BETWEEN TWO FIRES

KONUSU

Yıl 1348. Gözden düşmüş bir şövalye olan Thomas, ölü bir Norman köyünde yalnız başına genç bir kız bulur. Kara Ölüm’ün yetimi ve neredeyse sinir bozucu bir masumiyetin resmi olan bu kız, Thomas’a vebanın daha büyük bir felaketin sadece bir parçası olduğunu söyler: Lucifer’in altındaki kovulmuş melekler cennette ikinci bir savaş başlatıyor ve bu savaş insanların alemine sıçramak üzere.

DÜŞÜNCELERİM

Katolik Kilisesi, Kara Ölüm’ün sebebi olarak dinsizleri, Yahudileri, cadıları ve büyücüleri suçlamıştı. Kitap da benzer şekilde, “Ya veba gerçekten iblislerin işiyse?” fikrinden yola çıkılarak yazılmış bir kurgu. Tür olarak ilginç bir yapım: Orta Çağ gothic korku veya tarihi grimdark fantastik diyebiliriz. Hatta zorlarsanız post-apokaliptik bile olur. Tonunu ve estetiğini başka ortamlardaki eserlere benzetecek olursam Berserk ve Dark Souls’u örnek verirdim.

Başlangıcı ve sonunu çok beğendim. Ortalarda, köye gir->canavar çıksın->kaç ya da öldür formatını birkaç kere tekrarlaması puan kaybettirdi. Fakat o kısımlarda bile akılda kalıcı sahneler vardı.

Mutlaka okumalısınız diyemem ama bu türü seviyorsanız kaçırmayın.

[KubilayK (Kubilay)]

Yeraltı Demiryolu - Colson Whitehead (Çeviren: Begüm Kovulmaz)

Yeraltı Demiryolu’yla Whitehead, egemen eller tarafından değiştirilip dönüştürülen, hem cazip hem de ulaşılmaz olan, bir dükkan vitrininde sergilenen ve sürekli değişen mallara benzeyen “gerçeği” anlatır okuruna. Bunu yaparken, merkezine bir imge olarak evi yerleştirir. Ev, tarumar edilen o eski kıtadır. Ev, kanlar içinde yükselen yeni kıtadır. Ev, yok edilen geçmiş, küçücük bir bahçe, sökülen bir rahim, kavrulan bir dost bedeni, mahkum edilen bir gelecektir. Ev, bir yolculuktur. Ve bu yolculuğun kalbinde, köleliğin mirasını yara izlerinde taşıyan üç kuşaktan kadın karşılar bizi: Gerçek "ev"i metrekarelik toprakta yeşerten Ajarry, olmayan "ev"in farkında kaçıp giden Mabel ve yeni acımasız "ev"i baştan sona katedecek Cora. Ve bu üç kadının kökleri ve uçlarında, yeşeren ya da çürüyen, nefes alan veya nefesi kesilen onlarca karakter filizlendirir Whitehead. Yaptığı şey, bir geri-alış, bir yeniden doğuştur. Yeraltı Demiryolu, yara izlerinin asla geçmeyeceğinin farkında bir iyileşme, hakedilen ama asla alınamayan özrün yarattığı yıkımdan sağ çıkma hikayesidir. Edebiyata hükmeden, araya giren, boğaz sıkan bembeyaz klasikler mirasının tam karşısında yaratılan bu hikâye, modern ve simsiyah bir hak ediş klasiğidir. Whitehead, gardiyanları korkutacak oyuncakların en büyüğünü, hayal gücünü, kuşanır. Yeraltı Demiryolu, bir spekülatif kurgu, bir alternatif tarih yazımı, gerçekliğin ortasında bir distopik farkına varıştır. Kurtuluşu beyaz tanrıların elinden koparan bu dehşetli yolculuk, bu büyüme ve dönüşüm hikâyesi, Whitehead’in kurgunun tüm imkanlarını kullanıp katman katman yükselttiği bir edebi anıt yaratır. Yeraltı Demiryolu’nun, özgürlüğe giden yolun, ağaçtan sallanan o siyah "tuhaf meyve"ler kalmayana dek devam edecek bir mücadele olduğunu anlatır bize Whitehead. Evinin yolunu bir bulsa, bir daha yolculuk etmeyeceklere baştan beri hakları olan o destanı verir. Tünelin ucundaki ışığın yanılgı olduğunun farkında, yara izlerini örtmeye çalışmayan, geçmişi bir yük değil bir miras olarak gören bir edebi yapısöküm.

[Srbs (Serbes)]

Mihail Bulgakov - Köpek Kalbi

Bulgakov 'u Genç Bir Doktorun Anıları kitabıyla tanıdım. O 170 sayfalık kitaptaki akıcılık, kısa ama çok etkileyici tasvirler çok hoşuma gittiği için yazarın, Usta ve Margarita ve Köpek Kalbi kitaplarını satın aldım. Büyük ihtimalle yazarın dilimizce çevrilen veya İngilizcede olan her kitabını okuyacağım.

Köpek Kalbi daha ilk sayfalarından itibaren yine sizi adeta yakalayan, çok akıcı , kısa tasvirlerle adeta hikayenin içinde gözlemciymişsiniz gibi hislere sokan etkileyici bir kitap. Hikayenin önde gördüğünüz iskeleti çok etkileyici, arka planda ise çok sağlam bir Sovyet Sosyalizmi eleştirisi mevcut.

Kitabın siyasal yönleri hakkında çok farklı fikirlerim mevcut ancak Soyvetlerin içinde yaşamış, sisteme muhalif olmayı seçmiş ve bunun bedelini fazlasıyla ödemiş bir yazar olduğu için kendisine çok büyük saygı duyuyorum Bulgakov’un. Zaten yasaklar yüzünden kitap 1925 yılında yazılmasına rağmen İngilizcede ilk defa 1968’de Ruscada ise ancak 1987 yılında yayımlanabilmiş. Ben siyasi ideolojiler hakkında okuma yapsam da çok ahkam kesecek kadar bilgili değilim. Yazarın Sovyet Sosyalizmi eleştirilerinde çoğunlukla hemfikirim ancak alternatif olarak ortaya sunduğu şeylerde fazla liberalist fazla yüzeysel ve şekilci yanaştığını düşünüyorum.

Kitabın akıcılığının yanında, ortamdaki havayı ve gerilimi çok iyi aktardığını düşünüyorum. Kitabın ortalarında bulunan “günlük notları” hem çok gerilimli hem de çok etkileyiciydi.

Diğer taraftan kitabı çok beğenmemin diğer bir etkeni çevirmen Mustafa Yılmaz. Öncelikle çeviride kullandığı kelimeler çok güzel, özellikle “ısırıklı” kelimesini çok sevdim. Diğer taraftan çevirmen çok güzel dipnotlar eklemiş kitaba. Kitapta örneğin bir gönderme veya hiciv var diyelim, direk kelime çevrisiyle anlamanız mümkün olmuyor ancak çevirmenin eklediği notlar hem göndermeleri hem de dönemin arka planını ve Sovyetleri anlama şansınız oluyor. Çevirmen hem Ruscaya hem dilimize hakim olduğu için güzel kelimeleriyle, dolu dolu dipnotlarıyla ve dilimizde çok güzel akıcılıkta bir kitap ortaya çıkarmış.

Kitaba notum 9/10

Son olarak abartıyor muyum bilmiyorum ama hem Bulgakov’un kendisi hem kitapları hakettiği değeri görmüyor gibi. Usta ve Margarita’yı okumadan karar vermek istemiyorum ancak yazar bence Rus Edebiyatının en büyük yazarlarından biri. Rus Edebiyatı konusunda çok uzman değilim ama Puşkin, Gogol, Tolstoy ve Dostoyevski sonrası sıraya koyasım geliyor Bulgakov’u.

[Abraxas]

@Srbs

Son olarak abartıyor muyum bilmiyorum ama hem Bulgakov’un kendisi hem kitapları hakettiği değeri görmüyor gibi

Bulgakov oldukça bilindik bir yazar bence. En azından Usta ve Margarita’yı duymayan yoktur dünya çapında. Diğer büyük Rus yazarlarından Saltıkov Şçedrin (Golovlev Ailesi) ve Mihail Lermontov (Zamanımızın Bir Kahramanı) için aynı şeyi söyleyemeyiz herhalde.

[Srbs (Serbes)]

Önerilerinizi listeme ekledim. Teşekkür ederim.

[isos81]

Ruh İkizim - Arzu Daştan Mutlu

Kitabın konusu:

Her insanın hayalleri ve hayallerine hiç uymayan hayatları vardır. Süreyya da böyle bir hayat yaşamaktadır. Hiçbir şey istediği gibi değildir ve özellikle aşktan yana yüzü hiç gülmemiştir. Tam hayallerine kavuştuğunu düşündüğü bir anda büyük bir kaza geçirir. Kazaya çalıştığı şirketin ortaklarından Ferit sebep olmuştur. Üstelik bu korkunç kaza sadece başlangıçtır.

Storytel’de dinlediğim orta şeker olarak nitelendirilebilecek romantik (mi?) bir kitap. Hayalet (Ghost) filmine atıf yapılmış kitapta, ona da gayet benziyor. Bu tarz filmleri / kitapları seviyorsanız ilginizi çekebilir. Ben sıkılmadan ama hayatımda bir yeri de olmadan dinledim. Seslendirme de fena değildi.

Bu tür hayaletli filmlerde, bu kitapta da olduğu gibi, hayaletler nesnelere dokunamazlar. Bu durumda: 1) Kıyafetleri nasıl oluyor da üstlerinde duruyor? 2) Tren, araba gibi araçlarda nasıl seyahat edebiliyorlar? 3) Madem madde geçirgenlikleri var, neden dünyanın merkezine doğru gitmiyorlar gibi sorular zihnimi kurcaladı. Ben bir yanıt bulamadım, belki sizde vardır.

[Tobizume (Kadir)]

Yaşar Kemal Kendini Anlatıyor’u okudum.

Yaşar Kemal’in biyografisini sadece kitaplarındaki tanıtım yazılarında yazdığı kadarıyla biliyordum, bu kitabı okuduktan sonra hayatının önemli bir kısmını ayrıntılarıyla öğrenmiş oldum. Yazarın geçmişini öğrenmek çok faydalı oldu, çünkü geçmişiyle kitapları arasındaki büyük bağlantıları keşfetmemi sağladı. Edebi anlayışı, düşünce sistemi ve siyasi görüşlerini birinci ağızdan öğrenmek için harika bir eser. Yaşar Kemal okurlarına bu kitabı okumalarını şiddetle öneririm.

[isos81]

Tek Telli Keman - Hakkı Ergök

Storytel Originals (SO) serisinden son dinlediğim kitap, daha önce adını bile duymadığım bir yazar olan (kitabı okuduktan sonra yazara baktım, aslında bildiğim bir sanatçıymış) Hakkı Ergök’ün Tek Telli Keman’ı oldu. Yazar aynı zamanda kitabı da seslendirmiş. Normalde pek tercih etmem, genelde yazarlar iyi seslendirme yapamazlar ancak Hakkı Ergök bu konuda beni oldukça şaşırttı. Hem seslendirmesi çok iyiydi hem de kitabın yazarı olduğu için nerede hangi entonasyonu yapacağını gayet iyi biliyordu. (kitaptan önce bilmiyordum, sonradan baktığım kadarıyla kendisi zaten dublaj da yapıyor).

Kitabın konusu şöyle: Başarılı psikiyatrist Gizem’e, hocasından ilginç bir teklif gelir. Hocası Gizem’den, Ülkenin en tanınmış genç iş insanlarından Mert’e yardım etmesini ister. Mert’in sorunu ve Gizem’den talebi, Gizem’i oldukça şaşırtır.

Kitap birkaç farklı çiftin (ve bunların ailelerinin) psikolojisi üzerine gelişen olayları anlatıyor. Aslında 3 farklı çift var ve başlangıçta yaşadıkları şeyler çok paralel gidiyor. Eğer kitabın sonunda herkes aynı sonuca ulaşmış olsaydı kitap biraz yavan olurdu ancak öyle olmadı. Yine de uyarayım, böyle Nietzsche gibi Irvin Yalom gibi çok derin psikolojik analizler yer almıyor bu kitapta, daha böyle “light” ilerliyor. Bu türe giriş için de ideal olduğunu düşünüyorum.

Kitabın sonuna yaklaşınca “acaba sonu hayal kırıklığı olacak mı” diye düşündüm. Bunun belirgin bir sebebi yok aslında, sadece iyi giden bir kitap kötü bir sonla bitmemeli diye düşündüm sanırım. Neyse ki yazar gayet başarılı bir iş çıkarmış. Sonu da çok başarılıydı.

Son zamanlarda dinlediğim SO eserleri biraz hayal kırıklığı oluşturmuştu bende, o yüzden bu kitaba başlarken “bunu da sevmezsem daha da SO dinlemem” dedim kendi kendime. Ancak çok sevdim, çok başarılı buldum kitabı. Hatta bende kurgusal psikoloji kitapları okuma arzusu uyandırdı. O yüzden kitaba 8/10 veriyor ve herkese tavsiye ediyorum.

[Agape (Hiçliğin Bekçisi...)]

Kısa bir özet geçeyim sizlere…

Klasik Polisiye Öyküler - Wilkie Collins, Arthur Morrison, Anna Katherine Green, William Hope Hodgson, Ernest Bramah, Susan Glaspell (Çınar Yayınları)

KaraÇınar dizisinin en çok sorulan kitaplarından biri olduğu için daha detaylı bir bilgilendirme ve inceleme yapmak istiyorum. Bu sebeple hem yazarlar kimdir, nedir hem de öyküler nasıldır değinmek istiyorum.

Polis Memuru ve Aşçı

Wilkie Collins : Kendisi ilk modern İngiliz polisiye romanı “The Moonstone” kitabının yazarı olarak tanınmış. Bu kitap Şubat 2021 tarihinde Yedi Yayınları tarafından Aytaşı adıyla basılmıştır.

Kitaptaki ilk öykü “Polis Memuru ve Aşçı” adıyla Collins’e ait. Öykü ilk olarak 1880 yılında “Who Killed Zebedee?” adıyla yayınlanmış. Tarihinden de anlayacağınız üzere o dönemlerde yazılan roman, deneme, öykü vb. eserlerin anlatım diline ve içeriğine sahip. Zebedee isimli şahsın balayında öldürülmesini konu alıyor.

İçerik bakımından yeni bir şey sunmayan, gizem unsurlarını barındıran ama heyecanı tam olarak okuyucuya geçiremeyen bir öykü. Söz konusu cinayeti kafasına takmış bir polisin konuyu irdelemesiyle olay açıklığa kavuşuyor. Öykü genelinde de klasik aşk hikayesi işlenmekte. Beni çok etkilediğini söyleyemem.

Leton Çiftliği Soygunları

Arthur Morrison: Martin Hewitt adlı dedektifin yaratıcısı olan yazar 1894 yılında Sherlock Holmes karakterinin de yayınlanmaya başladığı *“The Strand Magazine” dergisinde isimsiz olarak yayınlamış bu öyküsünü.

Öykü genel hatları bakımından türün okuyucuları için gerçekten klasik olarak sayılabilir. Sherlock Holmes öykülerinde de rastlanan bir akış ve olay çözümleme mevcut. Nispeten keyif verici fakat fazla bir şey sunmayan bir öykü oldu.

Leton Çiftliği bünyesinde kalan üç misafirin mücevherlerinin çalınması konu alınmış. Çalınan her mücevherin tam çalındığı yerde de yanmış bir kibrit çöpü bulunuyor. Dedektifimiz de bu izi takip ederek ve hanede yaşayanlarla konuşarak olayı çözüme kavuşturuyor.

Yakut ve Kazan

Anne Katharine Green: 1846 yılında doğan ABD’li yazar “polisiyenin anası” olarak tanınıyormuş. Agatha Christie’nin de Green’den ilham aldığı belirtilmiş. Kitaba dahil olan öyküsü ilk kez 1905 yılında “The House of Mist” kitabında yayınlanmış. Yazarın kitapları ülkemizde farklı yayınevlerince çıkartılmış.

Öykü Evergreens’te verilen büyük bir baloda kaybolan değerli bir yakutun çalınmasını ve bulunmasını anlatıyor. Zaman zaman okuyucu yanlış noktalara yönlendirilse de tahmin edilmesi bakımından oldukça basit bir öyküydü.

Canavarın Geçidi

William Hope Hodgson: Sınırdaki Ev romanıyla tanınan yazar 1877’de İngiltere’de doğdu. Kitaba konu olan öyküsüyle “Hayalet Avcısı” olan okült dedektif Thomas Carnaki’yi yaratmıştır.

Hodgson’un tarzını bilenler sıradanlık çizgisinden saptığını da bilirler. Doğaüstü korkuyla polisiyeyi harmanlayarak -yer yer 1408 romanını hatırlatarak- Gri Oda adı verilen lanetli bir mekanın sırrını çözmeye çalışıyor. Diğerlerinden farklı bir havası vardı.

Diyonisos Sikkesi

Ernest Bramah: Mizah, polisiye, bilimkurgu ve doğaüstü gibi farklı türlerden yazan bir yazar. George Orwell’in okunmaya değer olarak nitelendirdiği yazarlardan birisidir.

Öykü kör dedektif Max Carrados ilk kez bu öyküyle okuyucu karşısına çıkmış. Yaşadığı bir kaza sonucu kör olan Max’ın yardımına giden eski arkadaşının karşılaşmasıyla öykü yön değiştiriyor aslında ve çıkarım kabiliyeti oldukça yüksek bir dedektif kendisi. Diyonisos Sikkesi’nin gerçek mi yoksa sahte mi olduğu konusunda danışılmak için kendisine gidiliyor ve olayı çözümlemesiyle de okuyucuyu şaşkınlığa uğratıyor. Sherlock gibi ilgi çekici bir yanı vardı.

Emsallerinden Oluşan Bir Jüri

Susan Glaspell: 1931 yılında Drama dalında Pulitzer Ödülü alan yazar Amerikan edebiyatının önemli kadın yazarlarından ve öncü feminist entelektüellerindendir.

Öyküde bahsedilen cinayetin gerçek hayattaki ilham kaynağı 1900 yılındaki John Hossack cinayetiymiş. Öykü klasik polisiyelerden oldukça farklı ilerliyor. Ayrıca yazarın feminist yapısı da öyküde kendisine oldukça yer bulmuş. Ev hanımlarının sıkıcı dünyasına ve sıkıntılı kocalara sahip olanlara farklı bir şekilde yaklaşmış. Evinde asılarak ölü bulunmuş bir adamın nasıl öldüğüne ışık tutuyor eser fakat sonu alışılageldik değil.

Genel olarak ortalama bir derleme diyebilirim. Bir çırpıda okunabilen keyifli bir kitaptı. Düzelti konusunda bazı sıkıntılar vardı. Çeviri konusunda da çevirmen tercihleri bazılarının eleştirilerine maruz kalabilir. Şuraya evlendim gibi bazı tercihler dikkat çekici olmakla birlikte bazı öykülerde eski sözcük seçimleri vardı. Muhtemelen bunun sebebi yazılan çağa ayak uydurmaktır. Benim için bir sorun teşkil etmedi. Çeviri dilinde bu dönemlerde tercih edilen tanımlamalar kullanılmıştı.

Gece Yarısı Kütüphanesi - Matt Haig (Domingo Yayınları)

Bazen hayat sizi çaresiz bırakabilir, aciz hissedebilir ve ölmek isteyebilirsiniz. Yaşadığınız süre boyunca yaptığınız seçimlerden pişmanlık duyabilir, bunları değiştirmeyi şiddetle isteyebilirsiniz.

Seçimler içinde dönüp duran bir kitap. Ya şöyle yapsaydım ne olurdu acaba, hayatım nasıl değişirdi, o zaman mutlu olabilir miydim veya daha iyi bir yerde mi olurdum, bu beni tatmin eder miydi gibi sorulara yanıt arayan bir kitap. Belki de seçimlere çok takılıp seçimlerden sonrasına pek kafa yormuyoruzdur veya seçimlerden sonra da gelebilecek seçimler bize hep bir pişmanlık ve hata yapmış hissi verip hayat bizi ille de bir köşeye sıkıştıracaktır.

Bütün bunları enine boyuna ele alan ve kendimizi de değerlendirme terazisine koymamızı sağlayan güzel bir eserdi. Merakla okuduğum ve okurken de kendi adıma bazı çıkarımlar yaptığım bir kitap oldu. Çeviri ve düzelti konusunda çok sorun yaşamadım. Okunuşu oldukça akıcı bir kitaptı. Benzer soruları olup daha derin felsefi düşünceler yerine daha yaşamın içinde olmak isteyenler bir şans verebilirler.

Benden Sonra Mutluluk - Özdemir Asaf (YapıKredi Kültür Yayınları)

Daha önce Çiçek Senfonisi kitabında bulunan şiirleri okumuştum. O kitap da çok hoşuma gitmişti. Çok şair okumuşumdur ama açık ara daha çok şiiriyle bana hitap eden şairdir kendisi şimdilik. Zaman neler gösterecek bakacağız. Tereddüt eden varsa bence alıp okumalı. Pişman olunacağını sanmıyorum. Taşlamaları olsun, siyasi şiirleri, toplumsal irdelemeleri ve duygusal şiirleri her açıdan keyif verdi.

Neden Yazıyorum - George Orwell (İthaki Yayınları)

Kendisini okurken keyif aldığım için düşünce yapısını ve fikirlerini, bakış açısını daha iyi anlayıp sonra kitaplarını okumaya karar verdiğimden bu kitabına da başladım. Neden yazdığını ve İngiltere hakkındaki görüşlerini ve toplum yapısını incelediği güzel bir kitap. Bazı kitaplarına olan göndermeleri, esinlendiği kitaplar olması hoş.

Aslında görsel olan başlıkta yazdıklarımın aynısını buraya koydum. Arada kaçırılsın istemedim.

Kitap bittikten sonra tarihi kısımlarda biraz sıkıldığımı itiraf etmem gerekir. İngiltere ve İngilizlerin toplumsal ve politik yapısı hakkında epey konuşmuş yazar. Yer yer bunaldım ve aynı şeylerden bahsediyormuş havasına kapıldım. Tarih konusunda daha bilgili olanların ince detaylar yakalayacağını düşünüyorum.

Son iki bölüm Burma ile alakalıydı. Henüz İthaki basmadı sanırım bu kitabını fakat Can Yayınları basmış. Elimde olmadığı için benzerlik konusunda bir şey diyemiyorum ama sıkıcı değillerdi. Güzel noktalara değinmiş olduğunu düşünüyorum. Hatta Burma Günleri için de referans alınabilir.

#Maderzad Palas - Erbuğ Kaya (Kırmızı Kedi Yayınları)

Erbuğ Kaya okumaya niyet ettiğim ama bir türlü okuyamadığım yazarlardan birisiydi. Geç de olsa Maderzad Palas ile kalemiyle tanışmış oldum.

Açıkçası pişman olduğumu söyleyemem. Başlarda yavaş ilerlese de konu oldukça ilgi çekici ve merak uyandırıcı olmaya başladı. Türk Fantastik Edebiyatı olarak okuduğum çoğu kitap beni hayal kırıklığına uğratmış olsa da Maderzad Palas gerçekten bu eşiğin oldukça üstünde kaldı.

Öyle aşırı övgüye değer bir kitap mı konusunda kendimce tartışmaya girmeyeceğim. Okurken keyif aldım, merak uyandırdı, son kısmı hoştu. Fantastiğin sırıtmadan kendi sınırlarımızla harmanlanması bence gayet önemli noktalardan birisiydi.

Konusuna değinip de aynı şeyleri tekrar etmek istemiyorum. Kitabın arka sayfasında zaten gereken bilgi var. Bir şans verilmesi gerektiğini düşünmekteyim.

Eğer bulunabilseydi diğer kitaplarını da okumak isterdim. Bir şekilde denk gelip alacağımı ve bir gün okuyacağımı düşünüyorum. Kaleminden sıkılmadan keyif aldığım ve kendi adıma kazançlı çıktığım bir yazar oldu kendisi.

Ulus - Terry Pratchett (Tudem Yayınları)

Alıştığımız Terry kitaplarına benzemiyor. Yine ironik yanı var ama gençlerin bunu pek kavrayacağını sanmıyorum ama yetişkinler gülümseyecektir. Çok güzel bir gençlik romanı. Gelenekleri çok farklı olan bir toplumun başına gelen felakette hayatta kalan bir genci konu alıyor. Modern toplum ile vahşi toplumunu birbirine karıştırıp antik kumlar serpiştirmiş Terry.

Kıvılcımlar - Eleanor Glewwe (Kırmızı Kedi Yayınları)

Kıvılcımlar uzun uzun senelerdir elimde olan fakat okumak için ancak gözüme çarpan bir kitaptı. Akıcı, merak uyandırıcı gayet güzel yazılmış. Büyü gücüne sahip olan ve olmayan insanların yaşadığı bir toplumda insanların irislerinin kararmasına, ateşlenmelerine ve bitkin düşmelerine neden olan bir virüs ortaya çıkar. Herkes bu sebepten ölmeye başlar. Politik ve etik yönüyle de yazar kurguyu derinleştirmiş.

Baştan sona kurgudaki tutarlılık olsun konusu olsun başarılı bir gençlik romanıydı. Biraz kafa dinlemek ve hafif bir şeyler okumak isteyen yetişkinler için güzel bir kitap olabilir. Ebeveynler için de önerebileceğim kitaplardan. İlk gençlik dönemde çocuklarla okunabilir.

[isos81]

Çilek Koklayan Adam - Hakkı Ergök

Hakkı Ergök’ün ilk kitabının ardından bu kitapla ilgili çok güzel yorumlar okuyunca, hemen başladım. Öncelikle Ergök yine kendi yazdığı kitabı seslendirmiş ve harika iş çıkarmış.

Konusu şöyle:

“Hep büyük bir günah işlemek, asla geri alamayacağım bir şey yapmak isterdim,” der Ateş. Yönetmendir, Altın Portakal almıştır ama işini sevmez, hatta bu camiadan nefret eder. Yasak denizlerde yüzebilmek için türlü bahanelerle kendini kandırmış bir erkektir. Ateş’in eşi Su ise, onun son filminden ötürü kaygılıdır; filmin kocasının takıntılarını körüklediğini düşünür, sevdiği adam gözünün önünde sararıp solmaktadır. Birbirlerine hala âşıktırlar ama evlilikleri ikisinin de ellerinin arasından kayıp gitmektedir.

“Belki bir gün uyan parçaları birbirine ekleyip, yeniden hayal kurabilmek umuduyla, çiçekli yorganının altında sakladığı, koca bir hayal kırıklığı koleksiyonu” olan Ateş, bir senaristin ölmeden önce yazdığı son senaryosunu filmleştirmek ister. Bunun için bilgisi de deneyimi de vardır, ya da, o öyle olduğunu düşünüyordur. Uyuşturucunun merkezde olduğu bu senaryo, Ateş’i bakalım hangi yollara sürükleyecektir.

Çok büyük heyecanla başladım kitaba, konu da çok ilgimi çekti. Trainspotting etkisinde bir kitap bekliyordum ama bu konuda (etki konusunda) hayal kırıklığı yaşadığımı inkar edemeyeceğim. Bu belki de tamamen kendi beklentilerimi durduk yere çok yukarıya çıkarmamla alakalıdır, bilemiyorum. Ama sanki yazar hikayeyi anlatırken “kolay yolu seçmiş” gibi hissettirdi bana. Keşke biraz daha kurgu üzerinde (film odaklı) çalışsaydı diye düşündüm. Yine de kötü bir kitap değildi kensinlikle, ama çok daha iyi olabilirdi.

Daha önce de yazmışımdır belki, insanların hayatlarına dokunan, onların yaşadıklarını anlatan kitapları dinlemeyi çok seviyorum. Bu kitapta da aksi yönetmen Ateş’in hayatına konuk oluyoruz. Geçmişinde neler yaşamış, bu yaşadıkları onu nasıl değiştirmiş, ne tür seçimler yapmış ve bu seçimler onu hangi dar sokaklara sürüklemiş, bunlara şahit oluyoruz.

Ben severek dinledim kitabı. Dediğim gibi, 10/10’luk bir heyecan ve beklentim vardı, 8/10’luk bir kitapla karşılaştım. Normalde 8, bana kalırsa gayet yüksek bir puan. O yüzden 10 olamayan bir kitap değil de doğrudan 8 almış bir kitap olarak değerlendirirsek, herkese tavsiye ederim.

[alper]

Şimdi sipariş verdim. Agape’nin sorunsuz dediği kitap sayısı çok azdır.

[M3rett0]

THE LAST DAYS OF SOCRATES(SOKRATES’İN SAVUNMASI)

Yunan felsefesine biraz tersten başladım; Socrates veya Platon’dan önce Stoacıları ve Kinikleri okudum. Fakat bunun faydası olarak da Socrates’in görüşlerinin nasıl büyük bir etki yarattığını anlamam daha kolay oldu.

[Mozart]

Az önce Maus: A Survivors Tale’a başladım.

[Corvo]

Kaçıncı defa övüyorum ama yine öveceğim, muazzam bir grafik roman.
Eğlenmek, vakit geçirmek için okunan çizgi romanların çok ötesinde, modern bir edebiyat klasiği olduğunu düşünüyorum.
Onlarca çizgi roman, grafik roman okudum ancak hiçbiri bu tadı vermedi maalesef